En opnieuw een slechte nacht! Vraag me niet hoe het kan maar het gebeurd gewoon. Ik ben zo moe als een jachthond, val als een blok in slaap maar wordt de volgende ochtend wakker met een gevoel of ik net uit de nachtploeg kom.
Het was erg druk aan het gratis ontbijt. Rugzakartiesten met hoge stapels geroosterd brood en bergen cupjes jam en pakjes boter op hun borden. Voor mij was het ontbijt een paar koppen koffie en een leuk gesprek met een paar mensen uit Hong Kong en China.
Ik kon voorzichtig de balans van de eerste dag opmaken en mijn eerste indrukken verwerken. Dublin en Ierland zijn leuk! De mensen vriendelijk en het eten is er goed. De kosten liggen alleen hoger dan je verwacht en ik denk zelfs dat het verblijf in Ierland duurder is dan het verblijf in Japan. Jacobs Inn is een hostel dat ik kan aanbevelen. Schoon en redelijk geprijsd, op een goede locatie op de noordoever van de Liffe en niet te ver van het centrum.
Tijdens mijn eerste wandeling in de stad had ik het plan opgepakt om een dag in en dan een dag buiten Dublin te gaan wandelen. Vandaag gingen we dus de stad uit op weg naar “Malahide Castle”. Voor het kleine prijsje van € 2,30 ging ik met de trein naar Portmarnock vanwaar ik langs de kust naar het kasteel zou wandelen.
De zon vocht met het grijze wolkendek om een plaatsje aan de hemel en bij aankomst in Portmarnock begon de zon al aardig te winnen. Dat wil niet zeggen dat het warm was want ik liep met de muts op. De wind beet in mijn oren en het was redelijk fris. Al luisterend naar de aanwijzingen voor de wandeling en het verhaal over de geschiedenis van het kasteel uit mijn iPod liep ik door het verlaten Portmarnock.
Bij de beroemde “Portmarnock Links” aangekomen kon ik het niet laten om even de winkel van de golfbaan binnen te lopen om te kijken of er misschien een souvenir voor me bij was. En ik had geluk! Een prachtige terracotta wollen trui, met windvoering, was net afgeprijsd voor de fantastische prijs van € 37,50. Ik kon dit aanbod natuurlijk niet weerstaan.
De tweeëneenhalve kilometer van de golfbaan naar het stadje Malahide hadden me hongerig gemaakt en ook mijn horloge gaf aan dat het tijd was voor de lunch. Pubs en Guinness is waar Ierland beroemd voor is. Zo ook de pub van Gibney & Sons, alleen overgoten met een saus van gastvrijheid en vriendelijkheid. “Fish & Chips” voor € 9,95 met een pint Bullmers Cider om het weg te spoelen. Ierland op zijn best!
Mijn benen waren een beetje zwaarder geworden van het eten, en de pint cider, en langzaam ging ik weer op weg, nu naar het eindpunt van deze mooie wandeling, “Malahide Castle”. Het is niet een kasteel zo groot als uit de oude spektakel films maar een vierkante blok stenen in het midden van een schitterende tuin.
Desalniettemin was het bezoek de moeite waard. Binnen mag er absoluut niet worden gefotografeerd en daarom zullen jullie het moeten doen met de foto’s van de buitenkant.
Na het kasteel wilde ik de modelspoorbaan niet overslaan. Dat was een teleurstelling! Niet echt bijzonder, ik mocht er ook niet fotograferen en dat maakte het alleen maar slechter.
Na een mooie wandeling keerde ik vermoeid en voldaan weer met de trein terug naar Dublin waar ik natuurlijk een paar biertjes dronk. Het avondeten schoot er bij in want die Guinness is best zwaar en neemt al snel de trek bij je weg.
Om half elf deed ik mijn ogen dicht, hopende op een goede nachtrust.
