Lui, heel lui was ik vandaag. Zondag is een rustdag in de westerse wereld maar dat betekent niet automatisch dat alles hier in Malacca (Maleisië) gesloten is. De multiculturele samenleving van Maleisië maakt dat een ietsie pietsie meer ingewikkeld.
Ontbijtje, krantje, effe liggen en een wandeling. Tijdens deze wandeling was ik op zoek naar kettingspray! Dat spul dat je als olie op de ketting van je fiets of motorfiets spuit en dan na een paar minuten in smeervet veranderd. Misschien simpel in Europa maar heel ingewikkeld in Thailand!
Ik weet één echte motorshop in Malacca en daar ging ik natuurlijk naar toe. Ze waren bekend met het spul maar verkochten het niet. Één stapje dichterbij maar ik kon het doel nog steeds niet zien. Dan maar weer verder zoeken!
Tijdens mijn rondje “Bukit Cina” passeerde ik een tempel die me erg aan Taiwan deed denken. Het versterkt mijn gevoelens dat de “Straight Chinese” en de Taiwanezen hetzelfde volk zijn. Zeker als ik hun tempels, gebruiken en gezichten zie! Ik kende een paar mensen uit het café van Teng en moest natuurlijk een hoop handen schudden van mensen die ik nog niet kende. De tempel stond nog in de steigers en foto’s maken was moeilijk. Dat doen we de volgende keer wel!
Een stukje verder voelde ik de eerste druppels op mijn gezicht! In de sloot om de begraafplaats kon ik de druppels tellen die langzaam meer werden. Echt regenen ging het niet. Het was een natte wind die de straat niet eens verkleurde.
Na de elf kilometer liep er een stroom zweet door mijn bilnaad die de achterkant van mijn broek donker kleurde. Het was ongelofelijk warm! De rest van de middag bracht ik door in de koelte van mijn kamer.
Om half zes ging ik weer op pad om foto’s te maken maar het viel me meteen op hoe druk het nog was. Malacca is de laatste vijf jaar enorm veranderd. Ik wil niet eens praten over het verschil met twaalf jaar geleden toen ik hier voor het eerst kwam. Ik had problemen met het kiezen van een restaurant, mede omdat ik niet zo’n trek had deze avond. Bananenblad is en blijft een goede optie! Je krijgt net zoveel als je op kan en er wordt niets verspild. € 1,40 , inclusief een Coke Light is natuurlijk een koopje!
De formule 1 race bij het Discovery Café en tijdens de race werd ik steeds door een groep Spanjaarden ondervraagd over mijn ervaringen in Maleisië. Zonder één minuut van de race te missen beantwoorde ik de meeste vragen. Tijdens een reclamepauze haalde ik op de computer van het café mijn website tevoorschijn en vertaalde die meteen naar het Spaans. Ze keken me verbaasd aan en het meisje uit Barcelona vroeg me hoe ik van het bestaan van deze website afwist.
‘Nou simpel, ik schrijf de verhalen en maak de foto’s voor deze website.’
Nu keken ze met open ogen en monden heen en weer van het scherm naar mij.
‘Wij hebben deze website helemaal gelezen!’, klonk het in een koor.
Nu moest ik natuurlijk meer aandacht aan hen dan aan de race schenken. Het gesprek werd ook meteen persoonlijker. Mijn ego werd gestreeld en complimenten vielen me ten deel. Ik was vereerd en ontroerd!
‘Dit is de echte reden waarvoor ik het allemaal doe.
Na een lang gesprek namen we afscheid en ik ging met een warm gevoel van binnen terug naar mijn kamer.
Morgen opdracht twee!
