De eerste dag wil ik niet eens meetellen. Half verdoofd door de lange reis en de andere helft door de jetlag. Om acht uur lagen we al op bed. Voldoende bier ingenomen en afgeblust met “Bangers en Chips”, ik ben nu eenmaal geen liefhebber van aardappelpuree. Aardappelpuree associeer ik om de een of andere reden altijd met zieke of oude mensen.
De donderdag is dus de eerste volwaardige dag van onze reis. Om zes uur kruipen de eerste tropische zonnestralen door de kier van het gordijn. Langzaam wordt de kamer zichtbaar voor mijn ogen. Een bekende kamer, een fijne kamer, een kamer waar ik al meerdere keren gebruik van heb mogen maken.
De bovenste verdieping van het kleine familiehotel heeft zijn voor- en nadelen. Vier trappen op en af voordat je boven of weer beneden bent! Maar niemand passeert je kamer en daardoor is het ’s nachts altijd heerlijk rustig. Op het balkon drink ik ’s morgens naakt mijn koffie in de wetenschap dat niemand me kan zien.
’s Morgens is het maar 27 graden en dat maakt het zeer aantrekkelijk om hier te verblijven. Het koude Nederland met haar problemen lijkt verder weg dan ooit. Zelf lijk ik sinds lange tijd ook verlost van alle stress en dat is een heerlijk gevoel. na een rustige ochtend, door de warmte en de rust heb ik geen behoefte aan een ontbijt, gaan we op pad voor de lunch in een foodcourt van een groot winkelcentrum.
Wonton noedels voor ongeveer € 1,25 is toch een koopje! De reden waarom het voor deze prijs kan is simpel. Het is hier van 10 tot 10 uur altijd druk. En dan geld de regel dat grote omzetten tot goede winsten leiden. Het smaakt zoals het me gewend is. Heerlijk!
In een tropisch tempo, zonder te zweten, slenteren we weer terug naar ons hotel waar Lyka zich goed vermaakt met de “JBL go”, een vernuftig apparaat dat voor nog geen € 30,- via bluetooth veel muziek plezier onderweg geeft.
Tegen het einde van de middag ga ik op pad naar de apotheek om wat medicinale alcohol in de vorm van Beer Leo tot me te nemen. Te voet, onderweg, neem ik het snel veranderende Pattaya zo goed mogelijk in me op. Op het eerste oog lijken deze landen probleemloos maar het is meer een mix van hun instelling, geloofsovertuiging en onkunde die het vakantiegevoel geven.
Neem nu de duiven? Al tijden wordt er in Nederland op diervriendelijke wijze tegen gestreden. Ze worden door voer vermengd met medicijnen onvruchtbaar gemaakt. Duiven zijn namelijk een plaag. In hun uitwerpselen komen veel ziektes voor en hun uitwerpselen zijn zo zuur dat het alles opvreet, zelfs graniet. Hele gebouwen zijn letterlijk door de duivenstront opgevreten. En dan heb ik het nog niet over het geluidsoverlast van die koerende vliegebeesten.
In Thailand worden dieren niet altijd goed behandeld maar ook niet aangepakt wanneer het fout gaat. Het Boeddhisme leert dat de geest van een overleden mens in een dier kan overgaan. Nu weet ik niet of dat alleen hogere dieren zijn want kippen en vissen eindigen zonder een uitzondering in de pan. Op bijna elk tempelterrein in Thailand hangen troepen vieze schurftige honden rond. Veilig onder de oranje deken van Boeddha.
Maar ook aan die duiven wordt niets gedaan. Het is de plaag van de toekomst die ik jaar na jaar erger zie worden. Overal om me heen kijken duiven vanuit de schaduw van een dakgoot loom naar beneden. Ze hebben nog niets te vrezen. Lange strepen duivenstront langs de gevels van de gebouwen.
