Bangkok (Paragon One Residence) 412), zondag 26 januari 2020Vandaag heb ik in ieder geval een poging gewaagd om uit te slapen. Dat lukt me maar niet want zodra de eerste zonnestralen de kamer binnendringen ben ik wakker. Tel daar de geluiden van de drukkerij naast het hotel op en ik haast me naar beneden om een grote thermoskan koffie te zetten. Zoals gewoonlijk zit er al een bont pallet aan toeristen te wachten op hun ontbijt. De meesten hebben haast! Wie het eerst besteld wordt het eerst bediend! Mijn thermoskan inclusief koffiefilter trekt zoals gewoonlijk weer veel bekijks. Ook de geur van de vers gezette koffie wordt gretig opgesnoven. Tja, Nescafé is en blijft behelpen.
Op het balkon geniet ik van de ochtendgeuren in Bangkok, de Nederlandse radio en een kopje koffie. Mijn gedachten drijven af naar de komende weken. Een ongeplande reis met z’n tweeën op een motor door de afgelegen streken van Thailand is spannend maar ook een beetje zorggevend. Mechanische pech kun je overal krijgen en in de laatste twintig jaar heb ik eigenlijk wel alle lichamelijke ongemakken overleefd. Een verkeersongeluk zit in een klein hoekje maar blijft natuurlijk wel altijd mogelijk. Zeer defensief rijden helpt zeker. Maar niet waar de Thai zelf als zelfmoord piloten rijden!
Zodra Lyka klaar is met haar ochtendtoilet gaan we naar beneden voor het ontbijt waar ik gelijk maar een tweede thermoskan koffie zet omdat we niet van plan zijn om op deze ochtend wat te gaan doen. Voorbereiden is de hoofdzaak op deze luie zondagochtend in Bangkok.
Na een prima ontbijtje, inbegrepen in de prijs van de kamer, gaan we terug naar boven waar ik begin met het voorbereiden van de rest van onze reis. Als eerste trek ik het dikke dekbed helemaal over het matras en begin met het uitspreiden van alles van er in de groene tas zit. Acht pakken gemalen koffie, een pak koffiefilters en een thermoskan inclusief een filterhouder van de HEMA die nu naast me op de koelkast staat. Ook nog wat klein spul maar dat is minder belangrijk. Deze tas zal de komende weken steeds leger worden omdat we iets meer dan een pak koffie per week zullen verbruiken. Ik hoef Lyka niet te vragen om dit de controleren omdat het koffie zetten in de vroege ochtend hoofdzakelijk mijn taak is. De vrijgekomen ruimte kan ze gebruiken voor souvenirs en andere spullen.
Als tweede is mijn rugzak aan de beurt. Dat is belangrijker. Ik leeg alle compartimenten van groot naar klein en controleer of alles wel op de juiste plaats zit. Echt alles gaat er uit en wanneer het goed ligt uitgespreid roep ik Lyka erbij om ook goed te kijken waar ze wat waar in mijn rugzak kan vinden. Dit kan heel belangrijk zijn wanneer je haast hebt! Met Lyka’s rugzak gebeurd precies hetzelfde en voor mij zijn dan alle voorbereidingen getroffen. Vanaf dit moment gaan we lekker een dag lummelen in Bangkok.
Alleen op het balkon begint al snel te vervelen, het word me nu ook te warm. Lyka is op het bed druk met haar telefoon en heeft geen trek om te gaan wandelen. Dan maar alleen! De komende dagen zal ik vele tientallen uren in het zadel zitten dus de benen strekken wanneer het nog kan is geen slecht idee.
Op weg naar het “Phra Sumen Fort” kijk ik mijn ogen uit naar de eindeloze
optocht van bloemenkinderen die ik passeer. Kettingen, kralen en kleurrijke
katoenen kleding. Het ziet er allemaal heel vrolijk uit. Maar dat de
werkelijkheid heel anders is weet ik als geen ander. Velen zijn op de vlucht
voor hun innerlijke persoon of een situatie aan het thuisfront. Ik begreep die
Thaise vissersbroeken twintig jaar geleden al niet en om eerlijk te zijn
begrijp ik het vandaag nog niet! Ieder zijn ding, de een drinkt Thaise whisky,
wat eigenlijk rum is, en de ander drinkt bier. Ieder zijn eigen ding zo lang
ze maar niet lastig zijn is dat voor niemand een probleem zolang ze de Thai
maar geld in het laatje brengen. 
