Mijn negatieve gevoelens zijn achtergebleven in dromenland! Toch gaan we op weg naar huis, naar ons geliefde Zaltbommel. Geen paniek! De reis is nog niet op haar einde maar elke minuut, elke kilometer die we vanaf vandaag naar het noorden en het oosten rijden komen we dichter bij huis. We hebben nog geen haast en hopen op veel culturele ontmoetingen.
De stranden, de bejaarden, de criminelen en de Spaanse en Portugese wegpiraten, wij zullen ze niet missen nu we de zonnige warme zuidelijke streken van het Iberisch schiereiland achter ons laten. We hebben hèt gezien en weten nu dat we hier hoogstwaarschijnlijk nooit meer zullen komen, met uitzondering van Gibraltar, dit is nu eenmaal niet ons ding.
Na het ontbijt rijden we naar “Sagres” om als echte toeristen het einde van Portugal te bekijken. Onderweg wordt de omgeving mooier en het aantal campers minder. Dat is in ieder geval positief! We proberen vandaag wat mooie plekjes langs de kust te bezoeken. Er is hier in Portugal in het verleden beter omgegaan met de beschikbare ruimte dan in Spanje. We rijden door kleine gemeenschappen van laagbouw vakantiehuisjes met mooie brede en schone straten.
Onze eerste halte, voor een koffiepauze, is op een grote parkeerplaats waar enkele campers staan. Helaas is een landgenoot de asociale camperbezitter om precies tussen verboden te parkeren en een invalide parkeerplaats te gaan staan. Die invalide kan wel een stukje extra lopen! Het kenteken heb ik gewist maar ik denk dat de eigenaar nog wel te weten komt dat ik dit heb geplaatst!
De koffie is letterlijk kokend heet en in plaats van te wachten totdat de koffie is afgekoeld gaan we eerst maar even uitwaaien aan de Atlantische kust. Het is hier duidelijk frisser dan waar we enkele dagen geleden waren. Misschien is dat wel de oorzaak dat het eindelijk rustig is geworden en wij weer meer plezier hebben in onze reis.
Het is een schitterende plaats om de nacht door te brengen maar voor ons is het vandaag onze eerste Portugese campingdag. Dus na de koffie gaan we verder naar “Sagres”, het puntje van Portugal.
De afstanden zijn niet erg groot vandaag! Al na een uurtje, en een flinke omweg, staan we aan de muren van een enorm fort. Of het ooit van enige militaire betekenis is geweest weet ik niet maar ik denk persoonlijk niet dat het ook maar enige bijdrage heeft geleverd aan de bescherming van het oude “Koninkrijk van de Algarve” zoals het verhaal op een informatiezuil verteld.
De omgeving en het landschap zijn in ieder geval wel schitterend en opnieuw is er een mooie vrijwel lege parkeerplaats waar we graag de nacht zouden hebben doorgebracht.
Toch rijden we verder naar “Praia do Bordeira” waar we heerlijk rustig op de toppen van de Portugese klippen kunnen lunchen. Het is een adembenemend uitzicht! De tomatensoep met brood gaat er goed in! De verandering in temperatuur maakt ook hongerig. Het oude brood wordt zacht in de dampende soep.
Terwijl Lyka nog even bezig is in de camper maak ik een wandeling om het eten te laten zakken en om even wat afstand te nemen. Ik heb het al eerder vermeld, na zo’n lange tijd met zijn tweeën in een kleine ruimte moet je af en toe wat afstand van elkaar nemen. Dit probleem wordt door veel camperaars onderschat!
Het verhaal wordt eentonig want òòk hier hadden we wel de nacht willen doorbrengen! Nog zeven en twintig kilometer en we zijn op de camping! De N268 is een zeer mooie weg langs een nationaal park met heel veel potentieel mooie plaatsen om te overnachten. Ik denk dat we hier nooit meer zullen komen maar mijn geknakte vertrouwen in Portugal wordt wel een stuk gerepareerd! Zou het dan toch mooi worden nu we van de bejaarden toeristengebieden afscheid hebben genomen? De camping is snel gevonden en een plaatsje in de zon valt ons ten deel. Het is nog geen drie uur en de dag zit er voor de chauffeur al weer op. Een voor een gaan we lekker douchen en met de snorrende kachel zien we de zon vanuit de camper ondergaan.
Met een lekker muziekje op de achtergrond gaan we beiden het internet op. De tijd vliegt om en zodra het tijd is om te gaan eten komt de zalm met carbonara groenten en aardappelpuree op tafel. Het mag een simpele maaltijd lijken maar het smaakt ons uitstekend. We zijn wel gewend om wat sober te eten. We gaan vanaf vanavond eerst het vriesvak, of beter gezegd, de hele koelkast leeg eten zodat we die weer met verse boodschappen kunnen vullen.
Twee afleveringen van Blindspot ronden de avond af. We liggen vroeg op bed want morgen gaan we waarschijnlijk weer de bergen in.
