Na de geslaagde reisdag en een moeilijke maar goede nachtrust werd ik om zeven uur door de wekker gewekt. Helaas is de “Peanut” niet uit bed te branden en voor mij persoonlijk is er maar heel weinig nodig om wat langer te blijven liggen. Het was al over half negen toen we tussen de lakens vandaan kwamen. Een snelle douche en dan naar het simpele maar effectieve MacDonald’s ontbijt.
Tijdens het eten van het broodje ei met een kippenburger veranderden de plannen om de vijf minuten en toen we klaar waren gingen we op pad naar de “Batu Caves”, een oude klassieker. Hoeveel keer ik hier al ben geweest is niet te tellen maar ik wel zeggen dat ik het altijd weer leuk vind om mensen hier voor de eerste keer mee naar toe te nemen. Ik weet zeker dat een aantal van jullie het bezoek samen met mij nog goed kunnen herinneren.
De bus was altijd de beste manier om er te komen, bus nr. 11 vanuit Chinatown zet je precies voor de poort van deze hindoe tempel af. Bij aankomst viel het me meteen op dat het drukker was dan voorheen en er was een groot contingent Russen en Chinezen aanwezig. Het was wel grappig om te zien hoe die twee verschillende volken naar elkaar keken en dan luid in hun moerstaal de anderen van de groep er op attent maakten wat er gaande was. Ze zijn allemaal luid en een beetje ongemanierd naar onze maatstaven!
Voordat we de 272 treden naar de grot beklommen bezochten we natuurlijk eerst het grote groene beeld van de “Monkee God”. Lyka bleef maar lachen om de troep makaken die op elke manier probeerden aan voedsel te komen. En het was heel grappig om te zien als er weer een paar ik de kliko doken om even later tevoorschijn te komen met een halve banaan of een kokosnoot.
Onderaan de trap kreeg ik van Lyka te horen, ‘Kom op ouwe!’
Het duurde niet lang of ik passeerde haar en met iets meer moeite dan de vorige keer liep ik in één keer de 272 treden op. Tijdens het uithijgen op een reling boven aan de trap zag ik de kleine langzaam omhoog komen. Ze had er meer moeite mee dan ze had verwacht maar onderweg had ze ook een paar foto’s gemaakt.
‘A Monkey with big Bollocks’, riep ze luid terwijl ze naar de makaak die voor me zat wees en iedereen naar mij keek.
De grotten zijn weer gerenoveerd en opgeschilderd en een paar van de opdringerige verkopers waren verdwenen of hadden een vrije dag. Na een kort verblijf gingen we weer op de stad aan want het werd tijd voor de lunch. Het kleine stalletje waar we altijd op de bus wachtte was er nog wel maar de bus komt hier niet meer langs. Sinds de aanleg van de nieuwe spoorlijn slaat de bus eerder af en dat zal deze aardige man zeker een flinke duit aan inkomsten schelen. Voor mij was de komst van de trein een goede reden om die maar eens te proberen. Het nieuwe station is tenslotte maar net om de hoek van de oude bushalte.
De treinen zouden nieuw moeten zijn maar onze trein had al flinke schade opgelopen in de korte tijd dat ze in dienst was. Ook de “alleen voor vrouwen” was een beetje vreemd, in Japan had ik hier niet van opgekeken maar in Maleisië dat in het algemeen niet erg vrouwvriendelijk is het een vreemde verschijning. Op het oude station van Kuala Lumpur stapten we uit en de RM 2 waren goed besteed. De volgende keer als we weer de “Batu Caves” gaan bezoeken nemen we zeker de trein!
De weersverwachting was niet al te best geweest voor de komende week maar gisteren hadden we geen drop regen gezien, maar nu voelden we water uit de hemel neerdalen terwijl de straat niet eens net werd.
De lunch was bij “Yussoof Restoran”, goed en niet al te duur. Twee gebakken mee met een stuk kip en een kip kerrie, een gebakken ei en twee drankjes voor ons samen RM 18,10 (€ 4,25).
We vonden het allebei een goed idee om wat te gaan rusten want de wandeling van vandaag in combinatie met de laatste restjes vermoeidheid van gisteren zaten flink in onze benen.
Na een paar flinke donderslagen van een naderend onweer kropen we weer tussen de lakens om naar de tropische regen, die overigens niet kwam, te kijken. Een hazenslaapje en dan weer op pad om in het Suria-KLCC te gaan eten. “Mixed Rice” is ook een oude bekende die tijdens elk verblijf in Kuala Lumpur minstens één keer wordt bezocht.
Een ijsje op de trappen achter de torens en dan weer op terug naar het hotel. Een kopje thee, een film op HBO en een korte internet sessie met een tergend langzaam EDGE modem. Morgen gaan we naar grote hoogten en misschien naar een museum.
