vrijdag 2 februari 2018

Thailand: Onderhoud

Bua Yai (Yu en John) VIP boven voor), vrijdag 2 februari 2018

Na een redelijk nacht in de provincie, de honden blaffen de hele nacht tegen elkaar en aan het begin van de dag is het concert van de honderden hanen, voel ik me redelijk fris. Maar de schijn bedriegt! Ik ben in de veronderstelling dat het vandaag al zaterdag is. En dat is op zich geen probleem want in Thailand is alles zeven dagen per week open. Wat me wel tegenvalt zijn de lage temperaturen ’s nachts in de Isaan maar daar wennen we ook wel  weer aan.
Eendenei met baked beans
Na de gebruikelijke taferelen in de ochtend en twee koppen koffie meld ik me in de keuken voor het ontbijt. Precies zoals ik heb verwacht wordt ik getrakteerd op een gebakken eendenei op toast met witte bonen in tomatensaus. Een ontbijt voor kampioenen en een ontbijt dat me zonder enige moeite door de rest van de dag brengt.
Vandaag staan er twee taken op het programma! Als eerste moet ik met mijn motor naar de garage voor groot onderhoud. Ik ben al heel erg blij dat Yu en John op mijn motor passen, onderhouden en af en toe mee rijden, want zou dat niet gebeuren dan kon ik mijn motor nu wel bij het grof vuil zetten.
De originele accu is na ruim tien jaar overleden! We moeten de zware motor aanduwen en omdat ik lang niet op de motor heb gezeten kiest John ervoor om dat zelf maar op zich te nemen. Met behulp van twee Thai, die toevallig aan het kokosnoten plukken zijn, wordt mijn motor aangeduwd. Binnen enkele meters slaat de 200cc een cylinder viertakt aan en het geluid maakt me helemaal warm vanbinnen. Wat heb ik mijn tweede vrouw de afgelopen vier jaar gemist!
Ja ècht, het is bijna vier jaar geleden dat ik mijn motor hier heb gestald! Ik bestijg de “Honda Phantom” en om eerlijk te zijn voelt het een beetje onwennig. John heeft ondertussen zijn scooter gestart en staat naast me om op pad te gaan. We steken beiden onze duim op als teken dat alles goed is en dat we met de eerste taak van de dag kunnen beginnen.
Binnen vijfhonderd meter heb ik het gevoel weer te pakken. Motorrijden verleer je nooit, je moet alleen het gevoel weer terug vinden. Ik schakel een keer verkeerd en de motor huilt van ellende en remt op de compressie. Verder is het gewoon zoeken naar “het gevoel”. Zoals elke Nederlandse motorrijder dat heeft wanneer hij/zij in het voorjaar de motor weer van stal haalt. Ik voel dat de smalle voorband een beetje springt en daarmee naar de buitenkant van de bocht wil. Ook de achterkant, de dikke vette slof, voelt in het begin vreemd aan. Het middengedeelte van de band is vrij vlak en daardoor altijd een beetje zoekend op rechte stukken. In de bocht heb je dan plotseling een stuk minder rijvlak waardoor de motor zich weer rechtop wil richten.
Een nieuwe accu
Na zes en een halve kilometer staan we bij de motorzaak en ik heb het gevoel voor de motor alweer bijna helemaal terug. Als eerste komt er een nieuwe accu tevoorschijn. Typisch Thais wordt eerst de goedkope lokale versie aangeboden. Thai hebben nu eenmaal graag goedkoop en denken op de korte termijn. Wij westerlingen zien het nu van een duurdere die op de lange termijn de investering zal belonen. Uiteindelijk wordt het dus de duurdere 5Ah Yuasa accu.
En een nieuwe ketting
Als tweede komt de ketting aan de beurt. Die heeft er alweer zes duizend kilometer opzitten en is dus aan vervanging toe. Hoe tegenstrijdig dit ook mag klinken, hier kiezen we wel de goedkopere versie. Ervaring heeft ons geleerd dat ook de drie keer duurdere gesloten ketting slechts een 20% extra kilometers oplevert. Het is en blijft wennen hoe de Thaise monteurs met het gereedschap en de onderdelen omgaan. Veel Westerlingen worden half gek wanneer ze deze monteurs aan het werk zien. Voor ons is het de gewoonste zaak van de wereld! Ze doen het zo al vijftig jaar en over vijftig jaar doen ze het nog zo. Dan komt de rekening tevoorschijn en voor het astronomische bedrag van 1.047 baht is mijn motor weer tip-top in orde. 1.047 baht is ongeveer € 28,- dus dat valt wel mee na vier jaar.
Op de terugweg voel ik me steeds beter en trek de gasschuif eens flink open. Als een racepaard uit de starthokken schiet ze over de mooie stille geasfalteerde weg door de rijstvelden van de Isaan. Door mijn hoofd schieten de gedachten van vorige ritten door Thailand. Volgend jaar winter is het hopelijk weer zover dat Lyka en ik een maand met de Honda Phantom op pad gaan.
Yu en John zijn goede vrienden en willen nooit een ondersteuning hebben wanneer we bij hun verblijven. Het enige wat dan overblijft is met ze naar de supermarkt gaan om flink in te kopen. Ik hou zelf ook van lekker eten en John kookt altijd “British School Dinners". De winkelwagen gaat goed vol met een uiteenlopend aanbod van de lokale heerlijkheden. Mooier kan het niet! We brengen de middag door met kletsen over de vele oude herinneringen die we met elkaar delen.
Vanaf het balkon
Aan het einde van de middag trek ik me nog even een uurtje terug om wat te lezen en te schrijven. De deur naar het balkon gaat open en een heerlijke frisse wind trekt door mijn kamer. De internet radio speelt en ik hou via het internet contact met mijn vrouw in de Filippijnen. Heerlijk om zo te relaxen! Om vijf uur ga ik naar de tuin om te genieten van de laatste zonnestralen en een koude “Beer Leo”.
Koreaanse kip
Totdat het tijd is om te gaan koken. In de supermarkt heb ik een Koreaanse marinade gevonden en die wordt vanavond gelijk in combinatie met een stuk kipfilet uitgeprobeerd. Het is heerlijk maar onverwacht toch wel een beetje pittig. John houd zich op de vlakte en na enkele happen kip begint hij het zelfs te waarderen. De zoon vindt het overheerlijk en ook Yu weet na een hap al dat het een blijvertje is. Yu vindt het zelfs zo lekker dat ze wat varkensgehakt in de overgebleven saus smoort en samen met de overgebleven graag geziene broccoli en bloemkool op een bord rijst gooit. Het hele gezin inclusief de gast heeft heerlijk gegeten.
Het wordt op deze vrijdagavond wat later dan gewoonlijk maar om tien uur zoeken we toch onze bedden op. In principe ben ik hier al klaar met mijn taken maar we gaan de komende drie dagen toch nog genieten.
Copyright/Disclaimer