Na alle inspanningen van de afgelopen dagen was vandaag de eerste rustdag. Lekker uitslapen en een beetje tv kijken. Hoewel de “Best Inn Hotel” niet het goedkoopste is is het wel goed. Televisie kanalen en internet. Hoewel de onzekere manager me nog steeds probeert te laten betalen voor het internet gebruik kan ik hem met kleine tips nog steeds overtuigen dat ik het maar heel weinig gebruik.
Na een flinke rit met de uiterst effectieve Metro kwamen we op het “Shayam Bazar” station aan vanwaar te voet verder gingen naar de “Jain Temples”. Wat ons het meeste opviel was hoe schoon de straten hier waren. Er zijn straten in Zaltbommel, mijn woonplaats, die smeriger zijn. Ik heb het al eerder gezegd!
‘Als Calcutta de smerigste stad van India is dan ben ik er klaar voor!’
Ik moet nog wel even kijken naar het reizen met de trein en de bus tussen de verschillende steden en ook de hotels zijn natuurlijk nog een onbekend hoofdstuk in het reisboek dat India heet.
De tempels op zich zijn nog niet zo heel oud en de bouw is gefinancierd door drie broers. Drie broers en drie tempels. De tempels zijn wel de moeite waard om te bezichtigen maar het is niets bijzonders. Een mix van verschillende stijlen omgeven door ongevraagde gidsen die de bezoekers zoveel mogelijk geld proberen afhandig te maken.
Om half één waren we al klaar met de tempels en ook klaar voor de lunch. Een wandeling door de straten van Calcutta zou ons weer richting het hotel brengen.
Onderweg kwamen we langs een restaurant met de naam “Bhojohori Manna”. Een traditioneel Bengali restaurant met een levende kaart. Een levende kaart wil zeggen dat wanneer de kok een gerecht klaar heeft dan wordt het op het menu aan de muur aangegeven. Wanneer het laatste bord de keuken heeft verlaten wordt het weer op de muur afgemeld.
Het duurde wel even voordat we dat door hadden maar de ober stelde wat gerechten voor die voor handen waren. En zoals we gewend zijn smaakte het weer uitstekend. Na vijf dagen smaken de kerrie me nog uitstekend en mijn stoelgang is nog steeds normaal.
Een stukje verder wandelen en dan met de metro terug naar het hotel. Ik was zo moe dat ik niet eens reageerde toen we op het station van bestemming aankwamen. Versuft keken we hoe de deuren weer dicht gingen en de trein verder reed. De volgende halte is maar een kilometer verder op en het hotel ergens halverwege, dus het maakte weinig uit. Hard lachend stapten we het perron van het volgende station op.
Lekker rusten op de kamer en een beetje schrijven en tukken.
Voor het avondeten gingen we weer richting Sudder Street waar “Fresh and Juicy” aan de beurt was. De kaart vertoonde veel overeenkomsten met de kaart van het “Blue Sky Café”. Nadat we besteld hadden begrepen we ook waarom.
Ze hebben een gemeenschappelijke keuken!
