Zaltbommel, 01/07/2008
Ja, over zes maanden is het weer nieuwjaar en dat is wel iets om even bij stil te staan. Nu de jaren ook bij mij gaan tellen lijkt het wel of de tijd steeds sneller gaat. Persoonlijke zaken in de laatste zes maanden hebben me wel aan het denken en vooral aan het plannen gezet. Elke ochtend dat ik wakker wordt dank ik de Boeddha voor weer een nieuwe dag en ik hoop dat het een mooie mag zijn. Het gevecht tegen de depressies ben ik weer aan het winnen. Het waren slechte weken die achter de rug liggen met een miljoen vragen en slechts weinig antwoorden.
Straks staat de vijftig voor de deur en dat is een leeftijd om even bij stil te staan. Velen van mijn oude vrienden hebben die leeftijd nooit gezien en ik zie het nu als een zegen als ik die leeftijd mag halen. Wat zal ik allemaal gaan doen als die mijlpaal eenmaal bereikt is? Het antwoord is simpel, ik zie wel. Er zijn teveel onzekerheden in de wereld op dit ogenblik om nog verder te plannen. Natuurlijk wil ik reizen, maar is het vliegen over twee jaar nog wel betaalbaar? Komt er een wereldoorlog om voedsel, water en aardolie? Komt er een burgeropstand tegen de achterlijke plannen van de regering?
Al deze zaken stemmen mij niet vrolijk maar het gezegde "alles wat ik gedaan heb pakken ze me nooit meer af" brengt nog wel een glimlach op mijn gezicht. Daarom ga ik overmorgen weer mijn oude vrienden in Maleisië met een bezoekje vereren. En wel met Henk de Vries die deze keer wel mee gaat, althans zo staan de indicatoren. Zelf heb ik weinig vertrouwen in maar dan gaan we gewoon verder in de wereld naar nieuwe plaatsen en nieuwe mensen. Het leven langs de weg is mooi en vooral de anonimiteit maakt het heel aantrekkelijk om verder te gaan.