Thailand, typisch Thailand

Trang, 18/07/2008

Een redelijke nacht lag achter mij toen ik door het zonlicht werd gewekt. De wekker was overbodig geweest omdat de kamer geen gordijnen voor de ramen had. Wel was ik vannacht een paar keer wakker geworden van de stortbuien die de westkust van Thailand tijdens de moesson teisteren. Als die buien ’s nachts vallen heb ik daar geen probleem mee, maar niet net als gisteren toe ik op Langkawi was.
Na de kop koffie en een paar boterhammen op de kamer werd de rugzak gepakt en we gingen op weg naar onze tweede stop in Thailand. Trang, er valt niet veel over te zeggen behalve dat het meerdere malen tot schoonste stad van Thailand is gekozen.
Om kwart voor negen plaatste ik me op een strategische locatie zodat ik de bus naar Trang al van verre kon zien aankomen. Twee winkelmeisjes van de zaak waar ik op de stoep zat hielden ook een oogje in het zeil. Om tien uur was er nog geen bus voorbij gekomen en ik moest nu maar eens aan plan B gaan denken.
Enkele minuten later zat ik in de bus naar Had Yai. Het was wel een stukje de andere kant op maar we reden in ieder geval. Misschien is het mijn inbeelding maar als ik beweeg heb ik in ieder geval het idee dat ik onderweg ben. Twee uur later arriveerde ik op het busstation van Had Yai en had de aansluiting zo gevonden. Ik had ongeveer tien minuten de tijd om te pissen en wat te eten en te drinken te kopen voor de volgende busreis die volgens mijn schema wel drie uur zou kunnen duren.
Het werden er uiteindelijk drie en een half en het geluk was dat de bus bijna voor het hotel dat ik op het oog had stopte. Zo, dat was dat. De kamer was mooi en ruim en redelijk geprijsd voor 350 baht. Eten was nu belangrijker en in een klein eettentje dat ik op een hoek niet ver van mijn hotel had gezien bestelde ik een gebakken noedels met een grote fles Heineken bier, het was tenslotte vrijdag vandaag. Het eten smaakte me uitstekend en ook het bier ging gemakkelijk naar binnen.
Eenmaal terug op de kamer werd het nu tijd om te douchen en daar bood het eerste probleem zich aan. Geen warm water! Met de handdoek om mijn middel geslagen liep ik naar beneden om aan de receptie te vragen of er even iemand naar kon komen kijken. Een medewerker van het hotel volgde mij en probeerde ook beide kranen. Koud water, OK! Warm water, niets! Hij krabde aan zijn kin en begon in het Thais te hakkelen.
“OK, OK, ik loop wel even mee naar beneden”, sprak ik met zachte beheerste stem in het engels.
De receptioniste riep de onderhoudsman op met een walkie-talkie en stuurde mij weer naar mijn kamer. De kleine dikke besnorde man had duidelijk instructies gekregen en deed zijn slippers uit voordat hij de badkamer betrad.
Koud water, OK! Warm water, niets! Hij krabde aan zijn kin en begon in het Thais te hakkelen.
Het was een exacte kopie van het toneelstukje dat enkele minuten ervoor voor mij was opgevoerd. Nu brak mijn klom en ik liep weer, nog steeds met de handdoek om mijn middel, naar beneden om met de receptioniste te overleggen wat er nu mis was. Zij sprak tenminste engels en daar kon ik wat mee! Na een kort gesprek kwam de aap uit de mouw, het Queen hotel in Trang heeft helemaal geen warm water. De knoppen zitten er wel maar de installatie is zo oud dat het niet meer werkt. Als je dat verzwijgt of liegt dat er wel warm water is dan blijven de buitenlandse gasten toch wel. En zo ook ikzelf. Alles was al uitgepakt en het was al bijna half zes, ik was moe en had geen zin meer om alles in te pakken en op zoek te gaan naar een ander hotel. Maar om eerlijk te zijn is dit typisch Thailand zoals de titel van dit verhaal al zegt, dit zal je in Maleisië nooit overkomen.
Één dag in Trang is voldoende want er is helemaal niets te doen. Morgen op weg naar Krabi waar ik waarschijnlijk wel een paar dagen zal blijven.