Tokio (Sakura Hotel Dormitorium - Ikebukuro), woensdag 13 mei 2009
Na de lunch steken we de rustige straat over en staan direct voor een van de toegangswegen naar de “Yasukuni Schrijn”. We worden begroet door twee stenen leeuwen die de toegang bewaken. Het monument voor “Ōmura Masujirō” is het volgende waar we tegenaan lopen.Ōmura Masujirō (30 mei 1824 - 7 december 1869) was een Japanse militaire leider en theoreticus in de Bakumatsu-periode Japan. Hij was de "vader" van het keizerlijke Japanse leger en lanceerde een moderne militaire strijdmacht die nauw gemodelleerd was naar het Franse systeem van die tijd.
Het bezoek aan de “Yasukuni-schrijn” stond als eerste op mijn lijstje wat ik in Japan wilde gaan zien. Het gaat hier over het eeuwige leven, militaire eer en het onvoorwaardelijk
De Yasukuni-schrijn (Yasukuni Jinja) is een Shinto-schrijn, opgericht in 1869 in Tokio, die gewijd is aan de kami's van soldaten en anderen die het leven lieten in dienst van de keizer van Japan. In oktober 2004 stonden in het Boek der Zielen 2.466.532 namen, waaronder 27.863 Taiwanezen en 21.181 Koreanen die in dienst van het keizerrijk (vooral in de Tweede Wereldoorlog) gedood werden. Het monument is sterk omstreden omdat er veroordeelde oorlogsmisdadigers voorkomen op de lijst. Het bij de schrijn behorende museum bevat een weergave van de Japanse oorlogshandelingen die buiten Japan als revisionistisch wordt ervaren.
Vanaf het “Ōmura Masujirō Monument” gaan we over een breed pad omlijnt door stenen lantaarns richting de tweede Torii poort. Deze poorten zijn kenmerkend voor een Shinto-schrijn. Deze Torii is van graniet maar we gaan later tijdens deze reis zeker heel veel rode houten Torii poorten zien.Vierenzestig jaar na de allesvernietigende atoombommen op Hiroshima en Nagasaki komen hier ongetwijfeld nog steeds Japanners bidden, en zorgen voor de geesten van, hun gesneuvelde familieleden. Japan is een land met een sterk eergevoel, wel een heel ander eergevoel dan islamieten.
Nog voordat we de poort in het poortgebouw passeren zien we iets dat we nog nooit hebben gezien. Houten plaatjes aan haakjes op een een enorm bord met daarop Japanse karakters. Daarnaast is een vitrine met kleine vaten rituele sake, waar kijken we in hemelsnaam naar? Ik grijp mijn Lonely Planet reisgids maar die helpt me ook niet echt verder.Sake ([sa'kɛ]) is een Japanse alcoholische drank gemaakt van rijst. Het wordt ook wel rijstwijn of rijstewijn genoemd, hoewel sake geen wijn is. Officieel heet sake gemaakt van rijst in Japan seishu ("klare alcohol").
In een gepaste stilte, en met respect, betreden Tettje en ik het tempel terrein. Het gouden schild op de poort springt meteen in het oog en lijkt voor mij nog het meeste op een bloem.
Dan staan we oog in oog met de “Yasukuni Schrijn”. Er is absoluut geen sprake van een tegenvaller maar meer van verbazing waarom er veel mensen in de wereld zich storen aan een houten gebouw met daarin een register waarin de gesneuvelden van de verschillende Japanse oorlogen staan vermeld.Bij elke begraafplaats met oorlogslachoffers in Europa is een huisje met daarin het register met wie, en waar, er op de begraafplaats zijn laatste rustplaats heeft gekregen. Op het “Arlington National Cemetery” liggen meer dan 400.000 gesneuvelde Amerikaanse soldaten begraven en daar doet ook niemand moeilijk over!
Binnen, in de Yasukuni Schrijn, is het me nog steeds niet duidelijk waarom het hier zo controversieel is. Ik ken enkele van de verhalen en de achtergronden van de tweede wereldoorlog in het Pacifische theater. Ook heb ik persoonlijk veel plaatsen in ZO-Azië bezocht die met de tweede wereldoorlog te maken hebben. Elk oorlogsverhaal heeft twee kanten en de overwinnaar schrijft de geschiedenisboeken! Maar de derde kant, de menselijke, of persoonlijke, kant wordt zelden of nooit verteld. In een oorlog zijn er alleen maar verliezers! Kijk de film “King Rat” wanneer je de kans krijgt, dat is een niet geromantiseerd beeld van de oorlog in het verre oosten.
