Wanneer ik vanaf het bed naar het kleine scherm van mijn MacBook kijk realiseer ik me dat het alweer anderhalve week geleden is dat ik een stukje heb geschreven. Ik weet van jullie reacties, het zijn er teveel om ze allemaal persoonlijk te beantwoorden, dat er veel mensen zijn die iedere dag even kijken. En na een paar dagen niet publiceren komen de eerste voorzichtige vragen.
‘Is alles OK?’
‘Waar zit je?’
En meer van die schoorvoetende informerende korte vragen. Het antwoord is veel simpeler dan menigeen denkt.
‘Ik doe gewoon niets en dus maak ik weinig mee!’
Ook mijn camera blijft vaker op de kamer omdat ik gewoonweg niets zie dat ik voor de eeuwigheid wil opslaan in enen en nullen. Eten en slapen, mijn harddisk uitspitten en oudere foto’s catalogiseren en bewerken. Oude publicaties wijzigen met de nieuwe foto’s en meer van dat zinloze werk. Alles in de comfortabele temperatuur van de airconditioning met de Nederlandse radio op de achtergrond.
Op de basis die Pattaya heet is er nu helemaal niets meer te doen. De regen die af en toe uit de lucht valt helpt daar ook niet echt bij en dus besloten we om een weekend naar Bangkok te gaan. Er zijn voldoende boekingssite’s voor hotelkamers op het internet te vinden en op mijn favoriete site kon ik ook deze keer weer het “Heritage Baan Silom Hotel ****” boeken voor 1250 Baht per nacht inclusief ontbijt. Een koopje!
Samen met Jack ging ik met de bus naar Bangkok. Het ritmisch schudden en schokken bracht me in een trance en mijn gedachten dreven naar het verleden. Rekenent en denkent kwam ik tot de conclusie dat het alweer ruim een jaar geleden was dat ik voor het laatst in Bangkok was. En dat was te merken aan de nieuwe bebouwing langs de weg. Ik had moeite om veel plaatsen nog te herkennen.
De drie dagen werden doorgebracht met goede gesprekken boven een kop koffie en ontmoetingen met oude vrienden.
Een bezoek aan een Irish Pub waar de Beatles optraden en lui slenteren over Bangkok’s beroemde “Chatuchak Weekend Markt”.
De drie dagen van avontuur in de wereldstad gingen weer over in het voortkabbelende leven op de basis.
Nog vijf nachten slapen en dan ga ik weer naar huis. Het lijkt wel dat ik steeds luier wordt naarmate die dag dichterbij komt.
