Vandaag was het vroeg opstaan zodat we met de eerste rit van de “Singapore Duck” mee konden.
‘Waarom zo vroeg?’
‘Simpel!’
Ten eerste het zeer betrouwbare weer in de tropen dichtbij de evenaar. Je kan er vergif op innemen dat de dag altijd met een staalblauwe hemel begint die langzaam dicht trekt en tussen twee en drie uur gaan de hemelsluizen voor een half uurtje open waarna er misschien nog wel een buitje valt en de avond plezierig koel maar vochtig aanvoelt.
Ten tweede zitten de meeste toeristen op dit uur nog aan hun overvloedige ontbijtbuffetten in hun drie en vier sterren restaurants.
Dus wij wisselden om kwart over negen onze vouchers om voor de kaartjes. Normaal zou ik nooit met zo’n attractie meegaan! Zeker niet als ik alleen ben, maar omdat ik met Lyka ben en we 50% korting kregen met een coupon van Groupon konden we deze aanbieding niet afslaan.
De rit en de vaart met deze oude legervaartuigen is leuker dan je op het eerste gezicht zou denken. Het is vooral de zithoogte als je door de straten van Singapore rijdt die vreemd aanvoelt maar de plons van de overgang van autobus naar rondvaartboot brengt bij veel passagiers een gevoel van opwinding teweeg.
Maar ook de bekende gebouwen nu van een andere hoek te zien maakt de vaartocht bijzonder en interessant.
De tijd vliegt om en we genoten samen van deze bijzondere ervaring. Het is een aanrader mocht je ooit in Singapore zijn. Door de ondergrondse winkelgalerijen lopen we nagenietend en pratend richting het MRT station “City Hall”.
Maar eerst moet er geluncht worden in de foodcourt van het Toa Payo MRT station. En dit maakt Singapore juist zo aangenaam. Honderden keren heb ik moeten aanhoren hoe duur het hier allemaal wel niet is maar voor een ritje met de uiterst efficiënte metro sta ik voor nog geen zeventig Eurocent een paar kilometer verderop waar ik voor minder dan twee Euro vijftig een heerlijke Chinese maaltijd kan nuttigen. En dat is in Nederland niet meer mogelijk!
En dan te voet, met de GPS in de hand, op weg naar de tempel en het klooster. Natuurlijk moet het wel heel bijzonder zijn wil het in de oeh en aaah categorie vallen maar gelukkig heb ik mezelf in al die jaren geleerd om elke dag zonder vooroordelen en herinneringen te beginnen.
De tempel is niet al te bijzonder ware het niet dat deze tempel een bijzonder verhaal heeft. Het is het domein van een god die recht spreekt in de onderwereld en de gelovigen komen hier om te offeren zodat hun overleden naasten misschien een beetje gespaard worden. Het is een explosie van rood en geel.
Het klooster is interessanter! Maar direct bij aankomst begreep ik de bordjes verboden te fotograferen niet! Nu kom je die bordje steeds vaker tegen. En om verschillende en soms onduidelijke redenen. De ene keer is het om geld te verdienen aan de aangeboden postkaarten, die vaak al tientallen jaren oud zijn. Soms om de tentoongestelde kunstwerken te beschermen en soms gewoon omdat iemand op het idee kwam om een bord in zijn vrije tijd te maken.
Ik hou me daar uit principe niet mee bezig en ik schiet er altijd maar op los. Mijn camera is nogal een forse die moeilijk te verbergen is dus soms schiet ik soms gewoon uit de heup. Maar meestal kijk ik gewoon door de zoeker en druk af. En mocht er iemand zijn die het opmerkt en op me af stapt dan verontschuldig ik me nederig en vestig de aandacht op al die mobile telefoons met camera’s die iedereen om heen in zijn hand heeft. En vaak is het probleem dan opgelost. Een visitekaartje met een mededeling dat ik de bezienswaardigheid op mijn website zal vermelden en “eind goed is al goed!”
Het klooster doet me meteen denken aan Taiwan en die gedachten maken we warm van binnen. Wat is het jammer dat het zo moeilijk is voor Lyka om een visum te krijgen. Het zou een schitterende lokatie zijn voor een langere fietstocht. Maar dat ter zijde. Het klooster is mooi. Een sneeuwwitte marmeren Buddha ligt onder een afdak terwijl buiten de dikke regendruppels neerdalen. Schuilen in zo’n mooi klooster is een bijzondere ervaring. Het geluid van de regen zwelt aan en verdringt de stilte in het klooster.
Ik ga gewoon ergens zitten en neem zoveel mogelijk in me op.
Lyka begint te zeuren omdat haar interesse onder het nulpunt is gedaald.
‘Lets go!’, zeurt ze op een drammende toon.
Ik hoef haar alleen maar aan te kijken en ze weet dat ze te ver gaat. Ik pas me aan wanneer zij wat wil bezichtigen, schoenenwinkels, en zij past zich aan als ik wat wil bezichtigen. En het regent!
In een rappe pas passeren we de opening tussen twee gebouwen en belandden in een enorme hal waar een reusachtige bronzen Buddha staat. Opnieuw van die bordjes! Een oude vrouw kijkt op van haar leeswerk met de leesbril op het puntje van haar neus. Ik knik vriendelijk terug terwijl Lyka me op het bordje “Verboden te fotograferen” attendeert. Ik zie de ogen over de rand van de bril rollen en met een stoute glimlach gaat ze terug naar haar leeswerk.
Ik probeer al fluisterend aan Lyka uit te leggen dat ze dat niet meer moet doen. Ik wil en moet die foto’s hebben of het nu wel of niet is toegestaan. Ik kan ze zelfs met een staalhard gezicht van mijn geheugenkaartje verwijderen om ze een paar uur later weer tevoorschijn te toveren op mijn MacBook Pro.
De opklappende spiegel van mijn D700 klinkt als een pistoolschot in de enorme zaal. Ik voel mijn wangen verkleuren en kijk zo onschuldig mogelijk in het rond. Na een tien schoten is mijn magazijn leeg en ik heb de foto’s die ik wilde hebben. Noem het maar rebels of frivool, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.
Maar we kunnen nu al terugkijken op een geslaagde dag. We nemen de bus terug naar het hotel waar ik voor een uurtje mijn oogjes dichtknijp. Reizen is namelijk een topsport waar je heel moe van kan worden.
De avond brengen we door met mijn vrienden die gelukkig nog steeds tegenover de brandweerkazerne aan Hillstreet drinken. Één van mijn vrienden heeft Chili Crab van huis meegebracht en zet die trots op de tafel. We genieten van een hapje en een drankje.
De “Armenian Church” in Singapore is ook zo’n gebouw waar ik al tientallen foto’s van heb gemaakt. Het sneeuwwitte gebouw met de zwarte achtergrond van de nacht is nu eenmaal een erg mooi plaatje.
