Ik heb prima geslapen! Op de voor mij gebruikelijke tijd klim ik de ladder af en schuif voorzichtig de gordijnen open. Het is een dag als alle dagen met als grootste uitzondering dat het om acht uur buiten al licht is. Dat ene uur tijdsverschil is ’s ochtends mooi meegenomen maar ’s avonds breekt het je ook weer op.
De enorme parkeerplaats is alweer leeg. Veel campers zijn gisterenavond laat, onder de bescherming van de duisternis, al vertrokken. Ik vraag me af waarheen. Waar moet je nu in de duisternis nog naar toe? Het is hier een schitterende plaats om de nacht door te brengen.
Ik heb steeds meer moeite om te schrijven want er gebeurt te weinig en we bezichtigen ook niets. Sinds we aan de kust bij Marbella zijn aangekomen is het haast alleen maar rijden en rijden. Ervaringen vanachter de voorruit die voor lief worden genomen maar niet worden geregistreerd. Door landschappen die we al lang hebben gezien en door camperland! Vandaag is het weer tijd om de motorolie en andere vloeistoffen van levensbelang na te kijken. Het lijkt dat het lekken van de motor weer wat erger is geworden want er moet voor de tweede keer een liter motorolie bij. Een liter motorolie op 3500 Km valt toch nog wel mee voor de bijna zeven en twintig jaar “Oude Dame”?
Zodra we de parkeerplaats hebben verlaten komt de eerste optocht campers ons alweer tegemoet. Ze zwaaien niet allemaal, maar de meesten hebben wel een gelukkige glimlach op hun gezicht, die zwaaien wel, af en toe zwaait de bijrijder ook. Ik heb mijn twijfels over Zuid-Portugal en Zuid-Spanje die steeds sterker worden. Ik onthoud Lyka van mijn gevoelens om het niet tè ingewikkeld te maken.
Warm weer en strand vind ik persoonlijk niet erg maar ook niet heilig. Zeker niet wanneer het lijkt dat alle gepensioneerden uit noordelijk Europa hier aan de Spaanse en Portugese zuigkust met hun campers zijn neergestreken. Na een bezoek aan een Portugese Lidl gaan we landinwaarts.
Het stadje “Silves” is bekend om haar burcht op de top van een heuvel. We komen over een mooie weg het stadje binnen. Vanzelfsprekend stoppen we op de parkeerplaats met het wonderschone uitzicht op het kasteel.
Eenmaal in het stadje aan de voet van de heuvel ben ik het al snel zat! Het meest gebruikte verkeersbord in deze kleine stad is een wit langwerpig bord met de tekst: “Caravans e Autovaravans”. Allemaal als toevoeging onder de borden verboden te parkeren aan deze zijde van de weg en verboden voor alle voertuigen.
Het is tijd om te lunchen dus rijdt ik een lege parkeerplaats op die voor ons eigenlijk verboden gebied is. Op dit moment kan me dat ook helemaal niets schelen. Het is zondag, we hebben trek en kijken uit naar de broodjes hotdog, en wanneer de politie komt dan zien we wel verder. We parkeren om te eten en vertrekken weer na de lunch.
Vanaf mijn zitplaats in de zon zie ik verderop tientallen satellietschotels boven een heg uitsteken. Dat zal wel een camperplaats zijn die door de gemeente is aangewezen en wordt beheerd? Voor een handvol euros sta je hier als haringen in een ton. Waarschijnlijk zijn er wel toiletten maar dat is het dan ook. Wij hebben in ieder geval geen interesse om de hele middag op een klapstoel voor de camper in de zon te zitten! Tijdens het eten besluit ik om maar weer terug te gaan naar de kust. Het lijkt wel dat campers hier in Zuid-Portugal helemaal niet welkom zijn! Zijn we eigenlijk wel welkom?
Ik kan het niet laten om nog voor we terug naar de kust gaan even naar de camperplaats te gaan kijken die de NKC op mijn GPS aangeeft. Op deze camperplaats blijkt het nog veel erger dan ik had gedacht! Een stukje verderop is nog zo’n plaats! Hier staan een kleine vijftig campers allemaal met de neus in dezelfde richting! Wanneer je de deur opent moet je goed oppassen dat je de buurman niet raakt! Dan betalen wij liever tien euro meer en gaan op een echte camping staan!
Terug naar de kust dus en Lyka is het helemaal met me eens. De slechte wegen, de agressieve rijstijl van de Portugezen en de verboden op de verkeersborden maken me sjacherijnig. Wat zoeken we hier nog eigenlijk? Binnen enkele kilometers ben ik er uit! We gaan zo snel als mogelijk naar het noorden en wanneer het niet beter wordt in Portugal bezoeken we Toledo en Madrid! Knopen zijn er om te worden doorgehakt!
Net buiten Portimão komen we in “Torralta” achter een hotel op een kleine parkeerplaats terecht. Op het eerste gezicht een mooie plaats zonder een verbodsbord aan de verhoogde houten wandelweg langs het strand. Hier zal er wel niemand klagen. Het hotel is voor de winter gesloten dus daar kan het niet aan liggen!
Tijdens mijn wandeling over het strand praat ik met wat andere camper bewoners en die zeggen allemaal dat een paar nachten geen kwaad kan. Een paar nachten? Wij willen gewoon één nachtje hier slapen! De frustraties glijden van me af en met het WOMO-boekje Portugal ga ik lekker op de bank liggen. Mijn dag zit er haast op, alleen nog wat lezen en eten koken vanavond.
Het laatste restje rundvlees van Chris met gemengde groenten op mihoen. We hebben veel sauzen aan boord en ook de honing/knoflook saus van Lee Kum Kee is een winnaar. Een Cornetto als toetje en dan weer twee afleveringen van “Blindspot”. Het tweede seizoen zit beter in elkaar omdat de schrijvers nu echt aan het hele verhaal hebben kunnen werken. De tatoeages van de hoofdrolspeelster lijken minder belangrijk geworden.
