Filippijnen: Installeren

Angeles City (Walk About Hotel) Poolside 1), donderdag 16 november 2023

Daar sta je dan om kwart over zes naast het zwembad voor je hotelkamer die de komende acht weken je huis èn je thuis zal zijn. Het is nog heerlijk rustig en heerlijk koel aan het zwembad. Voor kamer 3 zit een oudere Australische man rustig voor zich uit te staren en aan zijn sigaret te trekken. Een dunne sliert rook stijgt op van de punt van de sigaret en hij blaast een dikke wolk rook vanuit zijn longen. Hij denkt diep na.
Ik denk na over de heksenjacht tegen het roken, en ook over de heksenjacht tegen alles dat ongezond voor de mens is. Alsof de politici druk zijn met het fysiek welzijn van de kudde die ze moeten beschermen en niet leeg melken. De hypocrisie van het niet verbieden maar het steeds stapsgewijs verhogen van de belasting.

‘Een (extra) belasting heeft nog nooit een probleem opgelost!’

‘De ongezonde levensstijl van de inwoners van Nederland kost de overheid veel geld!’, horen we vaak.
Maar de overheid produceert niets en verkoopt alleen maar praatjes en gebakken lucht!
Elke cent die de overheid uitgeeft, of uitkeert als subsidie, toeslag, tegemoetkoming of uitkering, is opgehoest door het werkende deel van de bevolking en de winstmakende bedrijven! Ook de riante pensioenen van de ambtenaren zijn betaald door werkenden die zelf met een klein AOW’tje naar het einde van hun leven moeten ploeteren!
‘Dode ongezonde mensen besparen de overheid veel uitkeringsgelden!’, dat horen we nooit!
Waarom? Van een dode kun je nog maar heel weinig belastingen meer innen!
Discrepantie alom, terwijl het plezier hebben in het leven wordt ondermijnd door zelfbenoemde specialisten en onderzoekers, aangespoord door volgers van duistere religies en vreemde stromingen binnen de samenleving.
Het verbod op alcohol, in de nabije toekomst, zal op handen worden gedragen, en een politiek speerpunt worden, door diegene die zelf geen alcohol drinken. Dat zijn strenge Christelijke splintergroeperingen, de “de Blauwe Knoop”, die hand in hand gaan met de “Boodschappers van de dood”!
Zij geloven namelijk dat het paradijs hier al is en iedereen die geen deel uitmaakt van dun religie en filosofie een dissonant is en de harmonie in “hun paradijs” verstoort. Die dissonanten moeten, al dan niet met geweld, worden verwijderd of bekeerd.
‘Van de woestijn tot de zee, wij zitten er niet mee!’
Die laatste zijn in Nederland ook al druk bezig met het uitfaseren van (varkens)vlees. De veganisten sluiten zich bij hun eigen (toekomstige) moordenaars aan. Marketing is belangrijk!
Suiker, vet, zout, nicotine en alcohol zijn niets anders dan beloningen voor het lichaam en de geest. Teveel is slecht en kan tot de dood leiden, maar gezond leven leidt ook tot de dood!
De dood is namelijk onvermijdelijk?
Het duurt niet lang of ik ben op deze eerste ochtend in de Filipijnen al een beetje geïnstalleerd. Ik zet mijn verse bakkie koffie met de koffiefilter en verbind met het wifi netwerk van het hotel. In het buitenland heet het draadloos verbinden met het internet “Wij Fij”! Daar zijn ze namelijk niet bekend met het harde worstje genaamd “Bifi”! Het is verrassend snel en veel beter dan toen we het hotel acht maanden geleden verlieten.
Het schrijven gaat me goed af in de rust van de vroege ochtend. Mijn hoofd is vanbinnen weer redelijk opgeruimd en er zullen de komende weken belangrijke beslissingen worden genomen. Er zitten nog enkele verhalen over Thailand in de pijplijn over de korte rondreis met Danny in Bangkok en Ayuthaya. Die komen nog wanneer ik weer wat meer tijd heb de komende weken.
Ik kijk uit over het lege zwembad dat net is schoongemaakt door een van de onderhoudsmensen van het hotel. Er zullen de komende weken heel wat duikjes in het verkoelende water worden gemaakt.
Zodra Lyka wakker is begin ik met het ontbijt. In alle vroegte heb ik vanochtend al Kaiser broodjes, en een pakje Canadese ham, gehaald bij “Angels Bakery”.
Een van de stukken zeer oude kaas is niet ongeschonden door de eerste zes weken warmte in de tropen gekomen. Er zit blauwe en witte schimmel op ondanks de vacuüm verpakking. Weggooien kan altijd nog en met de nauwkeurigheid van een forensische onderzoeker bekijk ik het zeer oude stuk Hollandse goud aan alle kanten.
Eerst het stuk kaas maar eens wassen met kraanwater! Dat scheelt al enorm veel. De meeste schimmel is al verdwenen en het platte stuk is klaar voor de volgende behandeling. Ik schraap de schimmel aan de oppervlakte weg met de achterkant van het korte brede mes dat we in Thailand hebben gekocht. Elke schrapende beweging wordt gevolgd door het nauwkeurig schoonwrijven van het mes met een flink stuk toiletpapier. De schimmel moet er van af en niet worden uitgesmeerd.
Na een klein kwartier is er geen spoortje blauw of wit meer aan de buitenkant te zien. De in de gaten van de kaas aanwezige blauwe schimmel is nu aan de beurt en wordt met chirurgische precisie verwijderd. Lyka heeft elke beweging gevolgd maar is er nog steeds niet van overtuigd dat de oude kaas nu veilig genoeg is om te eten.
Nog een bakkie koffie met een broodje ham en een broodje oude kaas als ontbijt. Het voelt als thuis en dat is natuurlijk ook de bedoeling.
Installeren betekend ook op de eerste dag boodschappen doen voor de komende weken. We hebben een lijstje gemaakt voor in de supermarkt en we hebben elkaar plechtig beloofd om ons aan dat lijstje te houden.
Helaas! Er verdwijnt iets meer in het groene mandje dan verwacht. Maar wel boodschappen die we ècht voor een langere tijd nodig hebben! Grote flessen shampoo en conditioner, olijfolie en deodorant spray. De prijzen zijn ook in dit arme tweede-wereldland enorm gestegen. Dit mandje kost ons meer dan veertig euro!
Lyka gaat na de lunch van een Koreaanse “Chamchi Gimbap”, helaas vergeten een foto te nemen door de enorme trek, op weg naar haar zuster en ik breng de middag aan het zwembad door. Er zijn ongelofelijk veel bekenden aanwezig. Het is goed om veel bekenden te zien want dat het thuisgevoel alleen maar groter.
Aan het einde van de middag ga ik natuurlijk bier drinken met oude bekenden. Er zijn er nog niet veel maar met Dave is het altijd goed bierdrinken. We beginnen bij de “Cheeky Monkey” van Brad die een doorstart heeft gemaakt en de bar nieuw leven heeft ingeblazen. Het is er gezellig en een flesje bier kost er ongeveer een euro.

