Thailand: Op pad in Bangkok

Bangkok (Sri Krungthep Hotel) 203), dinsdag 7 november 2023

De eerste middag is deze miljoenenstad zit er op en vandaag beginnen we aan onze twee dagen in Bangkok. We hebben nog twee hele dagen maar we moeten ook op onze hoede zijn. Het is namelijk onmogelijk om Bangkok in een heel jaar te zien dus twee dagen is heel, heel, en heel weinig tijd! We moeten vooral niet teveel hooi op onze vork nemen en er voor zorgen dat het aangename, leuke en leerzame dagen worden.
Het is nog erg rustig wanneer ik rond half zeven naar beneden loop op zoek naar heet water om mijn eerste beker verse koffie te zetten. Gelukkig is de elektrische waterketel al op temperatuur en niet veel later zit ik op het balkon van onze hotelkamer van mijn koffie te genieten terwijl Bangkok pijlsnel ontwaakt.
Mijn laptop staat voor me op een kleine tafel en ik lees het slechte nieuws uit Nederland. Het gaat niet zoals ik had gehoopt en verwacht! Sterker nog, het niet zoals een grote groep Nederlanders had gehoopt en verwacht! Dus wat nu? Het gaat wel over onze financiële toekomst in de Verenigde Nederlandse Emiraten. Ik loop al langer rond met de geachte om voorgoed te vertrekken. Maar ik moet ook luisteren naar mijn vrouw die een vertrek uit Nederland (nog) niet ziet zitten. Haar vriendenkring en sociale contacten zijn heel belangrijk voor haar.
In gedachten verzonken zie ik een beweging op het balkon naast ons in mijn ooghoek en ook Danny is al op. Dat is een enorme geruststelling. In het verleden ben ik ook op pad geweest met Nederlandse vrienden die het liefst tot tien uur op bed bleven liggen en hun eerste woorden ’s ochtends tegen mij waren: ‘Wat gaan we doen vandaag?’ Het goedemorgen kwam nooit eerst!
Danny is geen man van het ontbijt en hij is al bij de 7-11 geweest voor een paar flesjes melk of yoghurt drink. Persoonlijk kan ik daar niet op leven, ik heb vast voedsel, bij voorkeur brood of pasta, nodig. Voor mij is het gewoonlijk eerst een paar bekers koffie en dan vast voedsel in de vorm van een tosti of brood met gebakken eieren of zo. We spreken af dat ik hem na het ontbijt kom ophalen om daarna Bangkok te gaan ontdekken.
Lyka is vandaag gelukkig ook vroeg op en voor negen uur zitten we samen aan een tafeltje in het ons bekende restaurant te wachten op ons ontbijt. Ik krijg er een ongelooflijke sterke oploskoffie bij die ik meteen maar laat voor wat het is. Jammer van die verspilling.
Onder het eten bespreken we wat we vandaag kunnen gaan doen. Lyka wil graag naar Pratunam en ik plak er een bezoek aan de Bayoke 2 toren aan vast. We moeten ook niet teveel willen! Het wordt een zeer warme dag in de stad en daar kan niet iedereen goed tegen. We moeten eerst maar eens kijken hoe Danny zich voelt buiten de koelte van de airconditioning.
We hebben gisteren al in de Metro gezeten en op deze eerste ochtend in Bangkok gaan we met een ander iconisch vervoermiddel. De houten speedboten over het brede kanaal, genaamd “Klong" in het Thais, naar “Pratunam”. Pratunam is de wijk waar in enorme winkelcomplexen de groothandels in kleding en mode accessoires zijn gevestigd. Wij kwamen hier al bijna vijfentwintig jaar geleden omdat het grootste elektronica en gekopieerde CD/DVD warenhuis zich hier bevond. En daar hadden ze toen ook een foodcourt waar je voor een paar kwartjes heerlijk Thais kon eten. Soms namen we de bus alleen maar om hier te gaan eten!
