Ik kan die kater missen als kiespijn! Wat voelde ik me ongemakkelijk vanochtend toen ik om half tien opstond. Met een slakkengang kleedde ik me aan en de kleine had vanochtend veel meer leven in haar dan anders. Of leek dat maar zo en was ik veel langzamer dan normaal?
Als straf moest ik een half uur bij de MacDonald’s in de rij staan voordat ik onze gratis ontbijt had bemachtigd. Met lange tanden ging het naar binnen terwijl ik de krant voor me op de tafel las. Er stonden een paar vreemde berichten in de krant die mijn zo geliefde Maleisië in een kwaad daglicht stellen.
Het eerste bericht ging ging over een medewerkster van een kapsalon die door haar Chinese bazin verplicht werd tot het dragen van een blouse met ¾ lengte mouwen. Dit omdat bij het wassen van het haar van de klanten anders haar mouwen kletsnat zouden worden. De politie in Kota Baru, een stad in het streng islamitische Kelantan, greep meteen in en arresteerde de bazin die nu voor een sharia rechtbank moet verschijnen. De regering van het noord-oostelijke sultanaat lag al eerder onder vuur omdat het de verkoop van loten van de Maleisische staatsloterij had verboden. Zelfs de federale regering zit hiermee in hun maag omdat er nergens in de Koran staat dat het spelen in de loterij verboden is.
Het tweede bericht was nog bedenkelijker! Er zijn in Port Klang en Kuching 35.000 bijbels in beslag genomen. De bijbels zijn gedrukt in het Bahasa Malayu, één van de lokale talen en gebruiken Allah voor het woord god. Wanneer de islamitische Maleisiërs “Allah Akbar” vertalen wordt het woord Allah vertaald in god maar omgekeerd is het verboden omdat de moslims het woord Allah allen voor zichzelf opeisen. Ook hier zit de federale regering duidelijk mee in hun maag omdat er enkele jaren geleden een dure campagne is gestart met als slogan, “Één volk, één Maleisië”. Deze campagne is er geheel op gericht om de moslims (Bumiputra Maleisiërs), de Chinezen (Boeddhisten en Christenen) en de Indiërs (Hindoes en Christenen) dichter bij elkaar te brengen.
Je blijft lachen als je deze dingen leest! Het zal uiteindelijk allemaal wel meevallen maar het doet het land als vakantiebestemming geen goed wanneer dit soort berichten de buitenlandse pers haalt.
Na het eten zochten we de koelte van de kamer weer op om wat uit te rusten en het eten te laten zakken.
De warmte overvalt me hier in Malacca omdat de zon in de middag erg fel kan zijn. Toch moesten we het “1511 Café” weer verlaten voor de lunch. Omdat ik hier al zo lang kom heb ik ook een lijst van favoriete restaurants. Voor de lunch was het “Restoran Seri Sahabat” aan de beurt. Het ligt nogal uit de buurt maar het is de wandeling dubbel en dwars waard. Het eten bestaat hoofdzakelijk uit moslim vis curries en mijn favoriet is en blijft de verse sardines in tomatensaus.
Na de lunch zochten we via een omweg ons hotel weer op en tijdens deze wandeling kon je goed zien dat de ontwikkeling van Malacca in een stroomversnelling is terecht gekomen. Overal schieten nieuwe gebouwen uit de grond en het aantal guesthouses en hotels dat er in een jaar is bijgekomen is niet op twee handen te tellen.
Aan de ene kant is dit natuurlijk jammer voor dit eens zo slaperige stadje maar aan de andere kant wordt het ook beter met meer restaurants die voor een breder publiek kunnen cateren. De kleine had genoeg van al die zon en bleef maar klagen hoe zwart ze zou worden van het lopen onder deze brandende zon. Er zat dus niets anders op om de koelte van de kamer weer op te zoeken.
Heerlijk slapen en het laatste schokkende nieuws over de ramp in Japan volgen! Ik voel me een beetje anders dan anders en het lijkt er op dat ik weer ziek wordt. Dat zou dan al de derde keer op rij zijn dat ik in Malacca een griep of een zware verkoudheid oploop!
De zon verdween langzaam onder de horizon en Lyka vond het nu wel tijd om te gaan dineren. Het “Newton Foodcourt” was ook altijd een favoriet zij het niet dat het eten daar wel in kwaliteit kon wisselen. Maar eerst moest mijn iPhone nog worden opgeladen zodat het internet bleef werken. Voor € 0,50 per dag onbeperkt internet op je mobieltje hoef je ook niet zo lang na te denken natuurlijk.
Terug naar het “Newton Foodcourt”, en dat was een schok! 80% van het foodcourt was omgebouwd tot een nietszeggende en waarschijnlijk ook nietsverkopende markt van zinloze souvenirs. De verkopers probeerden de klanten te lokken met erg luide Maleisische muziek en dat maakte de ervaring zeker niet plezieriger. Stel je eens voor dat je moet gaan winkelen met je oordoppen in?
Gelukkig was er wat overgebleven en wat ik zag kon me toch nog wel bekoren. Het was de klassieker “Mee Goreng” met “Boksoi in oestersaus” en een paar blaadjes “Otak-Otak”. Dat laatste had ik veel gezien in Singapore maar nooit geprobeerd. De heel fijn vermalen vis wordt vermengt met chili pepers en specerijen. Wat voor bladeren het zijn weet ik niet maar ze worden boven een houtskool vuurtje geroosterd totdat de vis binnenin gaar is. Heerlijk! Dat probeer ik later zeker nog eens.
Met een opkomende koorts vonden we onze weg naar het Discovery Café waar we nog een paar biertjes dronken. Malacca is leuk en Malacca is goed vertoeven. Zeker morgen wanneer al de dagjesmensen weer aan het werk zijn en het minder dan half zo druk is.
