Bangkok (Paragon One Residence) 412), woensdag 22 januari 2020
Wat moet je doen in een wereldstad wanneer je al meer dan 365 nachten in Bangkok hebt geslapen? Met die vraag in mijn hoofd sluiten we aan aan voor het ontbijt in de kleine open restaurantruimte onder het hotel. Het ontbijt is simpel en degelijk voor de prijs die ze vragen. Het is namelijk gratis en dat is niet op de website van de grote verhuurders vermeld. Het is een aangename verrassing die werkt en bij veel gasten een glimlach op hun gezicht brengt.
Ik heb de kaart van, de oude stad, van Bangkok op mijn MacBook nog maar eens bekeken en de missie voor vandaag is simpel. We lopen in een rechte lijn vanaf ons hotel naar het zuiden en zoeken of er wellicht nog wat bijzonders te zien is.
De enorme Boeddha’s voor de deur van een winkel naast een tempel zijn altijd indrukwekkend om te zien. Alle (nieuwe) toeristen staan zich te vergapen aan de gouden beelden langs de straat met als gevolg een aantal digitale foto’s waarvan er veel na thuiskomst waarschijnlijk weer worden gewist.
Een van de grootste nadelen van het steeds maar groeiende toerisme in Thailand is dat er in elke tempel in Bangkok tegenwoordig een bordje staat dat de toeristen 100 baht entree moeten betalen. Zo ook in de “Wat Suthat Thepwararam” tempel. Hoe goed ook het idee achter de entree, de inkomsten voor de minder bekende tempels zijn waarschijnlijk alleen maar minder geworden. Hoeveel tempels zouden er zijn in Bangkok? Duizend, tien duizend, of gaan we richting de honderd duizend? Geen enkele onafhankelijke reiziger zal meer entree per dag betalen dan dat zijn maaltijden per dag kosten! Oftewel, de briefjes van 20 baht die normaal als waardering voor het bezoek in de offerblokken verdwijnen blijven nu ook in de broekzak.
Op weg naar de rivier zien we veel positieve zaken. Er wordt volpo gerenoveerd, gerestaureerd en geïnvesteerd. Dit was vroeger “de markt van de dieven”! Een samengeraapt zooitje van goedkope Chinese electronica en illegale Sony Playstation onderdelen en cd’s. Alle illegale bouwwerken zijn verwijderd en er is een promenade aangelegd. Een ideale omgeving voor een nieuwe toekomst voor een populair uitgaansgebied met Chinese restaurants en luxe koffie- en theehuizen. Het gaat echt beter met het oude Bangkok.
In China Town lopen we de “Sampeng market” op. Een lange steeg waar van alles en nog wat wordt verkocht. En met het Chinese nieuwjaar voor de deur horen we overal de trommels en tamboerijnen die de komst van een dansende leeuw aankondigen.
Hier hoor ik de eerste klachten. Lyka wil terug naar de kamer. Ze heeft zere voeten want de schoenen die ze voor de komende twee maanden heeft meegenomen blijken wat aan de kleine kant te zijn. Tenminste, om stevige oftewel lange wandelingen op de lopen.
We maken meteen rechtsomkeer en gaan via een korte omweg direct terug. Maar niet zonder de “Pak Khlong Talat” te hebben gezocht. Het is officieel een bloemenmarkt maar er wordt ook veel groente en andere etenswaren verkocht.
Ik schrik van de Starbucks en zelfs een heus hostel dat er nu op de oude bloemenmarkt is gevestigd. Jaren geleden liepen wij hier rond en zagen tientallen vrouwen bollen knoflook uit elkaar halen en de tenen op grootte sorteren. Simpel werk maar wel een boterham voor de minder bedeelden. Wordt de markt in de toekomst een yuppen paradijs? Ik ben er bang voor. Een vrouw snijd gember, de hele dag, de geur is bekend en doordringend. Zij snijd hier waarschijnlijk zeven dagen per week. Waar zou ze ’s avonds naar ruiken?
De beschermer van de markt, het lijkt mij de eerste Thaise koning Rama I, houdt alle handel in de gaten en wordt elke dag beloond met diverse offers en ook gevraagd om een bloeiende en goede handel.
De voeten worden pijnlijker en de magen knorren totdat we in de soi van ons hotel zijn aangekomen en bij het “Prasuri Guest House” neervallen en onze late lunch bestellen. Gebakken rijst met knapperig kip en kip met cachet noten. De pijnlijke voeten zijn het hoofd onderwerp van het gesprek tijdens de lunch. Lyka’s voeten zullen niet kleiner worden en de schoenen gaan niet groter worden. Dat geeft ons meteen een nieuwe missie voor morgen! We gaan nieuwe schoenen voor mijn lieve vrouw kopen.
Deze simpele maar zeer smakelijke en pittige avondmaaltijd van “Pad Krapow Moo Kai Dao” weggespoeld met twee grote flessen bier sluit onze tweede dag in Bangkok af. Vanavond lekker ontspannen met een aflevering van de Italiaanse maffia serie “Gomorrah” gevolgd door een paar bladzijden uit “Michael Connelly’s - Donkerder dan de nacht”.
