Na twee en een halve week onderweg in de Isaan heb ik behoefte aan een rustige dag. Buiten straalt de zon en ik heb het idee dat ik in Sisaket weinig tot niets meer te doen heb. Gisteren heb ik al afscheid genomen van Frankie dus het enige dat ik absoluut vandaag moet doen is bier drinken terwijl ik naar Radio langs de lijn luister. Ajax om 18:30 en misschien later nog Feyenoord maar dat kan ik niet beloven.
Vroeg in de middag geef ik me over aan een van mijn nukkige gebreken: Een goede kop koffie. Over de plaats waar ik die ga drinken hoef ik niet al te lang na te denken. Dunkin’ Donuts is een beproefd recept. Lekker in de koelte van de airconditioning mensen kijken.
In het winkelcentrum kijk ik met afschuw naar de vermenging van twee culturen. De ene is het consumisme uit het westen met als wapen de Valentijnsdag. De andere is een eeuwenoude, het Chinese nieuwjaar uit het oosten. De een met hartjes en zinloze cadeaus voor onbekenden of van stille aanbidders. De andere met speciale gerechten die geluk en voorspoed moeten brengen. Zoals de kleine snacks genaamd dumpling, gevuld met varkensvlees en kleine loempia’s genaamd springroll omdat ze de komst van de lente aankondigen.
En rood, heel veel rood, de kleur van de warmte, geluk en verbondenheid. Een Chinees gezin zal alles in het werk stellen om met elkaar het Chinese Maan nieuwjaar te vieren. In China zijn er honderden miljoenen reizigers op pad om samen met hun familie nieuw jaar te vieren. Wat zal de kooldioxyde voetafdruk van deze volksverhuizing zijn?
Ik heb niets met dat Valentijn gedoe. Ik ben niet zo’n romanticus en ook nooit geweest. Ik heb wat tegen verspilling maar niet tegen culturen, Aziatische culturen!
En vuurwerk en dansende leeuwen! Een groot welkom voor het jaar van de Hond. (330 woorden)