In de klong naast het park, een open riool, drijft zoveel rotzooi dat de leden van Greenpeace hier spontaan een orgasme zouden krijgen. Wat kunnen wij westerlingen daar aan doen, niets! Helemaal niets! Dus laten we onszelf wijsmaken dat wij de zeeën bevuilen met plastic flesjes. Stelletje onnozelen! Het zijn voor mij allemaal zinloze organisaties die hun eigen baantjes, met ruime beloningen hebben bedacht die worden opgebracht door middel van giften van mensen met een schuldgevoel. Een maand in Azië en je hebt meteen een heel ander beeld van dat “Plastic soep in de zee”!
Het is nog vroeg maar tegelijkertijd ook nooit te vroeg voor een grote koude Leo. Ik heb geen verplichtingen vandaag en kan doen wat ik wil. En dan is het ook nog zondag! Het beste excuus dat ik kan bedenken! We gaan vanavond zeker vroeg naar bed dus een koud biertje kan best rond 12:00 in de middag!
Het park rond “Phra Sumen Fort” is nu verboden voor alcohol! Er zijn altijd mensen die zich niet kunnen gedragen met een glaasje op en het is gemakkelijker om een verbod in te stellen dan de mensen die overlast geven aan te pakken. Het probleem is dat de asocialen blijven drinken en zich misdragen terwijl de nette en rustige mensen het met een flesje lauw water moeten doen. Erg jammer!
Hoe vaak heb ik hier niet gezeten om te genieten van de ondergaande zon over de “Chao Phraya rivier” en de opkomende koelte van de avond? Honderden keren, en elke keer met even veel plezier. Wat zal ik blij zijn wanneer ik Nederland voorgoed de rug kan toekeren. Het vaderlandsgevoel zakt steeds verder weg. Corruptie, drugs, een falende overheid en een enorme toestroom van niet-westerse immigranten maakt dat de verzorgingsstaat waar iedere Nederlander hard voor gewerkt heeft komt steeds meer onder druk te staan. Je mag dan wel als immigrant maar recht hebben op 24% van de AOW maar de wetenschap dat de bijstand de rest bijlegt lost dat probleem automatisch op. Borstzak of vestzak? Het maakt voor de ontvanger niets uit! Er zijn geen woningen meer en Nederland is gewoon te vol! Alleen een streng regime kan zoals in Singapore kan Nederland nog redden! Maar dan zal er wel een andere mentaliteit bij de inwoners de standaard moeten worden.
Ik koop bij de 7-11 een driepak ijskoude halve liter blikken Leo bier en ga op mijn favoriete bloembak op de betonnen promenade langs de rivier zitten. Ze smaken me prima op dit vroege uur! Het is heerlijk weer en langs de rivier is een van de weinige plaatsen in Bangkok waar een licht briesje enige verkoeling geeft.
Een groep Boeddhistische monniken in oranje gewaden op weg naar een of andere tempel passeert me. Ik kan het na al die jaren ook nog steeds niet negeren! Het plaatje blijft mooi en romantisch. Iedere toerist schiet deze lieflijke plaatjes!
Op de terugweg naar het hotel zeg ik nog even gedag bij het “Merry V Guest House” waar ik in 1999 mijn reis door Azië begon. Ik ben nog steeds welkom en maak meteen even gebruik van het toilet. De anderhalve liter geraffineerd bier moet tenslotte ook weer mijn lichaam verlaten! “Het “Democracy Monument” om de hoek van het hotel is en blijft omstreden door de geschiedenis die het zelf heeft aanschouwd. Thailand is de onbetwiste wereldkampioen in dictatuur! Een klein monument herdenkt een opstand tegen de militaire dictatuur. Op 6 oktober 1976 werden tenminste 46 mensen vermoord door de militaire machthebbers. Weinig democratie dus!
Voor de laatste keer gaan we lunchen bij het “Prasuri Guest House”. Dit zijn de gerechten die we de komende weken veelal zullen eten. De klassieke Thaise keuken op haar best! Vanaf nu is het 100% lummelen op de kamer en het balkon totdat de klok vijf slaat en ik nog even naar de 7-11 loop voor een paar biertjes. Muziek, de e-reader en een koud biertje op het balkon. De zon gaat onder. De lucht vult zich met koelte en de geuren van honderden maaltijden die worden bereid. Morgen begint het grote avontuur!
