dinsdag 13 februari 2018

Thailand: Ontmoeting met een kolossale oude bekende (drie)

Ayuthaya (Baan Are Gong Riverside Homestay) 10), dinsdag 13 februari 2018

Ik weet niet of het iemand is opgevallen maar februari is nog niet voorbij en ik heb nu al meer verhalen gepubliceerd dan in heel 2017. Dat voorspeldt dat we waarschijnlijk een mooi jaar voor de boeg hebben.
Wat Koh Kaew
Hoeveel keer ik al voorbij deze zijweg naar de tempel ben gekomen weet ik niet maar nu ik te voet ben kan ik de richtingaanwijzer “Wat Koh Kaew” niet weerstaan. Als eerste zie ik een bouwwerk opgetrokken uit bakstenen die verdomd veel op kloostermoppen lijken. En laat Nederland hier vroeger ook een handelspost te hebben gehad! Het zou zo maar kunnen dat de vroege Nederlanders de Thai hebben geleerd om bakstenen te maken, zoals ze dat ook heel lang geleden ook op Taiwan (Formosa) hebben gedaan.
Wat Koh KaewVeel oude monnikenMonnik met kraaltjeDe stichter van Thailand
Een stukje verder op weg naar het tempelterrein tref is een pagode aan zoals er dertien in een dozijn gaan. Wat meer opvalt zijn de beelden op en om de pagode. Een hele verzameling van monniken en Boeddha’s. Ik had nooit kunnen bevroeden dat het hier in deze onbekende tempel zo druk zou kunnen zijn. Het is een komen en gaan van aanbidders en zo sta ik oog in oog met een beeld wat ik ken maar waar ik de betekenis of afkomst niet van ken.
De stichter van ThailandDe stichter van Thailand
Het is het beeld van “Koning Naresuan", de oervader, de stichter van het huidige Thailand. Ik ken het beeld maar niemand heeft me ooit kunnen vertellen wie of wat hij was. Het directe bewijs van het slechte onderwijssysteem in Thailand. Ken je geschiedenis en je weet wie je bent. In Thailand zijn er veel belangrijke zaken zoals lichamelijke schoonheid en geld, veel geld.
Wat Koh KaewGeestenhuisje met jurkenDe heilige buffaloWat Koh Kaew
Af en toe kan ik een paar foto’s maken zonder dat er mensen in de weg lopen en dan maak ik daar graag gebruik van.
Het leven van de BoeddhaHet leven van de Boeddha
Overal het levensverhaal van de Boeddha en altaren voor “Koning Naresuan”. Ook hier staat alles strak van de tegenstellingen, Boeddha is liefde en vrede terwijl “Koning Naresuan” een barbaarse man was die Thailand met geweld heeft samengebracht.
Voor eeuwig in de muur
Deze dodenmuur wil ik jullie niet onthouden. Wat een mooie plaats om je as te achter te laten.
Hele goede koffie
En dan ga ik door naar het station om na te denken over wat ik zal gaan doen in mijn laatste week in Thailand allemaal nog wil doen. Op een mooi plaatsje in de wind en in de schaduw geniet ik van een kopje koffie en een glas koel water. De oude stad, het oude backpackers straatje, daar moet ik vanmiddag zeker nog maar eens even gaan kijken. Daar liggen veel mijn mijn herinneringen aan mijn eerste reis naar Thailand maar ook veel herinneringen van vele reizen daarna.
Warm rond de middag
De koffie is heerlijk maar het begint ook wel een beetje warm te worden.
Falang, falang
Ik verbaas me over de aantallen buitenlandse toeristen die per trein arriveren en vertrekken.
Wachten op de trein
Dat was negentien jaar geleden wel anders, toen zaten we hier met z’n tweeën, Marieke en ik, op de trein naar Sukhothai te wachten.
Yam Phun Sen Talay
Al dat wandelen heeft me hongerig gemaakt en wat is een betere plaats dan mijn eigen Homestay, met een uitzicht op de rivier, om de lunch te gebruiken? Ik moet tenslotte toch met de veerpont over. De dames staan al klaar om me te verwelkomen en ik blijk de enige klant in het restaurant te zijn. De “Yam Phun Sen”, een salade van glasvermicelli met zeevruchten is hemels. Alleen de kleefrijst staat niet op het menu en wanneer ik dat van te voren had geweten dan had ik een onderweg een pakje voor 10 baht gekocht.
