Na een dag rust en een dag barbecue party met de familie werd het dan eindelijk tijd om op pad te gaan en te bekijken wat de mogelijkheden waren. Zondag werd er uitgeslapen en nadat ik de familie had uitgewuifd en mijn ontbijt naar binnen had gewerkt werd het tijd om de stad in te gaan. Een fikse regenbui hield mij binnen en dus werd het een trein later.
Vanaf "Millson's Point" liep ik voor de zoveelste keer over de "Sydney Harbour Bridge", een wandeling die me nooit verveeld. Aan het einde van de brug voelde ik de eerste druppels regen in mijn gezicht. De dreigende lucht hing boven het zuiden en kwam duidelijk mijn kant op. Positief denken Jiel. Natuurlijk, positief denken. Ik was nog niet aangekomen op de "Circular Quay" en de druppels waren al overgegaan in regen. Positief denken Jiel. Ja, rustig doorlopen. Net voordat ik bij "St. Mary's Cathedral" kwam begon het dus echt te stortregenen. Een verlaten bushokje bood me bescherming. Rillend van de kou zag ik in de verte alweer de blauwe lucht verschijnen. Rustig wachten tot het droog is en dan doorlopen naar "Kings Cross", ik zou daar informeren voor een huurauto. De zon straalde mij tegemoet toen ik het bushokje verliet. Eenmaal aangekomen bij "Bayswater" bleek deze op zondag gesloten. Pech!
Ik zou ook nog even wat geld wisselen en daar had ik nu ook mooi tijd voor. Noppes, de enige exchange die ik kon vinden bood me ongeveer 10% te weinig. Dat kun je verwachten op zondag, niet? Nou ja, morgen dan maar. "Dymocs" was wel open en daar had ik nog ongeveer dertig minuten om me in de boeken te verdiepen die ik misschien nodig zou hebben. Ze waren op voorraad en na een informatief gesprek over websites en Dreamweaver had ik besloten om ook maar dit boek aan te schaffen. Ja, morgen dus. Mijn voeten gingen pijn doen en op de voorkant van mijn scheenbenen schreeuwden hele spiergroepen om te stoppen met lopen. Ik was dus niet zo fit als ik verwacht had. Eenmaal thuis aangekomen bij mijn oom en tante smaakte de curry uitstekend en ook de twee biertjes gingen gemakkelijk naar binnen. Morgen nog maar een keer de stad in.Nadat ik eigenlijk veel te laat was opgestaan en mijn ontbijt net naar binnen had stoofde mijn oom naar binnen en deelde ons mede dat we meteen moesten vertrekken. Er werd een nieuwe TV aangeschaft en iedereen moest mee. Ik had niet eens tijd om mij te douchen, nee, opschieten we gaan. In de haast was ik mijn cameratas vergeten. Ik wilde een andere kopen omdat de oude niet geheel voldeed aan mijn eisen. Het kopen van de TV was een drama en ik was blij dat ik anderhalf uur later weer in de trein naar de city zat.
Het weer was nu totaal anders, een hemels blauwe lucht met hier en daar een wit wolkje. Ik kon nu wel constructief denken. Ik had nu besloten dat ik ondanks de kosten toch de auto zou huren. Het zijn van die dingen die je toch maar één keer in je leven doet. En wat heeft het voor zin als je later terug moet kijken met spijt in je hart. Ik sprong uit de trein op "Milson's Point", net als gisteren. Fluitend liep ik voor de zoveelste keer de over naar de "Circulair Quay". Het was erg druk in de city omdat er de wereldkampioenschappen rugby aan de gang waren. Ik had nog geprobeerd een kaartje te bemachtigen, tevergeefs. Ik vond dit wel jammer omdat ik graag een wedstrijd had meegemaakt. Want als ik over vier weken weer terug ben in Sydney is alles alweer voorbij.
Na een uurtje stevig doorstappen langs de vele oude zandstenen gebouwen kwam ik bij de autoverhuurder aan en de reservering was zo gemaakt. Da's één, dacht ik. Even stevig doorstappen en op "George Street" zou ik geld wisselen, ik informeerde bij een chinees. Daarna even door bij de Indiër, die gaf $4 minder. Ik vroeg of dat zijn laatste bod was en vertelde ondertussen dat de chinees meer gaf. "Hoeveel meer", wilde hij weten. "Ja dat zeg ik niet, jij wil mijn euro's kopen", antwoordde ik. Na een telefoontje bood hij $22 meer voor mijn geld, mooi meegenomen.