Deze wil ik jullie niet onthouden! Het sanitair in het verre oosten voldoet niet altijd aan de eisen die de westerlingen er aan stellen. Maar vertrouw me? Dit werkt ook en je kan zelfs doorspoelen met een druk op de knop.
De klok tikt, mijn broer belt en de avond valt. We hebben een nieuwe vriend gemaakt: Graham, hij past prima in het drinkteam en zal in de toekomst vaak aansluiten. Mijn eerste middag zit er op en ik slenter richting het hoogtepunt van deze eerste dag in Angeles City, Pampanga.
Ik heb hier de afgelopen weken naar uitgekeken! Onze eerste maaltijd in het Koreaanse restaurant “Yi San”. Er zijn hele hordes westerlingen die er met een wijde boog omheen lopen maar voor ons kan het Koreaans eten een van de hoogtepunten van de dag zijn. Lyka kijkt in het menu maar we weten beiden dat dat eigenlijk niet nodig is. We bestellen wat we altijd bestellen. Een Bibimbap en een pittig varkensvlees waar ik de Koreaanse naam even van kwijt ben. We delen de gerechten en eten onze buikjes rond. Met natuurlijk een heerlijk koud flesje San Miguel erbij!
Het smaakt zoals altijd uitstekend. Een mooie eerste dag in de Filipijnen komt aan haar einde. Na een aflevering van een TV-serie zoeken we ons bed op. Welterusten, morgen een nieuw avontuur!