Om half zeven sluipt het eerste verlegen zonlicht onder de gordijnen door mijn kamer in. Ik wordt op een natuurlijke manier wakker die ze bij Philips in Eindhoven nu ook in een LED uitvoering hebben. Maar om eerlijk te zijn vindt de originele toch beter! Buiten gakt de waakgans al alsof er een leger inbrekers aan het werk is en binnen borrelt mijn eerste kop koffie van de dag.
Het was een redelijk nachtje! En dat werd ook hoog tijd! Maar ik heb ook mijn klachten over het latex matras. Dat is iets dat velen van jullie nooit mee zullen maken. Zo’n matras vormt zich binnen een minuut naar je lichaam en wanneer je je omdraait, wat ik wel duizend keer in een nacht doe, blijven die kuilen een paar minuten in het latex matras aanwezig totdat ze weer hersteld zijn. Met als gevolg dat je de hele nacht ongelijk ligt. Maar toch, die paar biertjes hebben me prima geholpen en ik voel me een stuk beter dan gisteren.
Wanneer ik de deur van mijn kamer opengooi om wat frisse lucht naar binnen te laten krijg ik de schrik van mijn leven! De waakgans kijkt me recht in de ogen aan en ik kan niet verder dan een meter of vijftig voor me uit kijken. Het mist, en niet zo’n beetje ook!
Vandaag blijf ik de kust, een voor velen, waaronder ikzelf, onbekende kust, volgen totdat ik in een zuidelijke uithoek van Thailand terecht kom. Op de GPS ziet het er allemaal schitterend uit en om eerlijk te zijn was het dat ook.
De mooiste en leegste stranden van Thailand aan de Straat van Malacca. Alleen hier ben je te ver weg van Bangkok! Niet veel mensen reizen zover, en passeren zoveel mooie stranden, om speciaal hier terecht te komen. De weinige westerse toeristen die hier een paar nachten blijven hangen zijn op doorreis of hebben deze stranden speciaal uitgekozen. Dus ze moeten het hebben van de Maleisiërs, die zelf ook enkele mooie en prima stranden hebben of de Singaporezen die nog verder weg zijn. Met als gevolg: Mooie stranden met niemand in zicht, en ook werkelijk niemand! Het is een week voor de kerst en het is hoogseizoen. Hier kan iedereen zien dat er keihard wordt gelogen over het aantal toeristen dat Thailand bezoekt.
Een lege parkeerplaats voor een duur 4 sterren resort
Wanneer ik bij zo’n vier sterren resort eens naar de prijs informeer vragen ze met een staalhard gezicht 2.500 baht (€ 56,50) per nacht inclusief ontbijt. Gezien de drukte op de parkeerplaats voor het resort zal het wel iedere nacht volgeboekt zijn! Maar dat is de Thaise zakenlogica! Wanneer het niet zo druk is verdubbel je de prijs om er toch nog wat van te maken. Een Thai kan niet langer dan dertig dagen terug en een dag vooruit denken, dat maakt ze kwetsbaar voor tegenslagen die ze echt niet kunnen begrijpen. En Thailand is echt niet meer zo goedkoop! Een echtpaar of stel moet toch al gauw aan de honderd euro per dag denken en dan niet te gek gaan doen want dan lig je om tien uur al op bed!
En nu ik het toch over die stranden heb! Wat is die fascinatie toch die mensen hebben met een strand? Ik heb er lang en diep over nagedacht en kan het antwoord daar niet op vinden. Twaalfduizend kilometer vliegen om een paar weken elke dag op het strand te liggen en verder niets te doen dan suikerige frisdrankjes en/of bieren te drinken.
‘Zou iemand mij dat eens kunnen uitleggen?’
Voor mij is strand namelijk zand, de kleur en fijnheid van de korrel maken me weinig uit want ik heb ze van spierwit in Australië tot gitzwart op Bali gezien. Dat zand gaat meestal op de meest oncomfortabele plaatsen of in je dure elektronica zitten. En daar ben ik persoonlijk niet zo gek op. Als het alleen voor de afkoeling is dan gaat een zwembad nog net maar al die bacteriën en urine van die mensen in het gechloorde water nemen bij mij de zin om te zwemmen al snel weg. Zo’n strand is voor mij dan ook meer een landschap en mooi om naar te kijken, en te luisteren naar het ruizen van de zee. Een zon in te zien wegzakken en een hapje met een goede vriend of een geliefde te eten.
Zelf hou ik meer van cultuur, drukte en steden, markten en kleine restaurants met hun heerlijke lokale gerechten. Tempels en andere godshuizen, groot en klein, bossen en bergen en veel mensen.
Tijdens mijn laatste rustpauze raak ik in gesprek met een andere motorrijden, Horst uit Songkla, een heel andere motor maar het hart is hetzelfde. Horst rijdt op zo’n grote 750cc Off en On road Honda. We bekijken elkaars machine en we zijn beiden blij met wat we hebben. We kletsen wat en dat maakt de pauze een stuk aangenamer.
En dan ben ik aan het laatste stukje van Thailand toe, tenminste, dat hoop ik. Ik Satun heb ik het hotel uit mijn herinneringen snel gevonden en ik krijg ook nog eens dezelfde kamer als vijf jaar geleden. Ik kwam toen alleen vanaf Langkawi omdat mijn reisgenoot uit Zaltbommel plotseling heimwee had naar de lichtjes van Pattaya. Hij kon echt niet meer zonder en vertoonde na ruim een week echte onthoudingsverschijnselen!
In Satun heeft de tijd bijna stilgestaan! En dat is ook wel eens fijn om te vermelden! Hier is het diepe zuiden waar de Islam heerst dus gaan de mensen vroeg naar bed. Wanneer je wil eten zal je voor acht uur op pad moeten want anders is het te laat.
Ik ga al vroeg op pad, kijk eens goed om me heen voor een restaurant en eet wat op de kleine avondmarkt. Er is hier zo weinig te doen dat ik ook geen zin heb om bier te drinken. Voor half zeven ben ik alweer terug op mijn kamer. Foto’s, verhalen schrijven en corrigeren èn nog wat lezen op de Kobo Glo. En om eerlijk te zijn voel ik dat ik vannacht eindelijk een keer goed zal slapen. De routes voor morgen zitten in de GPS en eigenlijk kan er weinig meer fout gaan. Behalve dat ik aan de grens wordt geweigerd! Daarvoor heb ik ook een alternatieve route naar Narathiwat geprogrammeerd.
Pattaya - Bang Tabun Ok - Ban Khut - Ranong - Krabi - Satun 1.180 + 297 = 1.477 Km
