Zeven dagen weg geweest en nu nog zeven dagen te gaan. Vanochtend werd ik eindelijk een keer uitgerust wakker. Het lot, of het vriendelijke meisje achter de receptie, was me gunstig gezind geweest en ik had vannacht alleen op de vierpersoonskamer geslapen.
Haasten was niet nodig op mijn laatste ochtend in Dublin. Mijn vlucht was pas halverwege de middag en met de perfecte verbinding van het openbaar vervoer tussen het centrum van Dublin en luchthaven zou het niet langer dan veertig minuten duren voordat ik op de luchthaven zou zijn.
Gevuld met een lange internet sessie omgeven met geroosterd brood en koffie vloog de tijd voorbij. De “Jacobs Inn” is een fijn hostel. Goede service, schoon en perfect gelegen. Ik kan het echt aanraden! Goed geluimd en met een volle maag ging ik op pad. Nederland gloorde aan de horizon en ik had nog een week voor de boeg. Een drukke week!
Op de luchthaven waren de officiële zaken zo geklaard en met een hamburger en een Coke Zero voor mijn neus staarde ik over de startbaan in het niets. Mijn gedachten dwaalden af naar de afgelopen zeven dagen die ik in Dublin had doorgebracht. Het waren niet de zeven goedkoopste dagen van het jaar geweest maar ik heb wel warme herinneringen aan de stad en haar mensen. Het zonnige weer hier wel aan bijgedragen.
Natuurlijk neem ik me weer voor om hier nog een keer terug te keren maar ik weet in mijn achterhoofd dat het er waarschijnlijk nooit meer van zal komen. De wereld is zo groot en er is nog zo veel te zien dat het nog wel dertig jaar kan duren voordat ik hier weer terug kom.
