donderdag 28 mei 2009

Japan, de regen en een onverwacht bezoek

Kyoto, 28 mei 2009

De eerste druppels kwamen langzaam omlaag toen ik samen met Tettje K’s House Kyoto verliet. Hetzelfde ontbijt bij de gouden bogen, alleen een andere locatie. Deze keer aan de rivier niet ver van ons hostel. We zouden namelijk de rivier in de noordelijke richting volgen totdat we bij een tempel kwamen.
Door de hoge glazen ramen zagen we de regen langzaam aanzwellen tot een natte wind. Natuurlijk hadden we geen jassen meegenomen en het gebruik van een paraplu is voor mij al jaren een taboe. Ik heb in het verleden wel eens onderweg een paar van die dingen gekocht maar elke keer was het dan binnen een half uur droog en ik sleepte zo’n ding de rest van mijn reis mee.
Een combinatie van de regen en wind maakten het ook voor de eerste keer kil in Japan, waterkoud, zoals we zo mooi in Nederland zeggen. Dan maar een lekkere warme kop koffie! We weken dus van ons geplande pad af en gingen op zoek naar een koffiehuis met een toilet. Mijn darmen begonnen namelijk ook een beetje op te spelen.
Vanaf het overdekte terras zagen we dat de motregen nu over ging in echte regen. De straat werd nat en je kon de autobanden horen terwijl ze de plassen water in tweeën sneden. Rustig je koffie opdrinken en wachten tot het weer droog wordt! Tettje haalde nog een Marlboro tevoorschijn en stak hem op. Zelf haalde ik de Lonely Planet tevoorschijn en ging op zoek naar een invulling voor een regenachtige dag.
Een onverwachte opklaring maakte deze handeling overbodig en zo gingen we weer verder op pad. Binnen een kwartier begon het opnieuw te regenen en wij zochten beschutting in een ondergronds winkelcentrum. Dat was balen! Deze dag was de eerste echte slechte dag in twee weken, we hadden dus niets te klagen. Maar toch, tijdens de volgende kop koffie besloten we om de dag maar op te geven en een alternatief te zoeken.

Dat alternatief had ik al eerder gevonden en ik liet Tettje in het ongewisse. Het was een verrassing! Tijdens onze eerste rit in de metro deed Tettje zijn uiterste best om te raden wat we gingen doen. Hij kwam met zijn gissen en raden niet eens in de buurt!

De lunch was weer een hoogtepunt en nu gingen we dus op pad naar een museum. Het Umekoji Museum in Kyoto bezit een aanzienlijke collectie oude, en veelal nog werkende, stoomlocomotieven. Bij aankomstaan de poort begon Tettje zijn gezicht te gloeien! Dit was een wel heel aangename verrassing! Jongens en treinen gaan nu eenmaal goed samen.

We keken onze ogen uit en genoten van alle stalen rossen die we zagen. Ja, hier wordt nog wat aan het bewaren van de traditie gedaan. Oude mannentjes in overalls zwart van de olie en het kolengruis werkten aan de locomotieven die aan onderhoud toe waren.

Zo kwam er toch nog een aangenaam einde aan ons bezoek van Kyoto. Morgen gaan we een reis van een paar uur met de trein maken naar Fukuoka.
Copyright/Disclaimer