Het zijn erg intensieve dagen met Henk. Hij geniet met volle teugen en verteld me steeds dat hij dit rondreizen veel eerder had moeten doen. De rustpauzes zijn zeldzaam en dat is dan ook meteen de reden dat de verhalen zo laat zijn.
Mijn dagen in Melaka beginnen meestal met een ontbijt bij McDonalds. Voor mijn reisgenoot was dit een geheel nieuwe ervaring, om eerlijk te zijn was het vroeg opstaan al een hele nieuwe ervaring voor hem. Aan enthousiasme ontbrak het in ieder geval niet en zo slenterden we met zijn tweeën door de oude smalle straatjes van Melaka. Henk zijn camera snorde als een naaimachine en het was overduidelijk dat hij het goed naar zijn zin had. Alles was nieuw voor hem en het Indiase eten geserveerd op een bananenblad in plaats van een aardewerk bord bracht een glimlach op zijn gezicht en toverde de videocamera weer tevoorschijn.
Vrijdagavond in Melaka betekend dat de avondmarkten op de Jonkerwalk beginnen. Drukte, live muziek en Henk met zijn filmcamera. Natuurlijk moesten we eerst eten en ik moet eerlijk zijn dat Henk kan eten als een geit. Hij eet werkelijk alles. Nadat we een keer waren rondgelopen door het Newton foodcourt kreeg ik van Henk een de opdracht om wat eten te bestellen, alles was goed voor hem. Als gezeten op hete kolen wilde hij zo snel mogelijk naar de lichtjes en het geluid van Ringo’s gitaar.
Rustig als ik ben dronken we eerst een paar biertjes in het Discovery Café en ontmoette daar natuurlijk weer nieuwe gezichten. Een Iers stel in de vorm van Tony en Nessa. Wie Henk kent weet dat als hij eenmaal begint te vertellen dat het onmogelijk is om er nog maar één woord tussen te krijgen. De hete kolen koelden al snel af en gingen over in een anker. Hij was niet meer van zijn plaats af te krijgen! Uiteindelijk eindigden we dan toch met zijn vieren om een uur of half elf bij Ringo’s Classic.
Bij het zien van de mensenmenigte en de bar
glinsterden Henk zijn ogen als sterretjes op een heldere winteravond. Hier was hij thuis en had hij het naar zijn zin. Het enige vreemde aan hem was dat hij voor wildvreemden zo maar een paar emmers bier bestelde en op hun tafel liet zetten. Met zijn drieën keken we geïnteresseerd naar Henk zijn verrichtingen. De tijd vloog en uiteindelijk moesten we afscheid nemen van onze nieuwe vrienden. Het viel me 100% mee dat hij samen met mij naar huis ging. Onderweg bespraken we wat ons nog allemaal te wachten stond. Één ding was zeker, morgen zouden we weer naar Ringo gaan en na één dag was de eerste wijziging van ons reisschema al een feit. We blijven een dag langer in Melaka.
