Op deze tweede dag rommelt mijn maag toch wel wanneer ik de eerste instant koffie van de dag inschenk. Dat Nescafé gedoe is haast niet te drinken maar na twee dagen wen je er aan. In Thailand is een 7-11 nooit ver weg. Dus ik ga maar om zeven uur op pad om eens te bekijken of er een simpel ontbijt valt te regelen. Twee tosti’s ham/kaas en twee krentenbollen maken de start van de dag. Een lome dag.
We zijn hier al zo vaak geweest dat er weinig meer valt te bezichtigen en ook het strand hebben we wel gezien. Lyka wil blank blijven en ik heb geen trek om eindeloos naar de rollende golven op het zoute water te kijken. Zout en zand zijn slechte metgezellen voor dure elektronica. Dan zit ik liever op het balkon met een ebook. “Het bittere kruid” van “Marga Minco”, een boek over de Jodenvervolging.
Met de migranten crisis in volle gang worden er door de voor- en tegenstanders in Nederland veel nare woorden naar elkaar gegooid. Het valt me op dat ook beide kanten door stemming makende ongefundeerde websites in een richting worden geleid. Een nadeel van het internet waar iedereen die een betrouwbaar ogende website kan maken wordt geloofd.
Na het lezen van het boek realiseer ik me hoe slecht mensen die Wilders met Hitler vergelijken zijn ingelicht of onderwezen. Het lijkt haast wel dat de, als domme onderlaag weggezette, aanhangers van de PVV nog slimmer zijn dan de vergelijking makende aanhangers van de PvdA, Groen Links en SP. Iedereen die zulke domme dingen zegt zou verplicht naar een avondcollege moeten waar dit boek wordt besproken!
Ik wil niet zeggen dat mijn vergelijking, ACCEPTEREN, ZWIJGEN en WEGKIJKEN!, helemaal op zijn plaats is maar het is wel de realiteit dat dat in 40/45 gebeurde. Net als nu met de migranten crisis wordt er niet realistisch naar het probleem gekeken. Idealisme is een mooi goed maar realisme moet niet onder het kleed worden geschoven. Heerlijk op het balkon in de schaduw schrijf ik mijn gedachten, de koffie is nooit ver weg.
De lunch is weer van de Big C. Deze keer is het een kruidige gele rijst met een zoete, op kokosmelk gebaseerde, kerrie. In de kerriesaus liggen grote stukken aardappel en een kippendij die zo gaar en sappig is dat het vlees zo van het bot valt. De Indiase Thaise keuken op haar best. Voor slechts € 1,40 hebben we weer een vol buikje.
Door de brandende middagzon slenteren we door de Soi Buakao richting de kapper. Helaas verandert het hier in Pattaya zo snel dat het niet meer is bij te houden. Crazy Dave’s met zijn prima ontbijt is verdwenen en nu is ook mijn kapster, na meer dan veertien jaar, verdwenen. Ze heeft plaats gemaakt voor een massagesalon met een happy ending. Die happy ending hoeven ze niet op de etalageruit te adverteren! Dat stralen de dames op de krukjes voor de massagesalon zelf uit.
Een korte navraag wijst uit dat ze vertrokken is en niemand weet waar naar toe. Het Thaise gezichtsverlies vermijden op zijn best. Maar ik zit zonder kapster en dan moet ik maar op zoek naar een nieuwe.
Patrick’s Belgian Restaurant staat al lang voor een goede ambiance en lekker eten. Het restaurant zit bomvol wanneer we arriveren en met wat geluk krijgen we een tafeltje voor twee aan het gangpad. Niet ideaal maar bij gebrek aan beter zullen we het er toch mee mee moeten doen.
De kaart is verandert, vernieuwd of aangepast. Het menu straalt wat meer luxe uit. De Engelse meneer aan de andere kant van de bamboe afscheiding beloofd het Thaise meisje aan zijn tafel gouden bergen en koeien met gouden hoorns. Die verhalen heb ik al zo vaak gehoord! Parijs, London, Hong Kong en Sydney komen voorbij als bestemmingen voor een gezellig lang weekend weg. Ik lach zachtjes in mezelf terwijl ik tevergeefs naar de biefstuk zoek die we altijd bestellen.
Het is Patrick opgevallen dat we langer dan normaal over het menu zitten en hij schiet ons te hulp. Na een kort overleg staan de twee biefstukken op het orderblocknote en wij genieten van onze drankjes. De pittige kroepoekjes worden te laat geleverd en ik schuif het maar aan de drukte.
Zodra het vlees arriveert beginnen we aan de biefstukken die verkeerd zijn geserveerd. Patrick ziet ons onhandig jongleren om de biefstukken te ruilen, we hebben al saus op onze borden geschept. Direct staat hij aan tafel om voor de tweede keer zijn verontschuldigingen aan te bieden. Ik kijk eens goed om me heen en ben er niet zeker van dat er wel groente of sla bij de biefstuk wordt geserveerd.
Een half uur later staan we buiten en zijn we € 40,- lichter voor een simpele biefstuk zonder groenten en met een bakje slappe patat. Later deze week zal ik het nog een keer persoonlijk tegen Patrick zeggen maar ik weet haast zeker dat ik voor de laatste keer bij Patricks Belgian Restaurant heb gegeten. De prijs/kwaliteit verhouding is schever dan de toren van Pisa!
Nog even een biefstuk van 2 jaar geleden!
Dat ziet er toch wel anders uit?
