Zonder een paar flessen van het overheerlijke Filippijnse bier sta je om tien voor half zes naast je bed. Rillend van de kou, maar de ventilator houdt wel de muggen weg, loop ik onwennig naar het toilet. Ik ben al gewend aan mijn plaats in deze nieuwe omgeving, meer nog dan Lyka die toch wel erg gewend is geraakt aan de luxe wereld in Nederland.
Voor ons in San Antonio begint de week op zondag. Niet omdat ze hier katholiek en godvrezend zijn maar op zondag is het in Pilar marktdag. Vandaag sla ik de marktdag over omdat er volgens de tv, met een zeer slechte ontvangst, slecht weer op komst is en ik heb geen zin om in een plensbui achter op een brommer door het Filippijnse landschap te razen. Volgende week ga ik weer mee naar de markt heb ik mamsi beloofd.
Zodra mamsi met de boodschappen voor de deur staat barst er een drukte los in de kleine woonkamer van het huisje. Als wolven ruiken ze hun prooi wanneer het voedsel dichterbij komt. Mamsi verontschuldigt zich en laat zien wat ze allemaal heeft gekocht. Op het trapje voor het huis met mijn koffie in de hand hoor ik hoe ze achter mijn rug aanvallen. Eten is nog steeds de enige manier van overleven in dit derdewereldland.
Vandaag is het “all saints day”. Een plaatselijke feestdag waarbij de overledenen worden herdacht en er extra aandacht aan de graven en begraafplaatsen wordt besteed. Ik ken het van de Chinezen in Maleisië, in een ver verleden heb ik ook wel eens bij een open graf een middag zitten picknicken met een koel biertje in de hand terwijl de gezinsleden de beenderen van hun ouders afstoften en weer netjes op een stapel in het graf teruglegden. Dat waren van die Chinese grafheuvels met een poort richting de zon.
Mamsi, Lyka, JJ en het vette monster gaan vandaag naar de begraafplaats terwijl ik het fort bewaak. Het is voor me een vreemde ervaring dat er altijd iemand in huis moet zijn omdat er anders een kans aanwezig is dat er iemand anders komt kijken of hij niets uit je huis kan gebruiken. Van deze godvrezende katholieken zou je het toch anders verwachten? Op zondag in de kerk kijkt Jezus met zijn doornenkroon vanaf het kruis op je neer. En dan zit jij daar schijnheilig te doen? Deze twee zaken rijmen niet.
Tijdens de laatste voorbereidingen van de meiden vang ik het woord “party” op en vraag aan Lyka wat ze daarmee bedoelen. Mijn verbazing wordt alleen maar groter wanneer ze me uitlegt dat er op het kerkhof tenten staan en dat er soort “Halloween Party” wordt gehouden. Eten, drinken en veel muziek. Ik waag een poging om het tot me te laten doordringen maar ik kan me maar moeilijk inleven in deze vreemde wereld.
Daar vertrekken de twee in een tricycle, op zijn best gekleed en in een goede stemming. Ik schud nog maar eens mijn hoofd. Het is haast vijf maanden geleden dat mijn moeder naar een betere wereld is vertrokken maar ik kan met al mijn inbeeldingsvermogen niet bij dat ik naast haar graf, mocht dat er zijn want ze is gecremeerd, een klein feestje zou vieren. Nu niet en in de toekomst niet. Ik denk dat het een van die oude gebruiken van de oorspronkelijke natuurgodsdienst is die de heilige Rooms-Katholieke kerk niet heeft kunnen uitbannen.
