maandag 21 juli 2008

Thailand, een dag op Koh Phangan

Koh Phangan, 21/07/2008

Na een rustige nacht slaap werd ik wakker in een wereld die niet meer de mijne was, m.a.w. De wereld waar ik nu in terecht was gekomen was niet de wereld zoals ik mij herinnerde uit 2001.
Mijn hut was nu een zeer comfortabele bungalow van twee verdiepingen. Tijdens mijn langzame gang naar het restaurant analyseerde ik de beelden op mijn netvlies met mijn linker hersenhelft en projecteerde de beelden van 2001 in mijn gedachten met de rechter hersenhelft. Hier was dus heel veel veranderd en het was een wereld van verschil.
Na het ontbijt verliet ik het Coral Bungalows resort om eens te gaan kijken hoe de rest van bungalows langs het strand er nu uit zagen. Gelukkig was Pi Chai, voorlopig, de laatste in de rij langs Had Rin Nai die zijn oude gezellige bungalow complex had omgewisseld voor een betonnen geldfabriek.
Er was ook goed nieuws! Jaren geleden toen Pi Chai aan zijn levenswerk was begonnen had Yao, zijn trouwe medewerker, de meester verlaten. Hij werkte nu een paar honderd meter verderop bij een bungalowcomplex oude stijl. Bij aankomst werd ik warm onthaald door zijn vrouw en hoewel Yao nog op bed lag moest ik mee om hallo te zeggen. Tegenstribbelen hielp niet, het kon niet wachten tot vanmiddag!
“Yao”, gevolgd door een woordenvloed in het Burmees.
Ik hoorde wat gebrabbel en niet veel later stak de nog slaperige Yao zijn hoofd om de hoek van de deur. Dat was dat, het contact was gelegd en ik zou later op de dag terug komen.
Tijdens de aankomst bij de pier en mijn avondwandeling gisteren had ik al gezien hoe het dorp was veranderd. Daar waar vroeger een enkel gebouw van twee verdiepingen stond waren nu de oude bungalows zeldzaam. Een 7-11 op elke hoek en eigenlijk het enige wat onveranderd was gebleven waren de aanvangstijden van de illegaal gekopieerde films op DVD. “Dark Knight” om 10.00, The Mummy III – Tomb of the Dragon Emperor om 12.30, etc. etc. Nog steeds lagen de uitgeputte feestbeesten als zombies op een bedje naar films te kijken. De meeste tuinen waren nu vol gelegd met zwembaden en er was een heuse poging ondernomen voor een hotel met een shoppingcomplex. Dat laatste was om de één of andere reden mislukt, een betonnen/stalen casco lag nu verlaten langs de weg.
Na deze ochtendwandeling had ik het wel gezien. Ik zal wel een oude romanticus zijn geworden maar ik herinner me het eiland liever zoals het zeven jaar gelden erbij lag. Bij gebrek aan wat anders zocht ik mijn heil in een flinke wandeling. De hoofdstad van Koh Phangan is Thong Sala maar die is feitelijk kleiner dan Haad Rin waar de beroemde/beruchte Full Moon Parties worden gehouden. Een paar flinke heuvels maakten de twintig kilometer lange wandeling uitdagend en de mooie vergezichten over zee aangenaam.

Na een kleine vier uur wandelen stapte ik om half zes bij “Sea Side Bungalows” de bar binnen. Dit was de wereld zoals ik me herinnerde! Yao was druk bezig met de voorbereidingen voor de avond en het strand en de zee lagen er vredig bij. Dit was Koh Phangan op zijn best! Het werd een hele mooie en fijne avond. We dronken bieren en haalden herinneringen op over de oude tijden. De meeste oude vrienden en bekenden passeerden de revue. Ik had er één teveel op toen mijn hoofd om ongeveer tien uur het hoofdkussen raakte. Met gedachten over de fijne avond viel ik in slaap. Morgen om zes uur op en een heel lange reis naar Hua Hin voor de boeg.


Copyright/Disclaimer