dinsdag 22 juli 2008

Thailand, ik heb er genoeg van

Pattaya, 22/07/2008

Het heeft even geduurd, een kleine drie weken, voordat ik mij laatste verhaal over deze trip publiceer. Er zijn diverse redenen voor de late publicatie, bezoek van oude vrienden en de depressies hadden weer hun kop op gestoken. Ik hoop dat het verhaal jullie ook duidelijk maakt wat er aan de hand was.

Om precies zes uur liep de wekker af en binnen tien minuten was ik gepakt en klaar om op pad te gaan. Helaas ging het restaurant pas om acht uur open dus iets eten zat er niet in, wel had ik voldoende tijd om voor mezelf een kopje instant koffie te maken.
Tien voor zeven stond ik klaar voor de receptie, de taxi zou me om daar om zeven uur komen ophalen. Om vijf over zeven arriveerde er een motor met twee mensen erop.
“Eh, ten minutes”, riep de mannelijke helft van het stel en reed lachend verder.
Mijn dag begon dus niet al te best!
Toen er om vijf voor half acht nog niemand was ging ik voor de zekerheid maar eens even in de keuken kijken of er misschien iets geregeld kon worden. Helaas niet, desondanks de 10+ medewerkers die in de keuken bezig waren met de voorbereidingen voor vandaag. Mijn verzoeken werden allemaal weggewuifd.
Toen er om vijf over half acht nog geen taxi was verschenen ging ik maar eens op onderzoek uit om te zien wat er mis was gegaan. Met de rugzak steeds op mijn rug en een lege maag voelde ik me niet al te best. Mijn bloedsuikerspiegel was tot in het rood gezakt en ik voelde me slap en duizelig.
Daar was de chauffeur en die deelde mij doodleuk mee dat we nog even moesten wachten want er hadden zich een paar mensen verslapen en die zouden over een half uur wel klaar zijn om te vertrekken. Prikkelbaar is waarschijnlijk niet het woord maar ik explodeerde in een storm van woorden waarvan ik er enkele hier niet zal/kan herhalen. De chauffeur was duidelijk onder de indruk van mijn argumenten en binnen twee minuten waren we op weg naar Thongsala vanwaar de boot om half negen zou vertrekken. Onderweg realiseerde de chauffeur wat er allemaal was misgegaan en dat ik hem voor gek had gezet voor het oog val al die goedkope (illegale) gastarbeiders uit Burma. Hij had duidelijk gezichtsverlies geleden en dat is niet goed in het Thaise denken! Het was dan ook tijd om terug te betalen. Met snelheden tot wel 110 Km/u reden we over de smalle wegen van het eiland. Ik moest me met drie armen vast houden en elke plas water op de weg werd geraakt zodat ik zeker een paar keer een flinke golf spray over me heen zou krijgen. Helaas voor hem verspeelde hij zo wel de fooi die ik al apart had gelegd in mijn notitieboekje. Bij aankomst ging zijn gezicht van triomfantelijk naar teleurstelling toen de 100 Baht van mijn notitieboekje naar mijn beurs werd verplaatst. Natuurlijk vertelde ik hem hardop wat ik aan het doen was.
“Eh solly, no service, no tip! Say hello to Chai from me, I will call him next week.”, en weg was ik.
Gelukkig stond er iets verderop een verkoopster die broodjes tonijn en broodjes kaas verkocht.
“Één van ieder graag?”, en ik had wat te eten.
Het was nog vroeg maar in de verte kon je de aluminium catamaran al zien aankomen. Ik vroeg me af of ik misschien verkeerd had gehandeld. Nee, ik was juist geweest om zo snel mogelijk hier te komen. Nu had ik rust en kon genieten van de reis die me naar Hua Hin zou brengen.
Op het bovendek van de boot bleek het veel te winderig en ook achterop had je teveel last van spray die de golven de lucht in blies. Dan maar naar binnen waar het ijskoud was en oude videofilms werden vertoond.
Zoals ik daar aan het raam zat naar buiten te kijken begon ik weg te dromen en na te denken over de reis die ik tot nu toe achter de rug had. Het was geen echt plezierige reis geweest. Veel zaken zoals bijvoorbeeld het weer hadden tegen gezeten en de gedachte dat ik nu ergens in China had moeten zitten stemde mij niet vrolijker. Onderweg in Koh Tao verliet een groep de boot en werd op haar beurt afgewisseld met een nieuwe groep die mee naar Chumpon zou gaan. Ik dronk een Nescafé en een koude cola en dacht na over de week die nog voor me lag. Hua Hin, Cha Aam, en nog een paar andere dorpen. Ergens tijdens deze bootreis brak er iets in me en ik besloot te proberen om vandaag weer in Bangkok te komen. Ik had wel een kaartje naar Hua Hin maar ik hoopte dat ik dat aan de wal kon veranderen, eventueel met bijbetaling.
Op de wal was alles snel geregeld en ik kreeg een gekleurde sticker met Bangkok op mijn shirt geplakt. De eerste hindernis was genomen! Eindelijk zat het eens me mee.Vanaf hier verdween ik steeds ik mijn gedachten met de muziek van mijn iPod in mijn oren. Er spookte één vraag door mijn hoofd. Waarom wilde ik zo snel mogelijk weer naar Pattaya? De tijd kroop en de busreis werd gelukkig onderbroken voor een maaltijd en een toiletstop. Mijn hersenen draaiden op volle toeren om het antwoord op deze moeilijke vraag te vinden. Nog voordat we Bangkok binnen reden had ik het antwoord: Ik ben Thailand helemaal zat! Overal waar ik kom is het hetzelfde liedje. Je kan ze niet vertrouwen. Ze zeggen maar wat. Ze proberen je altijd op te lichten en van die tempels gaan er voor mij nu dertien in een dozijn. Helaas voor de goede mensen heb ik het gehad met Thailand. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik hier nog veel tijd zal doorbrengen. Bangkok is natuurlijk wel dé plaats om héél goedkope tickets te kopen en dat is dan de enige reden om hier weer een paar dagen te vertoeven.
Na een onverwachte meevaller in de vorm van een taxirit arriveerde ik om elf uur in Pattaya. Een bed was snel gevonden en ik ging nog even wat drinken en een biertje drinken. Deze reis had een heel ander verloop gekend dan ik had verwacht. Nu ga ik veel slapen, rusten en eten.
Voor augustus staat er een week Singapore op het programma om een nieuwe uitrusting te kopen en ik ga dan voor het eerst echt Couch Surfen. Zeg maar lokale mensen ontmoeten die contact willen maken met andere reizigers en een bed beschikbaar stellen. Het is voor mij ook allemaal nieuw maar ik moet er nu eenmaal, met het oog op de toekomstige reizen, maar aan beginnen. Natuurlijk gaan we ook studeren voor Marokko, mijn bestemming voor September. En kijken naar de bestemming van November, maar dat is nog een verrassing. Welterusten en tot volgende maand.