“Pratunam” was toen nog een enorm doolhof van marktkramen waar je gemakkelijk in kon verdwalen. De paden tussen de verschillende kramen liepen soms dood tegen een muur en dan moest je opnieuw op zoek naar een uitgang in het doolhof. Tegenwoordig zijn het allemaal winkels in verbouwde en gerenoveerde woon- en kantoortorens. De romantiek van de markt is vermoord in naam van de vooruitgang. Helaas wil Danny niet op de foto. Hij houdt er niet zo van om op de foto te worden gezet. Als eerste duiken we de airconditioning in van het enorme “Platinum Fashion Mall” warenhuis.
Het is nog vroeg maar het is al erg warm. Ik kan zien dat onze vriend zich niet op zijn gemak voelt in deze zeer warme omstandigheden. Ik adviseer hem om eerst maar eens naar een overhemd met korte mouwen te gaan kijken. Mijn ervaring is dat al die breisels in de vorm van t-shirts en poloshirts veel te dik en daardoor veel te warm zijn. De dunnere weefsels van de overhemden zijn veel koeler omdat het snel verdampende zweet de huid en je lichaam koelt!
Het aanbod van geprinte overhemden in het winkelcentrum is enorm en er zijn dessins en kleuren in overvloed. Na een half uurtje zijn we geslaagd en voor minder dan drie euro zou de warmte voor onze reisgenoot nu minder problemen moeten geven.

Vanaf een flinke afstand zien we aan het einde van de zijstraat, de Soi Phetchaburi 21, de “Baiyoke Tower 2” hoog de lucht in steken. Deze toren was heel lang het hoogste gebouw van Bangkok en Thailand maar ook het hoogste hotel ter wereld. Het mag na al die vergane glorie een beetje oubollig zijn maar het is nog steeds een indrukwekkend bouwwerk. We banen ons een weg door de stroomversnellingen van klanten, verkopers van voedsel en fel gekleurde drankjes, winkels en kramen voor kleding, kruiers met steekwagens vol gestapeld met balen textiel. Duizenden indrukken, kleuren en geuren, vermengen zich tot een onuitwisbaar beeld dat Bangkok op haar manier uniek maakt.
Na een zware strijd tegen de stroom mensen in staan we eindelijk in de lobby om ons een weg naar de top van de toren te banen. Voor 450 Thaise baht (€ 11,80) per persoon gaan we met de lift omhoog naar het observatiedek op de 73ste verdieping. Daarna moeten we de laatste vier verdiepingen omhoog over een smalle trap. Het is gelukkig niet zo druk op deze ochtend.
Het was, is en blijft indrukwekkend om hoog boven de metropool Bangkok te staan. Onder je liggen de slierten beton waarop duizenden auto’s zich als mieren voortbewegen. De oude wijken met overwegend laagbouw en de lange rijen hoogbouw, veelal appartementen, langs de verkeersslagaders van Sukhumvit Road en Silom Road. Hoe hoger het gebouw in Bangkok hoe nieuwer het is. De grond is duur dus de hoogte in betekend meer winst voor de projectontwikkelaar. Wij staan zelf op de uitzondering die de regel bevestigd. De “Baiyoke Tower 2” is in 1997 geopend, net voor de financiële crisis die Thailand aan de rand van de afgrond bracht.
Na twee rondjes op het roterende uitzichtplatform te hebben doorgebracht gaan we weer naar binnen. Hier is een tentoonstelling ingericht met de meest vreemde zaken maar ook traditionele Thaise zaken. Ik heb het altijd al vreemd gevonden maar de Thaise fantasie werkt nu eenmaal in vreemde richtingen.
Na ons bezoek aan de toren laveren we ons nog een keer door de nog steeds aanwassende stroom kopers en verkopers van textiel in alle denkbare vormen. Gelukkig weet ik een “sluiproute” naar een achterliggende zijstraat waar het (vracht)verkeer doorheen kruipt maar die de bezoekers links laten liggen. Eerst door een ondergrondse parkeergarage en dan linksaf richting het “Pantip Plaza”.
De meeste verdiepingen van het “Pantip Plaza” zijn nu nog steeds leeg en de computer en piraten software, DVD’s en muziek CD’s is helemaal verdwenen. Ik vraag me af wat de eigenaar voorheeft met het enorme complex. Er is in ieder geval al veel gerenoveerd! Zou ook hier de mode langzaam, of heel snel, naar binnen kruipen? Ook de beroemde, en geroemde foodcourt is voorgoed verdwenen dus moeten we op zoek naar een andere plaats om te lunchen. Vanaf de roltrap zien we vanuit het de grote open ruimte in de kern van het gebouw de lege verdiepingen en het kleine aanbod van enkele marktkramen op de begane grond.
