Bangkok (Sri Krungthep Hotel) 203), maandag 6 november 2023
Vandaag gaan we alweer verkassen en gaan we Danny kennis laten maken met Bangkok. Het metropool in Azië dat je minstens een keer in je leven moet hebben bezocht. Deze stad is zo uniek dat ze absoluut niet te vergelijken is met de andere bekende Zuidoost-Aziatische steden.
We kunnen vandaag uitslapen, tenminste, wanneer je daar behoefte aan hebt. Ik zit om ietsjes over zes al op het balkon met een heerlijk zelf vers gezette beker koffie. Een koele wind van zee streelt mijn lichaam. Een lichaam dat ongeveer twaalf kilo lichter is dan anderhalf jaar geleden. Minder eten en minder bier drinken, maar ook veel meer lichaamsbeweging hebben hun sporen achtergelaten. Onder mij ontwaakt Pattaya en ik kan alleen maar vaststellen dat het streng handhaven van de sluitingstijden voor de veelal luidruchtige horeca een verademing is.
Ik laat de koffiebeker van Starbucks van links naar rechts door mijn handen rollen en mijn gedachten gaan terug naar 2011. Naar Canada, Toronto om preciezer te zijn. Wat was dat een heerlijke reis van drie weken naar Noord-Amerika. Helaas zijn Lyka en ik nooit meer die kant opgegaan. Het zou erg leuk zijn om Wes Brown weer eens te zien. Financieel is het helaas heel andere koek wanneer je met z’n tweeën op reis bent! Het reizen in het algemeen is ook veel duurder geworden na de Covid-19 samenzwering en de oorlog in de Oekraïne. De prijzen voor de tickets blijven onaangenaam hoog en dan moet er nog een storm van nieuwe milieu en klimaatbelastingen komen!
November is een van twee betere periode’s om Thailand te bezoeken. Het is het einde van het regenseizoen en temperatuur in de nacht neemt met de dag af. Vaak is het buiten kouder dan de 26 à 27 graden van de airconditioning in je slaapkamer. De andere goede periode is half januari tot eind februari wanneer de bezoekers voor de kerst/nieuwjaar vakantie weer zijn vertrokken en de hotels en restaurants weer meer aandacht aan hun gasten kunnen besteden. Een goed “hoogseizoen” zorgt voor een brede glimlach en extra vriendelijkheid.
Het wisselen van hotel, gecombineerd met de luxe van het vervoer met een taxi, maakt het verhuizen gemakkelijk en aangenaam. Zoals bijna overal in de wereld zou onze kamer vanaf twee uur beschikbaar zijn. Dit rit van Pattaya naar Bangkok zou iets meer dan twee uur in beslag nemen. Tel daarbij dertig minuten speling op en je komt tot een vertrektijd van rond elf uur.
Narin van “Instyle Travel and Service” is vandaag persoonlijk onze chauffeur. Het doet ons goed om elkaar na ruim drie jaar weer in levende lijve te zien. Narin is geen vriend meer van ons, hij is gewoon een stukje familie geworden. Danny kijkt zijn ogen uit nu hij Thailand voor het eerst bij daglicht ziet. We zijn het er snel over eens dat Thailand geen derde wereld land meer is. Lyka heeft haar ogen gesloten en luistert naar muziek.
Iets voor een uur arriveren we bij het “Sri Krungthep Hotel”. De locatie in het centrum van Bangkok is fantastisch en ik weet nu al bijna zeker dat het hier ’s nachts lekker rustig zal zijn. Het hotel ligt namelijk achter het “BMA Bangkok City Hall”. Een belangrijk gebouw van de lokale overheid met een zeer zware bewaking die 24/7 op hun hoede is.
Ik besef dat we een uur te vroeg zijn aangekomen maar dat blijkt gelukkig geen probleem te zijn. Onze kamers zijn al in gereedheid gebracht en we kunnen zo doorlopen. De kamers zijn sober maar comfortabel genoeg voor de € 22,50 per nacht. Het is schoon en alleen het enorme balkon, en de grote koelkast, is de prijs al waard.Danny is geen ontbijt persoon dus je mag er vanuit gaan dat hij rond kwart voor twee wel een hapje lust. Lyka heeft altijd trek en ik ben ook wel toe aan een bordje vol Thaise heerlijkheden. Ook met het vinden van een restaurant vallen we met onze neus in de boter. Letterlijk en figuurlijk lopen we om de hoek tegen een restaurant aan dat elke dag wordt gevuld met de medewerkers van de overheid. Dan ben je van een goede kwaliteit voor een eerlijke prijs verzekerd.