Een stukje verder zien we nog meer houten plaatjes en onderzoek heeft uitgewezen dat het om gebedsbordjes, “Ema; Tastbare gebeden” gaat, er zijn ook lijnen met papieren wensbriefjes
We passeren een ander gebouw en ik kijk nog een keer over mijn schouder. Ik ben onder de indruk van wat ik hier heb gezien maar ik voel ook nog steeds enige verbazing omdat ik het probleem van velen met de “Yasukuni Schrijn” niet kan ontdekken.
De symboliek in Japan is overal om je heen. De rustgevende vijver met de “Koi Karpers” bij deze schrijn zal best wel een doel hebben maar voor ons is het gewoon een nieuwe ervaring in dit bijzondere land.
Een modern kunstwerk trekt onze aandacht. Het is het “Irei no Izumi” beeldhoudwerk.Het “Irei no Izumi” (Ziel-troostende lente), dit modern ogende monument is een bron gewijd aan degenen die leeden aan, of stierven aan, dorst in de strijd.
Het begin van onze eerste middag middag in Japan is in ieder geval erg indrukwekkend. We gaan verder naar de “Yushima Seidō”, de volgende tempel die de “Lonely Planet” op het lijstje van niet te missen bezienswaardigheden van Tokio heeft staan.
Een ontmoeting met Japanse schoolkinderen in schooluniform is een traktatie waar we door worden verrast. Meisjes gekleed in matrozen bloezen en jongens in donkere uniforms, inclusief een met goud versierde pet, doen mij toch wel denken aan militaire uniforms en het respect dat een uniform moet uitstralen.
Het is nog geen drie uur en mijn hersenen hebben moeite om de indrukken te verwerken en op te slaan. Tettje is ook zichtbaar onder de indruk wat we op deze eerste dag in Tokio hebben gezien en gevoeld.De poorten van de “Yushima Seidō” tempel geven ons in ieder geval het gevoel dat we op bekend terrein zijn. Opnieuw zien we de “Ema” bordjes en de gedisciplineerde Japanners die in stilte de tempel bezoeken.
Yushima Seidō, ’Yushima Sacred Hall’, is een Confucianistische tempel in Yushima, Bunkyō, Tokio, Japan. Het werd opgericht in de late 17e eeuw, tijdens het Genroku-tijdperk van de Edo-periode. Tegen de late Edo-periode werd een van de belangrijkste onderwijsinstellingen van het shogunaat, de Shōhei-zaka Gakumonjo , of Shōheikō, op zijn terrein gesticht.
Eenmaal binnen bekruipt me een gevoel dat ik tijdens nog maar enkele keren heb ervaren. Deze Confucianistische tempel heeft veel overeenkomsten met de schrijn die we eerder hebben bezocht. Meer houten Ema gebedsbordjes en zwarte hoofdgebouwen op een tempelterrein.Ik wordt onzeker en twijfel of dit wel een leuke reis gaat worden. Het is pas de eerste dag en de verveling lijkt al op de loer te liggen! Gelukkig heb ik enkele andere bezigheden waar ik mij in kan verliezen, zoals de dagelijkse maaltijden en de fotografie, dus totale verveling zal niet zo snel toeslaan.
Laten we in ieder geval positief blijven?Wat ons vandaag in ieder geval is opgevallen is het ontbreken van westerse toeristen. We hebben er maar enkele in deze wereldstad gezien. Dat werkt heel verfrissend op je geest en de omgeving.
Een ander detail dat er vandaag uitsprong is dat alle wegwijzers in het Japans zijn. Zonder enige uitzondering! De kaarten in de Lonely Planet wijzen je wel een beetje in de juiste richting maar zodra we boven de grond komen is de Garmin Oregon t400 navigatie natuurlijk onze gids. Gelukkig heb ik een gratis kaart van Japan kunnen downloaden op “OpenStreetmap”.
Helaas zijn de teksten in Japanse tekens op de kaart maar ik heb een richtingsgevoel als een oude postduif. We komen wel waar we naar toe willen met het gebruik van verschillende indicatoren die je op het juiste pad zetten.
Er is geen sprake van verveling maar ik laat mezelf helemaal gaan om de creatieve foto’s te maken waar weinig westerse toeristen aan denken.Ik zie Tettje denken: Wat voor foto ziet hij nu weer?
Tettje gaat op dezelfde plaats staan en maakt bijna dezelfde foto, hij glimlacht omdat hij de foto nu ook heeft gezien!
