Ondanks de kleine relatie problemen stonden we toch weer opgewekt op. De zon was al aan de hemel en voorspelde opnieuw een warme zonnige dag. Ik had sowieso weinig te doen dus besloot ik maar om een rustige dag met de laptop in de kamer door te brengen. Lyka sliep lekker uit en ik had voldoende tijd om mijn foto’s en verhalen van de eerste week bij te werken.
Na een paar koppen koffie, gratis aangeboden door het Café 1511, werd ook mijn wederhelft wakker en lachte me tegemoet. Voor de lunch moesten we natuurlijk het hotel verlaten. Dit wil niet zeggen dat het restaurant van Café 1511 niet goed is maar ik eet nu eenmaal niet graag in het hotel waar ik verblijf. Dit is persoonlijk en waarschijnlijk een tik waarvan ik er nu eenmaal een paar heb. Het werd dus “Chicken Riceball”, een plaatselijke delicatesse.
In de middag sliep ik ook wat toen de MacBook werd overgenomen door Lyka voor een sessie op de boerderij. Ze heeft “Farmville” ontdekt op Facebook en sindsdien is ze fanatiek aan het boeren geslagen.
De middag bracht nog meer rust in de tent en de grootste storm was overgewaaid. We bespraken de plannen voor de volgende reis samen en hoe we de dagen zouden invullen. Natuurlijk begreep ze wel dat we niet een paar uur in een vliegtuig zouden gaan zitten om de hele dag in een hotel door te brengen! Dan konden we toch beter thuisblijven! Ze begreep ook donders goed dat het beter was om nader tot elkaar te komen dan ieder zijn eigen zin door te drijven.
Ze stelde voor om samen naar één van de beste Indiase restaurants te gaan waar ik ooit heb gegeten. “Pak Putra” is na een paar jaar een legende in Malacca geworden! Niet alleen door de vermelding in de Lonely Planet maar onder de lokale bevolking die elkea vond in grote getale komt opdraven om te eten van de heerlijke “Tandoori kip”.
Vanavond zou het ook weer afscheid worden van mijn vrienden in Malacca en als grote verrassing kwam er nog een oude vriend opdagen, Unni was toevallig ook in de buurt en zou vandaag aankomen in Malacca. Alles tussen ons was weer koek en ei! Het werd een hele gezellige avond met een paar blikken bier en een minder pijnlijk afscheid.
Om half twaalf vonden we het genoeg en gingen op ons hotel aan. We konden terugkijken op een geslaagd en gezellig bezoek aan Malacca. Lyka wilde hier nog wel een keertje terug! De laatste foto in de nacht was “Bamboo Shadow”
