Thailand: Een omtrekkende beweging

 

Nakhon Pathom (Baan Jantra Place) 211), vrijdag 31 januari 2020

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen! Het ontbijt van rijstsoep mag dan bij veel chinezen en Thai in de smaak vallen maar voor een jongen van de Hollandse klei is het geen optie. Voor mij voelt het eten van rijstsoep als overgeven in de Tolstraat met de carnaval wanneer je net met je carnavalsclub bij “Quo Ching” in de Waterstraat hebt gegeten. Ik wil niet eens weten hoe het smaakt!

Al voor half acht staan we gepakt en gezakt op de parkeerplaats voor de volgende etappe naar Nakhon Pathom. We rijden de opkomende zon tegemoet richting onze tosti’s voor het ontbijt en een volle tank met benzine.

Bij de grotere tankstations van de PTT zijn er vaak ook 7-11 kruideniers en sinds zij de ham/kaas tosti op de kaart hebben gezet zijn wij een groot fan van dat simpele ontbijt. Ik gooi voor ruim zeven euro de tank vol en we beginnen aan de omtrekkende beweging. Ik noem het zo omdat we koste wat het kost het verkeer van Bangkok willen ontwijken. Daar komt ook nog bij dat ik wel tientallen keren met de trein door Nakhon Pathom ben gekomen maar de stad nog nooit heb bezocht. Dan moet het tijdens deze motortocht maar gebeuren!
Eindeloze droge rijstvelden en droogstaande waterwegen. Thailand gaat gebukt onder de grootste droogte van de afgelopen twintig jaar. Soms passeren we een kanaal of een poel die op het punt staat om droog te vallen en de lucht van de dood die rond het opdrogend water hangt laat me haast kokhalzen. Het is een groot probleem waar niemand in de regering aan wil beginnen omdat simpelweg ontkennen de beste optie is. En ook de minst gevaarlijke voor de zittende regering. Het is volgens het parlement de schuld van de Chinezen en de opwarming van de aarde in combinatie met het fijnstof van het verbranden van de suikerriet velden. Probleem opgelost!

Ergens op het anonieme platteland van Thailand stoppen we voor de lunch om de simpele reden dat er een oude Boeing 747 langs de weg staat. Het smaakt ons goed voor de 84 baht, 4 baht omdat we water hebben gedronken met ijs en de rest is voor de twee bordjes rijst.

We vervolgen het anonieme landschap totdat we al erg vroeg in de middag bij het “Baan Jantra Place” hotel arriveren. Het kost hier bijna twee keer zoveel als de afgelopen nacht maar met het schitterende schaduwrijke balkon is het de investering dubbel en dwars waard.

De paar dagen onderweg hebben hun tol al geeist. Ik heb een hoofd zo rood als een tomaat en we hebben ook al Nivea zonnecrème 30+ gekocht. We zijn beiden erg vermoeid en maken van de tijd gebruik om wat te rusten. Ik schrijf wat en controleer een verhaal. Enkele foto’s worden verwerkt en voordat we het weten is het tijd om de stad in te gaan en optimaal gebruik te maken van het zachte licht van de late namiddag.

We gaan op weg naar “Wat Phra Pathom Chedi”, een enorme gouden Stoepa die ik al tientallen keren vanuit de trein tussen Bangkok en Kanchanaburi heb bewonderd. De slager die we onderweg passeren staat in dertig graden plus het net geslachte varken te verkopen. Een nachtmerrie voor de Nederlandse consumenten die zweren bij de varkens uit de supermarkten die vaak al langer dan een week dood zijn!            

“Wat Phra Pathom Chedi” is van dichtbij nog imposanter dan vanuit de passerende trein. Dit is maar een kleine verzameling foto’s die ik vanmiddag heb gemaakt. De rest is te zien op “Thailand 2020“. Neem gerust een kijkje? Je zult je niet vervelen.

Helemaal volgelopen met wat we vanmiddag allemaal hebben gezien ga ik op de stoeprand voor de ingang van de tempel zitten met een koude fles Leo van de 7-11. Het is een schitterend einde aan deze mooie dag! Schoolkinderen arriveren achter op een vrachtwagentje die als bus dienst doet. Mooie taferelen van het echte Thailand. Beelden die wellicht binnen een niet afzienbare tijd voorgoed tot het verleden zullen behoren.

Na alle rijst, en we willen ook niet te ver meer lopen vallen we neer bij een Thais Steakhouse. Vlees met weinig friet voor weinig geld.