Boten trekken langsBoten trekken langsHuizen aan de rivier
We moeten nog even wachten op enkele vrachtboten en dan stap ik op het veerbootje dat me voor 5 baht naar de overkant brengt. Vroeger was dat nooit nodig omdat de hele backpackers wereld zich op het eiland van Ayuthaya bevond.
ValentijnChinees nieuwjaar is onderweg
Ook hier in deze cultuur belangrijke stad zijn ze klaar voor de Valentijn hysterie en twee weken later voor het Chinese nieuwjaar! In het kleine straatje aangekomen kan ik alleen maar constateren dat het hier in de straat achteruit is gegaan, te duur is geworden en het rustiger is dan ik het ooit heb gezien.
Vergane glorie
Zelfs het oude bekende “Ayuthaya Guest House” heeft een andere naam gekregen! En die stond in 1999 al in de Lonely Planet! Voor de deur staart Chai me aan en ik zie een vleug van herkenning in zijn ogen. Hij stapt langzaam op me af en schud me de hand. Hij weet het nu zeker! We begroetten elkaar en hij kijkt verbaasd naar mijn verschijning. Het ontbreken van bagage of rugzak verteld hem dat ook ik zijn oude guesthouse niet meer trouw ben.
Hij is bezig met zijn zoveelste project om zijn slecht lopende guesthouse weer vlot te trekken. Ze zijn met z’n tweeën druk bezig om een paar oude tafels in elkaar te zetten. De verkoop van bier ’s avonds moet de kar gaan trekken? Het laatste principe van Chai, geen dronken gasten, is nu ook overboord? Een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Hij is in de jaren negentig blijven steken! Wij wilden in die tijd geen luxe maar rust, alleen een schoon bed en als het enigszins mogelijk was een schone badkamer. Tegenwoordig trekken ze met hun grote rugzakken van drie sterren hotel naar drie sterren hotel en baden zich in luxe en als het even kan ook in een zwembad. Het backpacken is vandaag de dag ook populair wanneer je maar een paar weken gaat, en dan maakt de prijs van een overnachting, het eten of een biertje niet meer zoveel uit. Misschien ben ik ook wel in de jaren negentig blijven steken?
Vergane glorie
Chai ziet er vermoeid uit, hij ziet er oud uit, terwijl hij zeker tien jaar jonger is dan ik, net als het “Ayuthaya Guest House” dat nu tot “Brickhouse” is omgedoopt. Hij is waarschijnlijk bezig met de laatste loodjes voordat zijn guesthouse wordt opgeslokt door een keten, of misschien plaats maakt voor een nieuw hotel. Ik krijg nu het gevoel dat ik hier nooit meer zal slapen. Dat ik hier ben om voor de laatste keer afscheid te nemen. Niet voor Chai of voor zijn vrouw die altijd vriendelijk en gastvrij zijn geweest, maar ook door de sterk veranderde omgeving. Mijn ontdekking van het  “Baan Are Gong Riverside Homestay” zal daar zeker ook aan bijdragen. Na een nacht heb ik al het gevoel dat ik het daar aan de rivier gemakkelijk een week zou kunnen uithouden. Voor zolang het duurt het kan hier tenslotte ook zomaar in een nachtmerrie veranderen!
In gedachten en herinneringen verzonken loop ik terug naar de Homestay voor een maaltijd en een paar flessen koud bier. Beide zijn beduidend goedkoper dan in de oude backpackers straat!
Untitled
De Pad Thai is van de uitstekende kwaliteit die ik had verwacht en het bier smaakt me ook uitstekend. Helaas zijn er geen gelijkdenkende reizigers om dit moment mee te delen.
Tijd om te slapen
Een laatste sfeerfoto van de verdieping waarop mijn kamer zich bevind. Morgen zal ook deze dag een herinnering zijn en achter aansluiten bij de lange rij herinneringen van mijn reizen die ik al koester. Soms vraag ik me af wanneer er een einde aan die rij zal komen.
Wat Koh Kaew
Copyright/Disclaimer