Het menu in dit echte Thaise restaurant is natuurlijk heel anders dan we in een toeristenplaats als Pattaya gewend zijn. Een geïmproviseerd uithangbord met foto’s. Daaronder de gerechten in het Thais en een vrije vertaling naar het Engels, inclusief de prijs. Ik stel voor om drie bordjes te bestellen waarna we met z’n drieën kunnen happen en om ook vast te stellen naar welke smaken Danny zijn voorkeur uit gaat.De communicatie met het personeel in het restaurant is niet eenvoudig. Waarschijnlijk komen ze uit het arme Isaan waar ze een heel andere taal en/of dialect spreken. Ik moet drie keer met de serveerster naar buiten lopen om de gerechten op het geïmproviseerd uithangbord aan te wijzen die ik wil bestellen. En geloof me, ik spreek ondertussen voldoende Thais om ook in het midden van niets eten te bestellen! Dit zijn bordjes met Thaise heerlijkheden van minder dan twee euro per stuk! Jullie begrijpen dat wij het hier prima naar ons zin hebben? Gebakken groenten met kip op rijst, Pad Thai met garnalen en gebakken rijst noedels in sojasaus.
Na het eten wil ik eerst informatie inwinnen over de treinen voor onze verplaatsing van komende donderdag naar Ayuthaya. Kennis is macht! En dat geldt zeker in Thailand wanneer je weet waar en wanneer het openbaar vervoer vertrekt en ook arriveert.Vanaf het restaurant is het een korte, en ook aangename, wandeling naar het “Sam Yot” metrostation. Ik mijmer een moment en denk terug aan de tijd dat er alleen maar bussen, Tuk-tuk’s en motortaxi’s door Bangkok reden èn scheurden. Vooral de motortaxi’s reden als bezetenen met passagiers achterop die haast hadden door het altijd onberekenbare verkeer van Bangkok. In Bangkok is het 24/7 spitsuur! En dan zien we de eerste “Gekke Henkies” in Bangkok. Ze zijn met z’n tweeën en hebben ongetwijfeld bij dezelfde marktkraam hun kleurrijke uniformen gekocht! De “Henkies” zijn echt overal en nu we er onbewust op letten zien we er steeds meer. De rugzakkers het plaats gemaakt voor de “Henkies”!
De ondergrondse metro is een betrouwbaar en comfortabel vervoermiddel in Bangkok. We rollen op lange roltrappen langzaam de diepte in. Ook hier is het ons duidelijk dat Thailand zich tot een modern land heeft ontwikkeld. Er zitten hier en daar nog wel wat scherpe randjes aan maar die worden de komende jaren wel weg gevijld. Er wordt heel veel geld in de infrastructuur gestoken, nieuwe brede verhoogde snelwegen doorkruisen het groene landschap met haar eindeloze rijstvelden. Een ander enorm project is de hogesnelheidstrein die je straks geruisloos naar alle uithoeken van het enorme land brengen. Het is niet ondenkbaar dat je straks van Singapore naar Kunming in China kan reizen zonder de trein te verlaten. Alleen de verschillende visa kan een hindernis blijken.
In het “Bangkok Hualamphong treinstation” is de informatie waar ik naar op zoek ben snel gevonden. We kunnen kiezen tussen de treinen 209 en 233 met de respectievelijke vertrektijden 11:15 en 11:30. Ze vertrekken beiden uit dit oude vertrouwde, door een Nederlandse architect ontworpen, treinstation. De treinreis voor de ongeveer 75 kilometer zal iets meer dan twee uur duren. En we weten nu hoe ver we moeten lopen komende donderdag.Ik voel me gerust met de kennis nu heb over onze aanstaande treinreis en we gaan met dezelfde ondergrondse metro terug naar het “Sam Yot” metrostation. Het is Danny nu wel duidelijk dat de kosten voor het openbaar vervoer absoluut niet met de Nederlandse prijzen zijn te vergelijken. In de hal zien we foto’s van een koninklijk bezoek uit Nederland aan de Thaise koning en Thailand.
Vanaf het metrostation maken we een korte wandeling in de richting van het enorme plein genaamd “Thanon Ratchadamnoen Klang”. Ik weet hier in Bangkok de weg beter dan in de nieuwbouw van Zaltbommel. Voor Danny is het wel even wennen. Hij kijkt veel om zich heen om herkenningspunten op te nemen. Ik hoop dat hij snel het richtingsgevoel kan ontwikkelen in deze enorme stad.
Een van de belangrijkste regels op reis is: Wanneer je elkaar kwijt raakt ga dan terug naar de plaats waar je elkaar het laatst hebt gezien. Wacht daar tot diegene die de weg, de stad, het beste kent je komt ophalen!
Het is duidelijk dat wanneer je beiden gaat zoeken en zwerven de kans dat je elkaar weer vind minimaal is. Ook belangrijk is om altijd een visitekaartje van je hotel in je zak te stoppen voor het geval je, aan de politie, de weg moet vragen.
Nadat we een beetje op de kamer hebben rondgehangen en een biertje op het balkon voor de hotelkamer hebben gedronken gaan Danny en ik op weg naar de rivier. De “Chao Phraya rivier” die Bangkok in tweeën snijd is de ideale locatie om een beetje te ontspannen met een ijskoud biertje in de hand. Ook na bijna vijf en twintig jaar kom ik hier nog graag om de dag af te sluiten en naar het leven op, en langs, de rivier te kijken.
