vrijdag 23 oktober 2015

Filippijnen: De vloer Deel 1

San Antonio (Mamsi Homestay (Front Room)

We hebben het er voor ons vertrek in Nederland samen vaak en lang over gehad wat we mamsi cadeau wilden doen voor haar gastvrijheid en haar uitnodiging voor ons lange verblijf. Veel zaken zijn de revue gepasseerd. Nu we hier in de Filippijnen aangekomen zijn hebben we uiteindelijk de platte tv met een nieuwe tv-antenne omgewisseld voor een betonnen vloer in de woonkamer. Na enkele jaren te hebben geleefd op een vloer van zand en de klei zou ze beretrots zijn wanneer er een betonnen vloer komt. De kosten liggen aardig wat hoger dan we hadden begroot maar ik moet eerlijk zijn dat ik het nut van zo’n betonnen vloer hoger inschat dan dat van een platte tv.

Donderdag 22 oktober:

De plannen zijn aan tafel onder het eten van de lunch gesmeed. Ik moet wel lachen om het natte vingerwerk voor de schatting van de kosten.
Ik moet vooral lachen om de opmerking: ‘Meer dan tienduizend peso!’
Ja, dat begrijp ikzelf ook wel! Wanneer ik uitleg dat 15.000 ook meer dan 10.000 is net zoals 500.000 ook meer dan 10.000 is kijken zowel Lyka als mamsi mij verbaasd aan. Het heeft wel wat tijd nodig voordat ik Lyka en mamsi kan overtuigen dat ze een planning en een begroting nodig heeft. In het dorp werken ze waarschijnlijk anders: Ze komen werken wanneer ze zin hebben en gaan door totdat het materiaal op is. Ik heb geen zin om weken in de rotzooi te zitten en bij tij en ontij overlopen te worden door tientallen verschillende bouwvakkers.
Het eerste lijstje voor de benodigde materialen wordt voorzichtig gemaakt en een telefoongesprek gevoerd. ’s Middags verschijnt er een man die met zijn timmermansoog de zaak opneemt en een lijst maakt van de benodigde materialen. Terwijl de balpen over het papier glijd kijkt Mamsi kijkt steeds op van de lijst en houdt me goed in de gaten. Ik versta geen woord van het Bicol dialect dus van mij heeft ze weinig te vrezen.
De man bergt zijn blauwe wegwerp balpen weer op met de flair alsof het een gouden DuPont is en presenteert de lijst aan mamsi die de lijst direct, met enige verlegenheid, aan mij laat zien. 11.590 peso voor de benodigde materialen.
Daar kan ik wel mee leven! Arbeid is relatief goedkoop hier in de Filippijnen en de arbeidskosten zullen me zeker de kop niet kosten. De eerste stap is gezet en ik moet niet te snel toegeven met de financiering, anders is het hek van de dam. Na een kort telefoontje zijn ook de arbeidskosten bekend. Voor 2.500 peso komen ze de vloer storten en afwerken. Hoe het er uit gaat zien moet ik maar afwachten maar de vloer in de slaapkamer ziet er in ieder geval prima uit.

Onder het avondeten wordt het hele project, inclusief de kosten voor de materialen en de arbeid, nog eens doorgenomen. We zijn het ermee eens dat de kosten meevallen, dat is logisch want het gehele bedrag komt tenslotte uit mijn budget, en we besluiten dat we de materialen maar direct moeten bestellen.
Nog voor de tafel is afgeruimd komt de mobiele telefoon tevoorschijn en wordt er klapzand besteld voor het opvullen van de vloer. Voor slechts 1.000 peso wordt er morgen een vrachtwagen vol geleverd. Mamsi verteld me dat er een paar jongens in het dorp wonen die het voor een klein bedrag wel naar binnen brengen. De eerste stap naar de betonnen vloer is gezet!

Vrijdag 23 oktober:

De dag begint met een kort telefoontje aan de leverancier van de bouwmaterialen. Hij wil dolgraag leveren maar dan moet er wel vooruit worden betaald. Mamsi speelt de vraag naar me door en ik knik op mijn beurt goedkeurend “Ja”.
En ze heeft ook nog goed nieuws voor me. De kosten vallen 140 peso lager uit omdat de leverancier een fout in zijn berekening heeft gemaakt. Dat is twee flessen bier dus een mooie meevaller!
Net na de lunch verschijnt de man opnieuw en ik overhandig hem het gepaste bedrag. Daarna gaat het gesprek in een taal of dialect die ik niet kan verstaan. Er wordt formeel om elkaar gelachen maar ik heb het gevoel dat ze achter mijn rug om mij uitlachen. Ik haal mijn schouders op en laat het maar over me heen komen. Ik kan het niet laten om te vragen wanneer we de materialen kunnen verwachten.
‘Zondag worden de materialen geleverd! 100% zeker!’, antwoord mamsi resoluut en zonder enige twijfel in haar stem. Dan zal het allemaal wel goed komen.
Terwijl de middag langzaam in geschiedenis verandert vraag ik mamsi eens naar die levering klapzand.
‘Er is een probleem, ze hebben wel zand maar zijn op zoek naar een vrachtwagen die het bij het huis kan afleveren!’
‘En wat gaat dat kosten?’, vraag ik voordat ik het zelf in de gaten heb.
Mamsi kijkt me verbaast aan, draait zich om en loopt naar buiten. Ik haal mijn wenkbrauwen op want ik ben wel het een en ander gewend.

De was hangt te drogen

Copyright/Disclaimer