Daar zat ik dan, na ruim twee weken was ik voor het eerst alleen. Een erg vreemde gewaarwording in een heel erg grote warme stad. Tijdens het ontbijt dacht ik na over wat er zou gaan gebeuren de komende drie dagen als Marieke op trekking was.
Ten eerste zou ik nu natuurlijk enkele van mijn eigen plannen gaan realiseren. De meest belangrijke was een cursus Thais koken. Koken is al jaren een uit de hand gelopen hobby van mij en de onstilbare honger naar meer kennis moet nu eenmaal ook worden gevoed.
Ten tweede zou ik nu eens alleen op pad gaan in de oude stad om de tempels te bezoeken, ook in “Chiang Mai” zijn en meer dan honderd tempels en monumenten om ontdekt te worden overdag maar vooral ook ’s avonds.
Het vinden van een kookschool was eenvoudiger dan ik had gedacht. Net achter de “Tha Phae Gate”, een oude stadspoort, vond ik een klein kantoortje waar ik kon boeken. De informatie die aan mij werd verstrekt bracht mij echter aan het twijfelen. De prijs was 800 baht per dag of 2000 baht voor drie dagen. Ik had meer tijd nodig om dit te verwerken en het beste was natuurlijk om dit tijdens het eten te doen.
Aan de buitenkant van de stadsgracht lag een leuk restaurant/guest house met een kleine maar gezellige tuin ervoor. Het “Daret’s Guest House”. Ik bestudeerde het menu op zoek naar iets nieuws en kwam tenslotte bij de “Massaman Kerrie”, volgens het menu een zoete gele kerrie met kip, pinda’s en aardappelen. Laat maar komen! De kerrie was echt verrukkelijk en ik kon weer een nieuw gerecht toevoegen aan de lijst “goedgekeurd Thais voedsel”.
Ondertussen stond mijn besluit ook vast, ik zou het maar gewoon doen voor die 2000 baht. Mijn herinneringen waren terug gegaan naar Australië waar ik ook niet op een paar centen had gekeken. Wat is het punt om op 11.000 kilometer van huis zuinig aan te doen? Dan ga ik gewoon wat eerder naar huis.
Bij terugkomst in het kleine donkere kantoortje was er een tegenslag te incasseren. De eerste dag zat nu vol en ik kon de tweede, derde en eerste dag in deze volgorde doen. Wat nu? Het zou niet logisch zijn om het in deze volgorde te doen!
“Eh, heeft iedereen al betaald?” vroeg ik.
“Nee, er staan nog redelijk wat betalingen open”, kreeg ik als antwoord.
“Als ik u nu voor drie dagen betaal, krijg ik dan één van die plaatsen morgen voor de eerste dag als er iemand afvalt?”, stelde ik voor.
“Natuurlijk, dan is de eerste plaats die vrijkomt voor U”, antwoordde de vrouw.
“Dan betaal ik nu voor drie dagen kookcursus met als start over vier dagen, maar als er een plaats vrijkomt dan kan ik morgen al beginnen”!
“Akkoord”, en wij waren het er over eens.
De rest van de middag bestede ik aan het ontdekken van “Chiang Mai”, vooral binnen de gracht. En dat was al een flinke oppervlakte. Smalle straatjes vol met kleine winkeltjes, restaurantjes afgewisseld met oude tempels en monumenten. Het was hier een mengeling van wat ik tot nu toe had gezien. De middag vloog om en voor het avondeten liep ik nog even langs bij het kleine kantoortje om te kijken wat de uitslag was. En ik had geluk, morgen begon mijn driedaagse kookcursus. Maar het meest vreemde was dat er een Engels stelletje binnen zat die ik vorig jaar in Australië had ontmoet. We begroeten elkaar verbaasd. De wereld wordt met de dag kleiner!
Mijn buit voor de dag was ook bevredigend, ik had eindelijk een goede reiswekker gevonden. En die heb ik nodig als ik straks alleen op pad ga.
De avond was de meest vreemde tot nu toe, geen drinkmaatje. Het guest house waar ik vandaag twee keer had gegeten werd mijn doel voor een paar grote koude “Bier Chang”. Ik was overgeschakeld en dat was goed bevallen, vooral omdat dit bier bijna de helft koste van het “Bier Singha”. Na een paar biertjes ben ik nog op zoek geweest naar de avondmarkt en daar vond ik een “McDonalds”, en dat was lekker na twee weken rijst! Om half één lag ik tussen de veren om vooral fit te zijn morgen. Koken leren op zijn Thais.
