Nadat ik mijn reisplannen van het ene op het andere moment had veranderd kwam de extra rust in Sydney mij goed uit. Ik sliep veel en ruste de hele dag. Ik kwam niet verder dan een dagje shoppen. Ik had nog een tentoonstelling willen bezoeken in de stad. De dag die ik ervoor uitgekozen had bleek een ramp. De treinen gingen niet op tijd waardoor ik anderhalf uur later in de stad aankwam dan gepland was. Het mooie weer dat voorspeld was kwam ook niet opdagen. In plaats daarvan kwam er regen. Ik was op tijd richting Asquith gegaan omdat ik een slecht voorgevoel had over de treinen. En dat voorgevoel bleek juist te zijn geweest. Ik deed er ruim een uur langer over om thuis te komen. Een lange dag dus, en niets gezien. Ondertussen had ik de avond ervoor een vliegticket besteld via het internet om naar Perth te vliegen. AUS$ 149.- voor een enkele reis. Erg goedkoop dus. Ik kijk er echt naar uit om Perth te zien alhoewel het er koud zal zijn. 17 graden is erg koud voor mij.
Ik was de avond voor het vertrek vroeg naar bed gegaan. Om kwart over tien lag ik in bed. Ik had een paar biertjes gedronken in de hoop dat die me zouden helpen om in slaap te komen. Niet dus! Zoals altijd kon ik niet slapen. Je kunt het de opwinding noemen maar ik geloof daar niet meer in. Ik vindt het wel leuk om op pad te gaan maar ik heb dat al zovaak meegemaakt dat ik het geen opwinding meer kan noemen. Om kwart over vier keek ik op mijn horloge en besloot maar om op te staan. Dat laatste kwartier zou ook niets uitmaken. Ik moest de trein van kwart over vijf halen om op tijd zijn voor mijn vlucht. De eieren met spek spoelde ik weg met een sterke koffie en controleerde voor de laatste keer of ik niets had laten liggen. Ik had gisteren al gepakt om deze ochtend zo weinig mogelijk werk te hebben.
Het regende een beetje toen ik het huis verliet. In het pikkedonker liep ik naar het station waar ik niet alleen was. Op elk station stapte wel iemand in of uit. Niet dat trein volliep om half zes in de ochtend. De aansluiting op het centraal station van Sydney was geen probleem en ik zat al snel in de trein naar de luchthaven.
Daar was het wel druk! De eerste vlucht is de goedkoopste en makkelijker, dan met vroeg opstaan, kun je geen geld verdienen. De ticketloze luchtvaartmaatschappij is erg efficiënt. Alleen even je naam of de code die je per e-mail hebt ontvangen aan de baliemedewerker geven en je boarding pass wordt geprint. Nadat ook deze keer mijn schoenen door het röntgen apparaat waren gegaan was ik snel aan boord van de 737-700.
Nadat we waren opgestegen had ik snel de tijd op mijn horloge aangepast aan die van Perth. Even de oogjes toe in het vliegtuig. Ik werd uit mijn hazenslaapje gewekt door een stewardess die vroeg of ik iets te drinken wilde. Een koffie graag", antwoordde ik. "Dat is dan $2.50". Voor deze prijs voor een vliegticket zit er ook helemaal niets bij. Alles wat extra is moet worden betaald. Ik heb om vijf uur in de ochtend ( Perth tijd ) toch nergens zin in. Ik praatte wat met mijn buurman als hij niet sliep en kneep zelf ook nog een paar keer mijn ogen dicht.
We kwamen steeds dichterbij en buiten leek het weer nog goed. Zou het dan toch nog meevallen? Vroeg ik mezelf af. Om kwart over negen waren we nog niet geland. Ik begreep er geen snars van. Ik vroeg aan mijn buurman hoe laat het was. Tien voor half negen. Tien voor half negen? Ja, er is drie uur tijdsverschil met Sydney, in het westen doen ze niet aan zomertijd. Ik moest hier wel om lachen. Dan nog maar een klein uurtje de oogjes dicht. Toen de daling werd ingezet was het wolkendek alweer gesloten. Het kleine vliegtuig vocht tegen de sterke wind en werd heftig heen en weer geslingerd. Iedereen was muisstil in het vliegtuig. Kylie Minogue zong haar nanana na na nanana op de achtergrond en zodra we veilig geland waren kwamen de passagiers weer tot leven.
Perth, eindelijk. Een vriend van me had de avond tevoren aangeboden om me op te halen en dat was een groot voordeel. De eerste keer dat je op een nieuwe luchthaven aankomt is altijd een beetje zoeken. Hij stond als afgesproken buiten op me te wachten. We reden de stad in die duidelijk iets anders uitstraalde dan de andere steden die ik in Australië heb bezocht. Hij bracht me naar het hostel dat ik in de LP had uitgezocht en dat leek op het eerste gezicht goed genoeg voor mij. Ik gooide mijn bagage in mijn tweepersoons kamer en regelde het papier werk met de receptie. We reden wat rond door Perth en Jerry liet me wat van de toeristische plaatsen zien. We hadden lunch samen en namen vroeg in de middag afscheid. We spraken af om die avond nog wat met zijn drieën te drinken in een Ierse Pub.