Het leven van een reiziger gaat voor mij over de details onderweg. Ik heb mensen gesproken die veertien dagen in Thailand zijn geweest en dan zeggen dat ze heel Thailand hebben gezien, voor mij werkt dat anders. Dat bezoeken van de bekende bezienswaardigheden in de breedte is niet mijn ding. Ik bezoek een land liever in de diepte! Details zijn belangrijker dan het geheel!Er zijn enkele Ema die mijn interesse prikkelen. Een man met wit haar en een witte baard in een groen gewaad. Wat is het verschrikkelijk jammer dat ik de Japanse Karakters niet kan vertalen of aan een andere bezoeker van de tempel vragen wat deze karakters betekenen.
Ook het bordje erboven trekt ook mijn aandacht. Het zal een beeld zijn van deze tempel in een ver verleden. In Azië is het verleden net zo belangrijk als de toekomst, Dat heb ik al heel lang geleden geleerd.
In een confucianistische tempel is natuurlijk een standbeeld van de grote filosoof “Confucius” aanwezig.Confucius , letterlijk "Meester Kong" (Qufu, 551 v.Chr. - aldaar, 479 v.Chr.) was een Chinese filosoof en politicus tijdens de Zhou-dynastie (dus nog voor de vorming van het Chinese keizerrijk). Hij wordt gezien als "Wanshishibiao", een voorbeeld voor alle leraren. Hij werd geboren als Kong Qiu in de stad Qufu in de Chinese staat Lu in de tegenwoordige provincie Shandong. In de Gesprekken van Confucius (Lunyu) zijn 499 uitspraken die Confucius zou hebben gedaan, bewaard gebleven.
Het beeld staat op een rustige plaats omringt door groen zoals een filosoof verdient. Zijn gedachten en ideeën zijn na 2.500 jaar nog steeds actueel voor veel Boeddhisten en andere religies in Azië.
De kleine wijzer heeft drie uur gepasseerd op mijn horloge en de vermoeidheid begint haar tol te eisen. Wij vinden het keizerlijk paleis en de tempels die we vandaag hebben bezocht indrukwekkend en met een goed gevoel gaan we verder op pad naar de eindbestemming. Ons hostel, onze slaapplaats na deze vermoeiende dag.
‘Effe sudderen!’, volgens Tettje.
Op weg naar “Akihabara district”, het ultieme centrum in Tokio voor Japanse elektronica en computers, passeren we de “Otsukatenso Shrine”. We kijken elkaar zonder een woord te zeggen aan en stappen onder de Torii het terrein op.We blijven nieuwsgierig en misschien zien we toch nog wat dat we vandaag nog niet hebben gezien. Tijdens ons korte bezoek hebben we ook nog wat geleerd. Wat is het rustig in een stad als Tokio en vooral de kleinere tempels en schrijnen zijn vaak verlaten.
In het Akihabara district is alle nieuwste elektronica te koop en wij kijken onze ogen uit. Wat ons nog het meest opvalt is dat de prijzen hier beduidend hoger liggen dan in Nederland. Dus mijn volgende fotocamera wordt gewoon weer in Nederland gekocht.
Onze eerste dag in Japan zit er op. Na een hazenslaapje en foto’s bekijken is het tijd om te gaan eten. We gaan op zoek naar een restaurant en dat blijkt veel gemakkelijker dan we hadden gedacht.Bij een eenvoudig restaurant in Ikebukuro, niet ver van het hostel, bestellen we gebakken rijst voor Tettje en Yakisoba met gyoza voor mij. Ze worden geserveerd met een gratis soep zodat je niet tijdens het eten hoeft te drinken. Het smaakt ons net zo goed als het er uitziet.
Na deze eerste dag kunnen we zeggen dat de prijs van het eten niet zo hoog is als we op voorhand hebben gehoord terwijl de kwaliteit wel hoog is. Japan is geen goedkoop land maar zeker ook geen duur land zoals jullie in de westerse media te horen krijgen.
Onderweg ben ik altijd aan het observeren en op zoek naar die ene, speciale, culturele, ongewone of meer dan gemiddelde foto in mijn omgeving. Bij het zien van deze eenzame man aan de counter in het restaurant maak ik stiekem een anonieme foto. Dit is het èchte Japan en haar bevolking!Na de maaltijd gaan we om half elf onder de lakens. In zo’n slaapzaal moet je zoveel mogelijk slaap proberen te pakken. Morgen meer tempels en het oudste park van Tokio.