Lyka roept me plotseling omdat ze op een marktkraam een beugel voor mijn telefoon ziet die ik op het stuur van onze motor kan monteren. De oude trouwe Garmin GPS heeft zijn beste tijd gehad. De aluminium beugel ziet er stevig uit en ook de prijs van 250 baht is een winnaar. Deze dag in Bangkok is voor mij persoonlijk in ieder geval geen verloren dag gebleken.
Het is pas twaalf uur maar we zijn het er snel over eens dat we wel wat kunnen eten. Mijn hersenen schakelen over naar een hogere versnelling om in de omgeving naar een restaurant te zoeken waar we lekker kunnen eten maar waar het ook veilig en hygiënisch is. Zodra we “Pantip Plaza” hebben verlaten zie ik aan mijn rechterhand een “Hachiban Ramen Restaurant” van een Japanse keten. Lyka en ik zijn het er snel over eens en Danny wil het Japanse eten ook wel eens proberen.
Japanse gebakken rijst voor Danny, Gyoza’s voor ons drieën, Lyka ramen met kip Terriyaki en voor mij gebakken Soba noedels, de bekende Yakisoba. Een feestmaal met als frisdrank de Japanse Matcha groene thee, zonder suiker.
We bekijken nog het monument voor de Ganesh bij het “Central World” winkelcentrum. We lopen zo snel mogelijk het winkelcentrum binnen om de hoge temperatuur en vochtigheidsgraad te ontvluchten. Het loopt al tegen een uur en de warmte, het (fijn)stof van de smog en het verkeer begint op haar hoogtepunt te komen en tegelijkertijd voor ons teveel te worden. Het is een aantrekkelijke gedachte om een paar uurtjes in de koelte van de airconditioning op de kamer door te brengen. Danny, die zichtbaar gebukt gaat onder het wandelen in deze extreme omstandigheden, vindt het ook een goed idee. Terug naar het hotel dus.
De oranje Bus nr. 2, met airconditioning, brengt ons terug naar “Ratchadamnoen Ave” vanwaar het een korte wandeling is naar het hotel. Onze eerste dag in Bangkok zit er op. De dag mag dan korter zijn geweest dan we hebben verwacht maar het welzijn van onze gast staat voorop. Lyka en Danny verdwijnen in de gekoelde kamers en ik geniet op het balkon van mijn e-boek.
Rond vier uur haal ik een paar koude biertjes bij een klein winkeltje een paar deuren verderop. De oude vrouw is vriendelijk en dankbaar. Mijn opmerking dat de 7-11 al rijk genoeg is en dat ik daarom bij haar bier koop brengt een brede glimlach op haar tandloze mond. Ze smaken me, zoals gewoonlijk, bijzonder goed. Ik geniet met volle teugen van het leven van een reiziger, een moderne ontdekkingsreiziger. Ik hoop dat ik nog heel lang gezond mag blijven en dit nog heel lang mag doen.
Danny nestelt zich naast mij op zijn eigen balkon en samen genieten we van een paar koude biertjes. Danny geeft aan dat er wat kleine (lichamelijke) ongemakken zijn maar niets om me zorgen over te maken. Hij heeft het in ieder geval goed naar zijn zin en dat is voor Lyka en mij het allerbelangrijkste, en een groot compliment.
Voor het avondeten gaan we naar het ons bekende restaurant om de hoek. Het Thaise eten is er goed en van een prima prijs. In rode curry gebakken kip en de vertrouwde Pad Krapow Moo.
Ik heb geen zin meer om vanavond op pad te gaan, ik sta elke ochtend om half zeven op en wil ook graag weer vroeg naar bed. Danny is er nog niet helemaal zeker van en hij gaat straks misschien nog even alleen op stap. Gelijk heeft hij, Bangkok is een van de veiligste steden in Azië.
Als laatste plaatje nog dit traditioneel toilet in een echt Thais restaurant! Het is maar dat jullie het weten dat je dit nog steeds kan tegenkomen in een moderne stad in 2023.