Onze laatste dag ik Kuala Lumpur was alweer aangebroken en het beste was voor het laatste bewaard. Henk had gisteren wel tien keer gevraagd of we echt om zeven uur klaar moesten staan en mij antwoord was steeds hetzelfde geweest, “Ja Henk, om zeven uur klaar staan”. Het lijkt wel of het elke keer drukker is bij het bezoek aan de brug tussen de twee torens. Wij arriveerden om iets voor half acht en er stond al een rij waarvan Henk zijn mond openviel.
“Zoveel mensen had ik niet verwacht”, stamelde hij.
“Ik had het je toch gezegd, het is erg druk dus moet je er vroeg bij zijn!”.
Ik hoopte dat hij nu niet meer zou twijfelen aan mijn woorden. Na ruim een uur stonden we met de kaartjes voor kwart voor elf in de hand weer in de grote hal tussen de twee torens. Er was niet voldoende tijd om nog iets te ondernemen maar wel voldoende tijd om wat te eten. Natuurlijk weer het broodje ei met een koffie en een cola. Vandaag werd er niet geklaagd maar ging het gesprek over teruggaan naar Pattaya. Henk zat met zijn twee weken in zijn hoofd en mijn planning liep op drie. We waren al een week onderweg en we zaten nog steeds in het zuiden van Maleisië. Henk was ook van mening veranderd en wilde best drie weken onderweg zijn, dan had hij nog ruim twee weken in Pattaya voordat hij weer naar Holland moest en dat was in zijn beleving voldoende.
De tocht naar de brug in de high speed lift is een goed begin van je bezoek. Je vliegt met ongeveer 20 Km/u omhoog door het hart van de 452 meter hoge toren. Zoals ik al eerder heb verteld, je gaat niet naar de top maar naar de dubbeldeks brug tussen de twee torens die op ongeveer 170 meter boven de straat ligt. Henk zei het later heel mooi.
“Die brug is ongeveer de St. Maartenskerk (Bommelse toren) op zijn zijde tussen de twee torens”.
Zo had ik het nog nooit bekeken! De tijd op de brug is zo kort dat het eigenlijk niet echt tot je doordringt waar je bent en wat het eigenlijk is. Dat komt later wel als je de foto’s en film terugkijkt.
Toen wij om kwart over elf weer beneden waren werden de laatste kaarten uitgegeven en ik maakte een grapje of Henk misschien nog een keer naar boven wilde. Hij kon er niet om lachen en was weer nors zoals zo vaak.
Voor de middag koos ik maar voor een bekende attractie, een Chinese Tempel net buiten de rand van de binnenstad. Gemakkelijk te bereiken en leuk om rond te wandelen. Dit was meer interessant voor Henk en zijn camera had het weer druk.
Zo was er weer een einde gekomen aan het bezoek aan Kuala Lumpur. Voor het avondeten gingen naar één van de grootste
foodcourts die ik ooit heb gezien. Mijn keuze viel op Koreaans en Henk ging voor de gebakken rijst uit een klein pannetje. Heerlijk gewoon die Kimchi! Voor een laatste blik op de torens in het donker voor het slapen gaan liepen we naar buiten waar Henk uitvoerig en uitbundig afscheid nam van de meisjes achter de counter van het Thaise eten. Ik geloof dat Henk zich niet realiseerde dat het gewoon Maleisische meisjes waren die in een Thai restaurant werkten. Morgen gaan we weer vroeg op pad naar een oude stad met paleizen van de Sultan van Perak.