Het hostel, “The Shiralee”, waar ik mijn intrek had genomen leek op het eerste gezicht niet slecht. De vrouw van de manager beloofde me een kamer met een tweepersoons bed voor de volgende nacht. Ook mocht ik gratis gebruik maken van de internet faciliteiten zolang het maar geen uren was en ik geen betalende klanten ophield. De manager zelf draaide dit onmiddellijk terug. Ik kon een kamer krijgen met een tweepersoons bed maar die zou dan wel $50 kosten! Internet diende ten alle tijden betaald te worden! Met een minimum van twee dollar! Dit gaf me geen goed gevoel. Het algemene gevoel dat ik kreeg in dit hostel was dat de manager wel probeerde te helpen maar alles had een prijs. $10 voor een sleutel! De sleutel werd uit een plastic box gevist waar ze netjes in kleine vakjes zaten. Op kamernummer gerangschikt. Het moeten er minimaal 7 in elk hokje zijn geweest. De sleutel die mij werd overhandigd had geen sleutelhanger. Ik kreeg echt het gevoel dat ze liever hadden dat ik elke dag een sleutel verloor. Ik dronk op mijn kamer een kopje koffie en begon het briefje te lezen met de huisregels. Ik vond die huisregels ook niet echt vriendelijk.
Enkele voorbeelden:
Als je langer wilt blijven betaal dan de avond ervoor voor 8.00 PM. Als je te laat bent met betalen geven we je bed weg!
Geen voedsel of dranken mogen er in je kamer worden bewaard of geconsumeerd!
Wij hebben een horecavergunning. Wij verkopen alcohol aan onze gasten. Het is dan ook ten strengste verboden om alcohol mee te brengen in het hostel. Het is ook bij de wet verboden om alcohol mee naar buiten te nemen.
Overtreding van één der regels leid tot onmiddellijke verwijdering uit onze hostel. Er vindt geen restitutie plaats voor de reeds betaalde nachten!
Ik vindt de meeste van die regels toch wel erg streng.
Perth is een vriendelijke stad met een aangename Europese sfeer. Het groen is er anders, meer aangelegd met rijen bomen en kleine parken. Nadat ik heerlijk Maleis had gegeten in “Han’s Cafe” ging ik naar “Rosie O'Grady”. Alweer een Ierse pub met diezelfde naam? Het was er aangenaam warm binnen en het bier was "on special". $4.50 voor een pint is niets te duur. Terwijl ik zat te wachten in de Pub keek ik naar buiten. Er waaide een stevige koude wind die de bomen heen en weer slingerde. Het regende af en toe. Het leek net Amsterdam in de herfst. Ik kreeg een klein beetje heimwee. Mijn vrienden Jerry en Pen maakte het tot een gezellige avond. Met een voldaan gevoel zocht ik mijn slechte kamer op.
De volgende dag slenterde ik wat door de stad en bezocht het Western Australian Museum. Een groot en interessant museum. Een grote verscheidenheid aan onderwerpen maakt dat iedereen hier wel iets van zijn gading vindt.
De grote meteorieten die buiten liggen en de dode haai, een van de twaalf ooit gevonden, vond ik zelf interessant. De haai ligt in een enorme glazen bak buiten die gevuld ik met methanol. No Smoking dus! Een ijzeren meteoriet van ruim 800 kilo ligt buiten weg te roesten. Hij is gevonden midden in de woestijn. Je moet er niet aan denken dat je er zo een op je dak krijgt.
Tijdens mijn omzwervingen door de stad passeerde ik het hostel dat ik eerst links had laten liggen. Vragen kost niets. Ik ging naar de receptie die zich in een grote voorkamer bevond. Een vriendelijke dame beantwoorde mijn vragen en gaf me een rondleiding door het gebouw. De suite aan de achterkant was drie maal zo goed als mijn kamer in de Shiralee en kostte vijf dollar minder per nacht. Ik boekte de kamer met de mededeling dat ik morgen zou terugkomen. Mijn aanvangsdatum voor een tour zou bepalen hoeveel nachten ik zou blijven.
Ik was er nu zeker van dat ik een tour wilde doen. Door het koude weer koos ik er voor om eerst naar het zuiden te gaan. De trip afsluiten in het tropische en warme noorden zou het hoogtepunt van mijn bezoek aan Western Australia worden. Ik had ondertussen een magazine opgepikt in het “Cockney Café”. Ik gebruikte hier elke ochtend mijn ontbijt. Lekker, bacon and eggs met witte bonen in tomatensaus. Een stevig ontbijt. Dit ontbijt hield me op de vlakte tot de middag snack. Lunch werd steevast overgeslagen. In een magazine stonden enkele feiten over WA die ik jullie niet wil onthouden.Wist je dat West Australië ..........
· groter is dan west Europa.
· een bevolking heeft van ongeveer 2 miljoen, waarvan 1.2 miljoen in en om Perth.
· ruwweg 1/3 van Australië beslaat.
· thuis is van de oudste bekende levende organismen op aarde.
· de meest afgelegen hoofdstad ter wereld heeft, Perth.
· was ontdekt door de Nederlanders in 1616. Ongeveer 250 jaar voordat Kapitein Cook voet aan land zette in Botany Bay.
Morgen zou ik verhuizen. Vroeg op en wegwezen als de gesmeerde bliksem.
