Maar twee nachten in Kuala Lumpur deze keer? Helaas, maar omdat ik op woensdag in plaats van dinsdag ben gearriveerd betekend het dat ik na één, veel te korte, dag alweer verder moet naar Malacca.
Malacca is onbeschrijfelijk en eigenlijk vindt ik het niet eens Maleisië. Malacca heeft net als Penang in het noorden een eigen identiteit. Maar het is voor mij een speciale plaats waar ik graag weer terug kom en veel vrienden heb.
Kuala Lumpur is vandaag de dag één grote bouwplaats en eindelijk moet het “Puduraya Busstation” er ook aan geloven.
Een paar jaar geleden is het nog een keer helemaal opgeschilderd maar aan de binnenkant was het al lang niet meer van deze. Als één van jullie hier ooit naar het toilet is geweest dan weten jullie zeker wat ik bedoel. De doordringende geur van verschraalde urine was sterk genoeg om de meest aangeslagen bokser weer op zijn voeten te krijgen.Niet zeker van het vervoersplaatje deze keer zou zijn hield ik alle opties open. Bus en trein, al dan niet via Seremban, waren mogelijk. Maar zover zou het niet komen. Een overvolle shuttlebus, 2 RM per persoon, bracht ons naar Bukit Jalil waar op de parkeerplaats van het National Stadium een busterminal was geïmproviseerd. Met de nodige Maleisische mismanagement natuurlijk. Gelukkig had ik de balie van KKKL snel gevonden en mijn bus zou binnen twintig minuten naar Malacca vertrekken. Het was dus gemakkelijk gegaan!
Het had me wel een uur meer gekost dan normaal maar het maakt me niets uit want ik ben toch op vakantie. Mijn normale kamer in het “Heeren Inn” was voor een week verhuurd en voor het eerst sinds lange tijd moest ik naar een andere kamer. Kamer 103 deze keer, lood om oud ijzer alleen deze kamer is op de begane grond dus er is meer verkeer op de gang.
Het volgende wat me stond te doen was natuurlijk eten bij “Restauran Saravanna”. De vegetarische kerries op een bananenblad waren niet te versmaden. Wat een heerlijkheden voor zo’n klein prijsje. Met de volle maag en een Cola Light in de hand zocht ik de koelte van mijn kamer op om even te gaan liggen. Malacca is rust en rust is even liggen na de maaltijd!
Het was alweer half zeven toen ik het hotel verliet voor mijn volgende maaltijd. Saté Celup bij “Capitol Saté”. Dit gerecht is een soort fondue maar dan met een dunne saté saus in de pan. Je kookt en verwarmd je eten in de saté saus. Het is heerlijk, zeker met een koud biertje er bij! Gelukkig was er een Chinees stel dat me aan tafel wilde hebben. Er staat voor het restaurant altijd een rij mensen te wachten om aan tafel te kunnen. Ik kon door de gastvrijheid van deze twee meteen aanschuiven. Het was ook erg aangenaam omdat tijdens het eten een goed gesprek konden voeren.
Na een paar biertjes bij het “Discovey Café” ging het verder naar “Ringo Classic”. Vijf flesjes “Carlsbergh” in een emmer voor € 12,-. Net zo duur als is Thailand!
Mijn dag zat er om half één weer op en voldaan zocht ik mijn bed op. Morgen is het zaterdag en dan is het in Malacca veel te druk om wat te doen. Maandag en Dinsdag zijn de fotodagen, dan slaapt dit kleine pareltje aan de westkust van Maleisië. Selamat Malam.
Geen fietsen en ossenkarren!
Maar wel een ???????
