In het vliegtuig, woensdag 6 mei 2009
Ik ben weer op weg naar het Verre-Oosten. Gelukkig, zal ik maar zeggen. Ondanks mijn leuke tijd, en de vele ontmoetingen met oude vrienden, valt het me toch zwaar om enkele weken in Nederland te zijn.
Wat doe ik eigenlijk in Nederland behalve bier drinken met vrienden en mijn zaken voor het afgelopen halfjaar, en het komende halfjaar, af te handelen. Heel erg weinig! Ik geniet van het contact met mijn natuurlijke moeder die mij natuurlijk nog steeds als haar succesvolle oudste zoon voelt.
Voor mijn gevoel ligt dat anders!
‘Mijn wettelijke halfzuster is mijn natuurlijke moeder maar mijn grootmoeder, die mij heeft opgevoed, is voor mijn gevoel mijn moeder.’
Vandaag gaan Tettje en ik met de trein naar Düsseldorf vanwaar we met de Duitse budget-luchtvaartmaatschappij “Air Berlin” naar Thailand vliegen.Waarom?
Die vraag is eenvoudig te beantwoorden!
Omdat het meer dan honderd euro per persoon goedkoper is dan een vertrek vanaf onze nationale luchthaven “Schiphol”.
Voor enkele euro meer dan per trein naar Schiphol kunnen we per trein naar de “Düsseldorf Airport”. De reis naar de luchthaven duurt wel wat langer maar dat maakt ons niets uit, we zijn tenslotte op reis.
Reizigers zeggen: ‘De tijd tussen het moment van vertrek en het moment van terugkomst ligt alleen maar de tijd dat we op reis zijn.’
Het is typisch voorjaarsweer wanneer we op het spoorwegstation in Zaltbommel staan te wachten op de stoptrein naar Den Bosch. Vanaf Den Bosch gaan we met de sneltrein naar Venlo en dan nog twee keer overstappen voordat we op het station naast de luchthaven van Düsseldorf uitstappen.Tettje lijkt wat gespannen door de onzekere avonturen die voor hem liggen. Zelf voel ik ook enige spanning omdat ik altijd bang ben dat ik word overvallen door tegenslagen. We zijn een goed team samen want we vullen elkaar aan op gebieden waar we zelf tekort schieten en geven elkaar rust.
Tussen het vertrek van de trein in Zaltbommel, rond elf uur en het aan boord gaan van het vliegtuig in Düsseldorf ligt ruim vijf uur en dat is ruim voldoende gebleken voor een comfortabele treinreis.
Het inchecken en de immigratie zijn in het vriendelijke Duitsland slechts een formaliteit. Eenmaal achter de emigratie hebben we snel een plekje gevonden waar we een bakkie koffie kunnen drinken. Mijn “Lonely Planet” van Japan komt tevoorschijn en ik zoek naar de belangrijkste bezienswaardigheden in Tokio die we kunnen bezoeken. Mijn gedachten zijn ergens anders, mijn geheugen slaat helemaal niets op.Eenmaal in de lucht, en onder het genot van een rood wijntje, geniet ik van het uitzicht door het kleine plastic raampje. Na al die jaren is het nog steeds een indrukwekkend uitzicht om hoog boven een wit wolkendek richting de staalblauwe lucht te vliegen.
De “Airbus A330” is goed gevuld dus zijn er maar enkele lege stoelen. Aan de raamzijde zijn dat winnaars want die kunnen vannacht goed slapen. "Air Berlin" mag dan een budget-maatschappij zijn maar ze serveren wel de verplichte maaltijden aan boord. De maaltijd is eenvoudig maar smaakvol, de rode wijn is in ieder geval een winnaar.Na de maaltijd drink ik nog twee rode wijntjes en vertrek knikkebollend naar dromenland. Japan, een lang gewenste droom gaat voor me uitkomen en enkele belangrijke bezienswaardigheden passeren in mijn dromen.
Mt. Fuji
Kamakura
Nara
Ik ben me er van bewust dat ik wat achterop ben geraakt met mijn verhalen maar ik zal er alles aan doen om deze tijd weer in te halen. Na onze reis naar Japan natuurlijk!
Vanaf volgende week weer (bijna) dagelijks een update vanuit het "land van de reizende zon”.
