Deze dag moest ik gewoon zien door te komen. Ik heb dan ook lekker uitgeslapen en kwam pas om kwart voor tien aan het ontbijt. Deze keer geen gebakken eieren want de omelet met ui en groenten zag er heerlijk uit. Lekker met vier geroosterde boterhammen en twee koppen koffie. “Life is Sweet”!
Nadat ik alles op mijn kamer had klaargelegd om te pakken liep ik weer de stad in om wat rond te dwalen. Uiteindelijk belande ik onder een flatgebouw waar een markt werd gehouden, jammer genoeg was die al aan het einde maar er was toch nog het één en ander te zien. Ook weer wat nieuwe dingen.
Voor de tweede keer op deze reis kwam ik enorme, met felle kleuren versierde, staven wierrook tegen. Ik keek eens goed om mij heen en kon niets ontdekken dat zou hebben geleid tot het plaatsen van die enorme palen. Ze stonden ook ik Kuala Lumpur dus ik was er zeker van dat het niets plaatselijks was.Wat wel interessant was om te zien was dat Chinezen kokosmelk aan het maken waren. Zover mijn kennis van de Chinese keuken gaat wordt hier geen/zeer weinig kokosmelk gebruikt. Maar hier hebben de Chinezen er gewoon hun bedrijf van gemaakt. De kokosmelk is niet het vocht dat zich in de noot bevindt. Het is het vocht dat uit het vruchtvlees wordt geperst. Maar eerst wordt de harde schil van de noot met behulp van een machine, een punt met een draaiend tandwiel, verwijderd. Dit ziet er aardig gevaarlijk uit en ik zou het zeker niet een keer willen proberen. Daarna wordt het vruchtvlees van de noot in stukken gebroken en in een kunststof zak gegooid. Een zak die voorheen rijst had bevat werd hergebruikt. De laatste handeling, het persen mocht ik niet op de foto zetten. Ik denk dat de vrouw er illegaal werkte. Dat is op dit moment een groot probleem in Maleisië waar meer dan 250.000 mensen het land niet meer hebben verlaten. Dit zijn vooral veel Chinezen die als “goedkope” arbeidskrachten in een paar jaar een klein fortuin bij elkaar werken in een vreemd land.
Er lagen ook bij de afdeling groente bloemen die ik nog niet had gezien. Bossen mooie roze bloemen. Het was geen groente maar het was waarschijnlijk een kruid dat werd toegevoegd aan een gerecht. Nadat ik, onder het toeziend oog van de eigenaar, de wrijftest had uitgevoerd en het resultaat geroken wist ik het. Ik keek op en vroeg de verbaasde eigenaar,”Laksa”? Een brede glimlach verscheen op zijn mond en hij knikte enthousiast ja. Weer een raadsel opgelost alhoewel ik nog steeds niet weet wat voor bloem het is.
Tijdens de middag liep ik door een wat meer macabere buurt, hier stonden de doodskisten in allerlei kleuren en uitvoeringen uitgestald. De begrafenis gaat hier bij de Chinezen altijd vanuit het huis en er wordt zeker geen probleem van gemaakt want ze geloven in een eeuwig leven. Wat ik wel grappig vond in deze buurt waren de twee lijkwagens die er achter elkaar stonden opgesteld. Één vrachtwagentje voor de dikke mensen en een snelle bestelauto inclusief zwaailichten voor de mensen die haast hadden. Het zet je toch wel aan het denken!En toen was “eindelijk” de laatste dag daar. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het best leuk vond om weer naar Pattaya terug te keren. Het gewoonlijke ontbijt werd gevolgd door een lange “gratis” internetsessie bij Starbucks. Het kan niet veel na twaalf zijn geweest toen ik de bus naar de luchthaven ging zoeken. En die was snel gevonden. Ik was dus ruim op tijd op de luchthaven van Pulau Pinang. Een laatste “Laksa” in een restaurant en een beetje verhalen schrijven in de rustige omgeving van de vertrekhal.
In totaal heb ik ruim 4357 kilometer afgelegd, waarvan 1407 kilometer per vliegtuig en 1950 kilometer met de bus en de trein.
De oostkust van Maleisië is duidelijk anders dan de westkust, voor mij persoonlijk zijn de enige echte bezienswaardigheden de eilanden in de heldere wateren. Maar, ik heb het bijna altijd naar mijn zin en je kan er dus wel plezier hebben.
Nu terug naar Pattaya en de balans opmaken.
Ik krijg bezoek over een week en met mijn gasten ga ik een weekje Thailand doen. Niets extreem maar gewoon wat bezichtigen en mijn gasten een indruk geven hoe het echte Thailand er uit ziet.
Voor mijzelf ga ik alweer plannen voor de volgende reis. Ik vertrek op 25 mei voor vier weken naar Zuid-Korea. Onbekend is onbemind, zeg ik maar. Ondertussen ben ik er alweer aardig aan gewend om alleen op pad te zijn. Het is niet altijd even gemakkelijk maar je maakt wel heel snel contact omdat je gewoon alleen overal binnen komt. Dat was het voor nu, ik ben over een paar dagen weer terug.