Gewapend met onze eigen bierkoelers gaan we op stap. We moeten rekening houden met de tijd omdat er pas na vijf uur in de middag alcohol mag worden verkocht in de 7-11 winkels in Thailand. Voor de slimmeriken onder jullie, je kan zeuren wat je wil in de winkel maar de elektronische kassa’s in de kleine kruideniers winkels weigeren de streepjescode’s op alles waar ook maar alcohol in zit te lezen. Pas na vijf uur zijn de code’s weer te lezen!
Helaas wordt onze therapeutisch gedachten sessie onderbroken door een vreemde groezelige Thaise man die onophoudelijk suggestieve bewegingen maakt met zijn vuist voor zijn mond. Ik maak hem snel duidelijk dat we daar niet van gediend zijn en dat hij snel moet oprotten, in gedeeltelijk Thais. Hij is standvastiger dan ik had gehoopt. Ik moet hem voor de tweede keer waarschuwen, ik wijs naar een agent van de toeristenpolitie bij de pier van de veerboten waarna hij snel het hazenpad kiest.
De avond is al gevallen wanneer Danny en ik naar de afgesproken plaats gaan om Lyka te ontmoeten. En wie komen we halverwege tegen? Lyka natuurlijk! Mag ik voorzichtig stellen dat mijn lieve vrouw de weg in Bangkok weet maar tegelijkertijd ook de gedachten van haar man op een afstand kan lezen?
Voor het eten gaan we nog een laatste biertje drinken “achter de tempel”. “Phra Athit Road, Chana Songkhram”, ligt er verlaten en naargeestig bij. Er zijn maar weinig levende zielen te bekennen. Er branden enkele lichtjes boven lege tafeltjes die lange schaduwen werpen over de lege straat. Het nodigt in ieder geval niet meer uit om wat langer te blijven zitten. Na een biertje verlaten we het terras en hoofdschuddend aanschouw ik de lege restaurants onder de verschillende goedkope “Guesthouses” waar het vroeger gonsde als in een bijenkorf. Ik heb ik het “Merry V Guesthouse” in het verleden nog wel eens voor tachtig baht per nacht geslapen. Nu is het allemaal op sterven na dood?Naarstig zoekt men naar de reden waarom het rugzaktoerisme zo is ingestort. Iedereen heeft een mening maar niemand kan zijn idee onderbouwen. Voor mij is het overduidelijk dat de jeugd nu totaal verpest is en alleen nog in luxe wil baden en veelal ook nog eens drugs gebruiken. Het rugzaktoerisme heeft haar romantiek verloren. Grote koffers op wieltjes ratelen over het slechte wegdek van Bangkok. Vol met schoenen en verschillende outfits om er elke avond maar weer anders uit te zien. Thailand is gelukkig nog steeds geen Ibiza!
Dat er heel weinig toeristen zijn is een harde waarheid. Je ziet de wanhoop in de ogen van de mensen die enkele jaren geleden nog een bloeiende zaak hadden in de toeristen industrie. De lege donkere winkels en restaurants staan als zwarte rotte tanden tussen de zaken die nog wel open zijn. Maar voor hoelang nog? De Indiërs en Bangladeshi’s zullen zich toch een keer gaan realiseren dat ze op een zinkend schip zitten? Vergeet nooit dat de mobiele telefoon meer kapot heeft gemaakt dan goed gedaan.
Na nog een biertje in Soi Rambuttri gaan we Shoarma bij Shoshana eten! Ik kijk daar al weken naar uit. Helaas is de eigenaar van het Israëlische restaurant niet aanwezig. Ik had hem graag een hart onder de riem gestoken. Hij is na de laffe aanval van Hamas op 7 oktober meteen terug gevlogen om zijn land en zijn volk te verdedigen. Zijn Thaise vrouw en kinderen ogen ook erg vermoeid nu hun vader zich in onvoorspelbare en levensgevaarlijke tijden bevind.
Het eten in het “Shoshana Restaurant” is fantastisch zoals gewoonlijk. Het is ook hier flink duurder geworden zoals het overal duurder is geworden. Het volk betaald nu eenmaal een hoge prijs voor de onzinnige oorlogen van hun leiders. Lyka en ik gaan voor het bekende recept van kip-shoarma en Danny gaat voor de rundvlees variant maar zonder de salade, humus en pitabroodje.Onze eerste verplaatsing zit er op en onze kennismaking met Bangkok is goed verlopen. De voorbereidingen voor de tweede verplaatsing zijn ook al gedaan. We hebben een goed zicht op de toekomst en genieten van een laatste grote koude fles Leo bier op het balkon. Ik kijk uit over de verlaten parkeerplaats en bedenk dat het veel te lang geleden is dat we Bangkok hebben bezocht. Wat is het heerlijk door deze wereldstad te zwerven! Morgen gaan we op stap naar het voormalige hoogste gebouw van Bangkok.
