vrijdag 18 maart 2011

Singapore: Een nieuwe MacBook Pro 13”

Singapore (Hotel 81 Palace (606))

Opstaan met je partner is toch wel heel anders dan alleen opstaan! Zeker in Singapore waar het gewoon gezellig is om samen op te staan, een kopje koffie te drinken en een sneetje krentenbrood met kaas in je hotelkamer te eten. We hadden geen haast en keken naar het laatste nieuws waar de verschrikkelijke ramp in Japan nog steeds het belangrijkste was.
Mijn nieuwe reisgenoot stond om 11:04 al op me te wachten en nadat ik de specificaties had gecontroleerd kon ik afrekenen. Ik kan nu al eerlijk zeggen dat ik hier geen spijt van krijg. Het scherm is 100 maal beter en de verhoogde snelheid wil ik niet eens aanhalen.
Wat wel een probleem was was het overzetten van mijn data! Als eerste wilde mijn zwarte MacBook niet eens meer opstarten. En dat was dus heel slecht nieuws!
Als tweede werd mijn back-up schijf niet als bootable gezien! M.a.w., het was een gewone externe harde schijf en helaas kan je bij Apple ook niet zo maar alle gegevens gaan overzetten.
Nadat mijn zwarte MacBook weer tot leven was gekomen kon ik eindelijk de moed opbrengen om te gaan eten. We moesten wel gaan eten om de magen te vullen en eens diep na te denken hoe we dit probleem konden oplossen.
De Japanse bento dit ik at in Funan IT was heel goed maar mijn gedachten waren niet echt bij de maaltijd. Ik kwam ook niet tot een oplossing en met een enorme last gingen we terug naar het hotel om eens even te Googelen de kamer. En die oplossing werd dus niet gevonden!

Terug naar Funan IT om een kabel te kopen en de lang beproefde “Migratie Assistent” van Apple OSX te gebruiken. Met de kabel in mijn tas aten we het diner. Opnieuw Japans omdat ik de Yakisoba met zalm hier nu eenmaal erg lekker vind.

Ik kon het niet laten om snel een biertje met mijn vrienden te drinken en om even hallo te zeggen. Maar er waren er heel veel afwezig en dat vond ik op zich wel vreemd. Volgens Jack de brandweerman was er niets aan de hand maar het leek voor mij wel heel erg vreemd.

Eenmaal terug in het hotel verbond ik de twee computers en er verscheen de volgende melding: ‘Resterende tijd = 14 uur en 13 minuten.’

Er zat dus niets anders op om te proberen te gaan slapen. We vielen in elkaars armen in slaap en ik droomde stiekem al van mijn nieuwe MacBook.
Copyright/Disclaimer