Bleek ik er toch een paar meer op te hebben dan ik had gedacht. Na een comateuze nacht schrok ik om net iets over negen wakker. Iemand had de luiken van mijn kamer vannacht dicht gedaan en zodoende werd ik niet door het zonlicht gewekt. Het eerste nadeel van kamer 103.
Zaterdag dus, heerlijk niets doen want het is vandaag veel te druk om mooie foto’s te kunnen maken. Natuurlijk ging ik er na het gebruikelijke ontbijt bij MacDonals’s wel op uit maar verder dan een heerlijke lunch met veel vis in verschillende kerriesauzen kwam ik niet. De zon stond hoog aan de hemel en ik realiseerde me dat het wel heel lang geleden was dat ik door Maleisië had gereisd zonder ook maar één keer regen te hebben gezien in drie dagen.
Onderweg viel het me wel op dat er nu serieus wordt gewerkt om het toerisme tot een succes te maken. Vuile muren worden opgeschilderd en de ene na de andere attractie schiet de grond uit.
Op de zaterdag was het weer tijd voor mijn geliefde Tandoori Chicken bij het Pak Putra restoran. Ook deze keer deden ze me niets te kort en het kippenvlees kon je zo van het bot zuigen. Ook de gebakken aardappelen waren weer hemels, ik had zo’n trek dat de piepers helaas niet op de foto zijn gegaan.
Na een paar koude biertjes bij het Discovery Café vond ik het genoeg en ik had geen zin meer om naar Ringo Classic te gaan. Ik lag voor mijn doen al heel vroeg op bed, ondanks dat het zaterdagavond was.
