vrijdag 6 augustus 2010

Singapore, Ziek!

Singapore (Hotel 81 Palace)

Een maand geleden was het een voedselvergiftiging en nu is het griep? Koorts, spierpijn en pijn in mijn gewrichten, zelfs het kijken uit mijn ogen doet me pijn. Het is al elf uur en ik lig nog steeds in bed. Ik moet er wel uit want anders wordt mijn kamer niet opgemaakt. Op zoek naar Paracetamol en schaduw, ik kan de zon niet verdragen. Ik voel de virussen zich vermenigvuldigen in mijn lichaam. Vandaag dus een rustdag, morgen hopen dat alles weer beter gaat.
Slingerend alsof ik dronken en gevoel alsof ik op schuimrubber loop baan ik me een weg door de mensenmassa in de MRT stations. Paracetamol is zo gevonden bij de Guardian en een slok 100+ spoelt de eerste gram van het medicijn naar binnen. Ik moet eten maar ik heb geen trek.
De gouden bogen moeten uitkomst brengen. MacNuggets menu nummer 10, SGD 4,65. De patat is ongelofelijk zout maar dat heb ik juist nodig na al dat zweten. Met lange tanden werk ik de kleine portie naar binnen. De currysaus maakt de fabriekskip echt beter, een beetje zoet en een klein beetje pittig.
Opnieuw vecht ik me door de mensenmassa maar deze keer in omgekeerde richting. Mijn kamer is schoongemaakt en mijn bed is opgemaakt. Ik schakel de ventilator uit en de thermostaat gaat op dertig graden Celsius, de kou is een vijand van een mens met koorts. Het duurt niet lang voordat ik slaap. Heerlijk slapen! Slaap helpt en na twee uur ben ik weer bij.
Het is verbazingwekkend hoe goed Paracetamol werkt als je het spul bijna nooit gebruikt. Ik voel me zelfs sterk en ik maak plannen om er op uit te trekken. Maar in mijn achterhoofd weet ik beter. En inderdaad, langzaam voel ik me weer slechter worden totdat ik om vier uur ‘s middags mijn tweede gram voor vandaag inslik. Opnieuw gaan de ogen voor een paar uur dicht. Ik vraag me af of ik vandaag nog de deur uit ga.
Communicatie via Facebook. Pijn in mijn rug en al mijn spieren, de kou van de airconditioning snijdt door me heen als een mes. Ik ril en bibber, diep onder de dekens hoop ik dat ik morgen weer beter ben. Tegen beter weten in natuurlijk.
Copyright/Disclaimer