De eerste verrassing viel net voor half zes toen een wel heel nuchtere Henk de Vries voor mijn deur stond. Hij had uiteindelijk toch maar voor de trip gekozen hoewel hij er heel zeker van was dat twee weken voldoende zou zijn. Het maakte voor mij weinig uit want ik heb tijd genoeg en ik zie wel wanneer er weer een einde aan deze noodreis komt. Ik vindt het nog steeds heel jammer dat mijn China en Vietnam reis letterlijk en figuurlijk in het water is gevallen. Soms zit het mee en soms zit het tegen! Ik ga er maar vanuit dat de Boeddha me heeft willen beschermen tegen het noodlot.
Hoe vaak ik deze reis al heb gemaakt weet ik niet maar het is natuurlijk nu wel een automatisme om met de bus van Pattaya naar de luchthaven te gaan. Kosten is een punt van overwegen maar ook de veiligheid speelt mee. De taxichauffeurs hebben nu zo weinig te doen dat de veiligheid niet meer gewaarborgd is. Een grap die hier nu de ronde doet gaat over de dure brandstofprijzen. De brandstof is nu zo duur dat de taxi’s weer langzaam en dus veilig rijden.
Maar dat was een zijstap.Een onvermeldenswaardige reis met achtereenvolgens een motortaxi, autobus, vliegtuig, autobus, trein, autobus en stadsbus bracht ons naar Melaka waar Pluvius de hemelsluizen opende op het moment dat we op het Dutch Square voor het Stadhuys uit de stadsbus stapten. Een korte sprint en we stonden onder een afdakje waar de regen ons niet kon deren. We waren wel al heel erg nat en nadat we veertig minuten gewacht hadden kozen we voor de korte sprint door het neerdalende hemelwater.
Mr. Aw van de Heeren Inn was blij om ons weer te zien en ondanks ik niet in mijn gewoonlijke kamer kon slapen was ik ook blij om weer in Melaka te zijn. Ruim twaalf uur waren we onderweg geweest! Voor Henk was het meteen een oogopener. De videocamera brandde in zijn tas en na een half uurtje gingen we voor het eerst op pad. Ik had honger als een paard en wat is beter op de eerste avond dan de bekende Mee Goreng met een gebakken ei en aangevuld met een
stokje of tien saté? Alles weggespoeld met een pot Chinese groene jasmijn thee. De maaltijd smaakte me uitstekend en ook Henk had zijn bordje, gegeten met sokjes, helemaal leeg.De fundering was gelegd en klaar voor een paar pilsjes. Het werden er iets meer dan gepland maar minder dan we gewend zijn. Henk geniet met volle teugen van de live muziek en de vriendelijkheid van de mensen zoals hij het zelf noemt. Half twaalf ging het licht uit en voor morgen staat de eerste flinke wandeling op het programma.