conclusie:


Het land als bestemming:
Maleisië is een fantastisch land om rond te reizen. De beste argumenten zijn de veiligheid en bijna iedereen spreekt engels.



Het openbaar vervoer:
Het openbaar vervoer is gemakkelijk en goedkoop. Bussen vertrekken veelal zonder over te stappen naar alle uithoeken van het schiereiland.



Het eten:
is het beste in zuid-oost Azië. De enorme keuze die je kan maken door de samensmelting van al die culturen is enorm. Elke maaltijd is een feest!



Het drinken van een biertje:
Een biertje is gemakkelijk te vinden. Elk Chinees restaurant in Maleisië verkoopt heerlijk koud bier geïmporteerd vanuit de buurlanden.



Het overnachten:
We hebben veelal in voor mij bekende plaatsen geslapen. Ik hou van iets meer luxe zodra ik in Kuala Lumpur ben. In het algemeen kun je goed slapen vanaf RM 25 tot RM 75 (€5 - €15)



Wat kost het allemaal?
Maleisië is niet echt duur. We hebben voor € 30.- p.p.p.d., op basis van twee personen, rondgereisd. Een mix van dure en goedkope hotels, lokaal en soms bij een goed restaurant gegeten, een paar biertjes gedronken en veel gezien. Het kan goedkoper en als je weinig drinkt en afdaalt in het goedkopere segment van hotels dan kan je zelfs voor € 20,- per dag met twee personen door dit schitterende land reizen.

Kom ik hier nog wel eens terug?
100% zeker, ik ben gek op dit land en als ik ooit met pensioen ga dan staat het zeker hoog op mijn lijstje.
Copyright/Disclaimer