Op de terugweg naar het station nog even snel mijn boeken gekocht. Na een vruchtbare middag zat ik vermoeid in de trein. Pas nu merkte ik dat mijn benen en voeten enorm pijn deden. Dat zal wel anders zijn na mijn reis hoop ik. Nog een twee dagen uitrusten en wat kleine dingen regelen. Ook nog lezen over waar ik wil stoppen en slapen, en dan onderweg. Ik kijk er naar uit, eindelijk de open weg en het oneindige landschap voor me.
Dat was dus anders als ik me had voorgesteld. Mijn oom had twee dagen vrij genomen en wilde met mij de stad in. Het begint zo ondertussen een beetje een traditie te worden. Het toeval wilde dat onze dag uit viel op dezelfde dag als de "Melbourne Cup". In de trein zag je veel mensen uitgedost in de meest vreemde kledij, inclusief hoedjes. Nadat we de brug hadden gelopen en onze koffie hadden gedronken bij "Rossini" aan de "Circulair Quay", gingen we door Pitt Street richting "Paddy's Market". Niet voordat we een gokje hadden gewaagd op winnaar van de de race. Links en rechts kijkend naar de mensen in de feestelijke kledij. Elke club had wel een speciale lunch met champagne samengesteld om deze paardenrace een extra cachet te geven. Uitnodiging verplicht en een kleerkast van een uitsmijter aan de deur.
Wij kwamen in een Ierse Pub terecht waar het bier ons goed smaakte. Na dat biertje hadden we stevig trek gekregen. De lunch, samengesteld uit drie gerechten en bami, smaakte ook goed. Het was een enorm vol bord met een flinke kop erop. Onder het eten begon mijn oom te klagen dat hij niet het hele stuk terug kon lopen. "Nee, niet dat hele stuk terug". "Ik neem de bus", klaagde hij. "Als we rustig lopen hoeft het geen probleem te zijn", probeerde ik hem te overtuigen. "Dan kan het eten ook lekker zakken", voegde ik er aan toe. Tien minuten later slenterden we samen door George Street richting "de Rocks".In "de Rocks", Sydney's oudste buurt, vindt je bars, restaurants en kunstgalerijen.
Hier is mijn favoriete Ierse Pub, "het Mercantile Hotel", gevestigd. De bar was niet zo vol als we verwacht hadden, een groot scherm gaf ons het laatste nieuws over de race van tien minuten over drie. Het was half twee. Het kon dus nog druk worden. We hadden zeker nog twee uur voor de boeg en dat betekende dat we een redelijke hoeveelheid bier zouden drinken voordat we naar huis gingen.
Casey, mijn oom, ging aan een tafeltje zitten. Aan de bar was het verboden te roken, dus ik zat aan de bar. Twee opgetutte dames kwamen de bar binnen en vroegen aan Casey, "is het goed als wij bij u aan tafel komen zitten"? Mijn oom praat nog met een vreemde lantaarnpaal, dit sloeg hij dus niet af. Na zijn gewoonlijke "lovely dress and lovely smile" begon hij over zijn cousin uit Nederland die in Thailand woont enz enz. Een van de twee dames bleek uit Zwitserland te komen.
Zij stond op en kwam met mij praten. Tenminste, dat dacht ik. Zij keek naar mijn oren en vanaf dat moment kreeg ik ongevraagd een stortvloed van informatie over mijn karakter over mij heen. Ze bleef maar praten met haar "Allo, allo" accent. Een bezoek aan het toilet bracht haar niet van streek. De race van tien over drie bracht mij redding. Ik zei tegen haar dat het tijd was om te gaan zitten en naar de race te kijken. Morrend nam ze plaats aan het tafeltje.
De race is maar één rondje en na een drietal minuten voorbij. Ze stond meteen op om haar verhaal af te maken. Ik schoot van mijn kruk af en ging richting toilet. "Zo, daar ben ik mooi vanaf", dacht ik. En ja hoor. Ze had ondertussen haar slachtoffer gevonden in een Schotse jongen die in volle kledendracht in de bar zat. Hij bleek net een tour te hebben beëindigd met zijn band. Hij was in Korea geweest. De oude dame dreef hem bijna tot zelfmoord. Ik was in ieder geval verlost van haar.
De andere dame, Audrey, had een heel verhaal te vertellen. Ik heb plechtig beloofd om dit niet door te vertellen op mijn site omdat het haar in de problemen zou kunnen brengen. Misschien over dat ik het wel over een paar jaar vertel. Tijdens haar verhaal dronken we nog een paar biertjes en whiskey's. "Jamesons", wel te verstaan. Het was teveel allemaal. Dronken en voldaan gingen we richting de trein. Van de trein kan ik me weinig meer herinneren, eenmaal thuis dronken we nog een biertje en gingen naar bed. Morgen proviand inslaan en nog was rusten. Overmorgen gaan we op weg.
