Wat doe je als je je in een stad bevindt waar je bijna alles hebt bezocht en gezien? Gewoon lekker rondlopen en ontspannen. Ik had de toegangsbewijzen gekocht en dat was eigenlijk het enige wat ik moest doen, alles wat er overbleef was rondlummelen en ontspannen.
Voordat ik Thailand had verlaten had ik nog contact gehad met een oude vriend die in Kuala Lumpur verbleef. Het was een zeer aangename verrassing dat we elkaar vanavond zouden ontmoeten. Hij had aan Bangsar gedacht maar mijn voorkeur ging uit naar China Town. We waren het er over eens dat we elkaar vanavond in China Town zouden ontmoeten.
Ik was om 08:15 al op en sprong snel onder de
verfrissende douche. Het nieuws op de achtergrond had het over de Britse gijzelaars in Iran en de Champions League. Het ontbijt natuurlijk bij de McDonalds zoals in alle Aziatische landen. Er zijn een paar andere opties maar die zijn of erg aan de prijs of gewoonweg erg slecht.Tijdens het ontbijt maakte ik plannen voor de dag, een lange wandeling langs de Petronas Twin Towers en dan op weg naar Little India. De GPS stond aan en daar ging ik dan op weg over de Bukit Bintang. Het park en de Petronas Towers zijn gebouwd op de oude paardenracebaan. Jullie kunne je voorstellen dat het een stevige wandeling is rond het park. Het viel me tijdens de wandeling meteen op dat het ook in KL erg goed gaat met de bouwactiviteiten. Alleen hier nemen de wolkenkrabbers elke keer meer uitzicht op de Petronas Towers weg. En dat allemaal in de naam van de vooruitgang. Na een anderhalf uurtje arriveerde ik eindelijk bij het “Suria KLCC” waar ik meteen besloot om hier maar een Maleise lunch te gebruiken. Salade, Kerrie Ikan (vis) en wat kip met rijst. Dat was een briljante lunch voor RM 9,00.
Little India was niet zo druk als ik mij herinnerde van de vorige keer, ik heb geen idee waarom veel winkels leeg zijn en zelfs op de altijd drukke bazar was bar weinig te doen. Ik passeerde een shoarma verkoper en bedacht mij geen moment. De shoarma was lamsvlees en rook fantastisch. Een snack aan het einde van de middag gaat er altijd wel in na een lange wandeling. Langzaam ging ik nu richting China Town en toen de “rumble in the tummy” begon werd het tijd om snel richting het hotel te gaan. Sinds ik ben gestopt met de Crestor (tegen de cholesterol) voel ik mij een stuk beter. Mijn stoelgang is ook een stuk rustiger en het veelvuldig wandelen draagt ook zijn steenje bij. Ik voel mij gewoon een stuk fitter. Maar het belangrijkste is wel dat ik van dun naar vast ben gegaan. Vooral tijdens het reizen is dit nu een genot, voorheen nam ik altijd loperamide uit voorzorg. Ik heb nog altijd die angst in mijn achterhoofd als ik op een bus stap voor een lange rit of wanneer ik aan een lange wandeling begin.
Mijn gerommel in de darmen was voorbij en eenmaal terug in het hotel was het tijd om even te gaan liggen. Ik was nog steeds een beetje vermoeid van mijn slechte nacht in de ijskoude kamer. De airconditioning had niets van mijn stress weggenomen. Ik controleerde mijn pijnlijke voeten en ontdekte tot mijn verontwaardiging drie kleine blaren. Ontstaan door mijn spiksplinternieuwe Teva sandalen. Ik had deze op het laatste moment gepakt omdat ik de oude niet meer vertrouwde, ze zijn op en staan op het punt om uit elkaar te vallen.
Het nieuws dat de afspraak definitief was arriveerde per email en ook zijn vrouw zou die avond meekomen. Geweldig! Dinner at eight! Samen met een paar “Cold Ones”, zoals wij ze altijd noemden, zou het een leuke avond worden.
Toen ik mijn hotel verliet voor een heel langzame wandeling naar China Town gaf mijn GPS al aan dat ik ongeveer tien minuten te vroeg zou aankomen op de plaats waar we hadden afgesproken, maar dat was geen probleem. Kuala Lumpur is een bruisende stad waar altijd wat gebeurd en altijd wat te zien is. Zolang je je ogen maar goed te kost geeft.
Terwijl ik stond te wachten op mijn vrienden gebeurde er iets uitermate vreemds voor mijn ogen.
De oude bedelaar die altijd onder aan de roltrap van het “Pasar Seni Metro Station” ligt lag ook deze keer op zijn gewoonlijke plaats met zijn witte beker voor hem. Plotseling verscheen er een blinde man vanuit de intredende schemer, de zon was bijna onder en het donker stond te popelen om het van hem over te nemen. De blinde man liep hem eerst voorbij waarna het terugkeerde en precies voor de oude bedelaar ging staan. Rond half acht in de avond is het erg druk en een goed moment om te bedelen. De onuitputtelijke stoet die met de roltrap naar beneden kwam begon de blinde man geld te geven en ik kon het tikken van de muntjes in zijn beker horen. Toen de oude man zich realiseerde wat er gaande was sprong hij als getroffen door de bliksem op en begon een scheldkanonnade in wat volgens mij Tamil of Hindi was. Hoe kon die blinde man nu in hemelsnaam weten dat de oude man daar lag? De oude man begreep al snel dat zijn dag er op zat en dat het tijd was om naar huis te gaan.
Mijn vrienden arriveerden en het was moeilijk te geloven dat het bijna vier jaar geleden was dat ik ze voor het laatst had gezien. We aten een heerlijke Chinese maaltijd en spoelde alles weg met een paar “Cold Ones”. We maakten grapjes over die goede oude tijd en een beetje over wat de toekomst nog voor ons in petto heeft. Zij moesten wachten op een berg papierwerk die nu werd verwerkt in verband met hun voorgestelde emigratie naar Nieuw Zeeland. Het staat al in mijn agenda om ze te gaan bezoeken. De avond was zo plezierig en leuk dat ik mij pas realiseerde dat ik geen foto’s had gemaakt lang nadat ze waren vertrokken. Misschien maandag dan maar als ik ze waarschijnlijk voor een tweede keer ontmoet.
Ik bestelde nog maar een biertje en was klaar om af te rekenen toen het personeel het terras meubilair begon op te ruimen. Mr. Lee vroeg of ik op zijn Guinness Stout wilde letten terwijl hij het werk afmaakte. Toen hij
terugkwam, met een halve fles Heineken, bedankte hij mij en vroeg of ik misschien trek had om wat te eten. Ik zat vol maar toen hij bleef aandringen gaf ik toe en vertelde hem dat ik dan nog wel een biertje met hem zou drinken. Het eten zag er mooi uit en rook heerlijk. Ik probeerde een stukje en was erg onder de indruk van de smaak. Gestoomde platvis met een verse gembersaus en gefrituurde dumplings. We hadden een goed gesprek en maakte veel grapjes, het was een leuke ervaring om je onder de echte Chinese bevolking van KL te bevinden.Gelukkig hoef ik niet meer te onderhandelen met de taxichauffeurs in Kuala Lumpur. Voor RM 10,- werd ik netjes voor de deur van mijn hotel afgezet. Het was bijna één uur en het was een hele fijne eerste dag in Kuala Lumpur geweest. De reünie was echt speciaal geweest.
