Na vijf dagen alcohol vrij werd ik opvallend fris wakker deze ochtend. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me een stuk beter voel als ik geen bier drink. Ik denk nog niet aan stoppen want ik vind het drinken van een biertje nu eenmaal erg lekker.
We waren meteen uit bed en zingend begonnen we aan het inpakken van onze rugzakken. Een dampend kopje koffie op het nachtkastje en rustig de spullen op de bekende plaats in de rugzakken wegstoppen.
Met de Monorail van Raja Chulan en dan overstappen op de KTM naar Bandar Tasik Selatan waar dt nieuwe busterminal voor de bestemmingen in het zuiden is geopend. Later meer!
Want eerst moest er een coupon worden ingewisseld bij de MacDonald’s in Sentral Stesen waar we voor slechts RM 6,50 (€ 1,54) twee niet al te geweldige ontbijttjes met een koffie en een Milo kregen. Maar toch een koopje dus!
De RM 1 (€ 0,24) voor de trein is natuurlijk symbolisch om de passagiers naar de nieuwe busterminal in het zuiden te lokken. Iedereen is aan de oude Puduraya Terminal gehecht maar die ligt nu eenmaal midden in het drukke centrum en met het moordende verkeer in de stad is dat geen optimale plaats! Volgens velen is het renoveren van de Puduraya Terminal alleen maar een rookgordijn want zodra de nieuwe terminal verlost is van de kleine foutjes zal het gehele busverkeer via de nieuwe terminal plaatsvinden. Natuurlijk verliest het onroerend goed rond Puduraya veel in waarde en zullen er enkele restaurants hun deuren kunnen sluiten. Maar je kan de vooruitgang nu eenmaal niet stoppen.
Ik moet eerlijk zijn dat het enige minpuntje aan het vervoer met de KTM naar Bandar Tasik Selatan het tijdschema is. Twee treinen per uur is niet voldoende en ik verwacht dan ook dat daar binnenkort verandering in zal komen. Vier treinen per uur zou al een stuk beter zijn. Al was het maar om overvolle wagons te voorkomen.
Het loket van de vertrouwde bus van KKKL was zo gevonden en de verwachtte prijsverhoging was achterwege gebleven. RM 12,20 (€ 2,89) voor een busrit van 130 Km is vandaag de dag nog steeds een koopje. De bussen zijn goed en na de laatste controles op snelheden en chauffeurs ook een stuk veiliger.
De gegevens op de vertrekborden wisselden een beetje te snel om ook maar een idee te krijgen over hoe, wat en wanneer. Onze bus werd niet eens vermeld! Ook beneden op platform 14-16 waren er geen enkele aanwijzingen over hoe, wat en wie. Maar natuurlijk verscheen de bus precies op tijd. Ik heb er alle vertrouwen is dat deze kleine problemen snel zullen worden opgelost. Ook is het nu gemakkelijk om meteen vanaf de LCCT naar Malacca en vice versa te gaan.
Normaal verblijf ik altijd in de Heeren Inn wanneer ik Malacca bezoek maar deze keer heb ik via het internet een kamer met gedeelde faciliteiten in “Café 1511” geboekt. Een keer wat anders want ik heb het idee dat de matrassen in de Heeren Inn nog nooit zijn verwisseld en het geheel is nu wel aan wat renovatie toe. Ik zeg niet dat het slecht is maar verandering van spijs doet eten.
Café 1511 dus! Ik wist waar het was want ik was hier al honderden keren voorbij gelopen. Het is een schitterend oud Chinees huis waar slechts vijf kamertjes beschikbaar zijn. Het is klein en behelpen maar het heeft veel karakter en de warmte en enthousiasme van de eigenaar en het personeel maken alles goed. Ook voor de prijs die ik op het internet betaal is het een uitstekende plaats om een paar dagen te verblijven. Zeg maar een ****hostel in het midden van de oude stad.
Het was al half drie toen we arriveerden en nadat we onze rugzakken in de kamer hadden gezet gingen we snel naar het Dataran Pahlawan winkelcentrum om wat te eten. Natuurlijk wilde Lyka meteen na het eten weer winkelen maar gelukkig kon ik haar er van overtuigen dat het beter was om tot maandag te wachten. Het is dan een stuk rustiger.
De traditionele rust en internet pauze, om de foto’s te verwerken en deze verhalen te schrijven in de koelte van de airconditioning was erg welkom.
Om half acht verlieten we het guesthouse en gingen op pad naar het Discovery Café om wat te drinken en hopelijk oude vrienden te ontmoeten. En gelukkig ging het ook zo! Als grootste verrassing kwam mijn oude vriend Patric ook nog opdagen en met zijn drieën sloten we deze mooie avond bij Ringo’s Classic Café af. Ik had er misschien één teveel gedronken maar het was in ieder geval een mooie eerste avond in Malacca geweest.
