Herman was begonnen aan zijn laatste dag van de vakantie en met het bier nog in onze hoofden en de tragedie met Marco Simoncelli van gisteren in onze achterhoofden zaten we later dan gewoon aan het ontbijt.
Herman zou rond middernacht vertrekken en zijn spullen na het uitchecken in onze kamer achterlaten. Ik had nog snel een extra handdoek voor hem bij de roomservice geregeld zodat hij ook fris van onder de douche vandaan naar de luchthaven kon.
Dit hotel beviel me wel dus probeerde ik een boeking voor februari 2012 te maken. We bezoeken Maleisië dan opnieuw en deze keer hopen we voor Lyka een visum te regelen. Maar dat viel tegen. Er was op geen enkele manier af te spreken dat we dezelfde kamer of de kamer er naast zouden krijgen. En dat was jammer want ik had ter plaatse meteen de rekening voor de 7 nachten voldaan.
Zo’n laatste dag ga je nog een beetje slenteren, Herman nog wat laatste aankopen doen en ik probeer weer eens wat nieuws te vinden om mijn smaakpapillen te strelen. We kwamen, overigens door ons zelden bezocht, via een omweg in het Times Square terecht. Ook hier waren er deepavali versieringen op de grond aangebracht maar dit de mooiste die we in de afgelopen dagen hadden gezien.
Elk groot winkelcentrum heeft een foodcourt, alleen deze was moeilijk te vinden. Na twee keer de plattegrond te hebben geraadpleegd stapten we met een prepaid betaalpas langs de tientallen stalletjes. Lyka ging westers met friet, een knakworst en een gebakken ei. Wat Herman nam is me ontschoten maar zelf koos ik voor de verse noedels! Terwijl ik de noedelbakker, ik heb geen idee hoe ik hem anders moet noemen, aan het werk zag dreven mijn gedachten naar Korea, Japan en Taiwan waar ik steeds had genoten van de verse en met de hand gemaakte noedels.
Het duurde iets langer om te bereiden dan de andere gerechten maar het resultaat was hemels. “Verse noedels met aardappel en kip” klinkt misschien vreemd maar het smaakte uitstekend.
Na het eten gingen we nog even afscheid nemen van de Petronas Towers en zo gingen we naar het afscheid van Herman toe. Natuurlijk gingen we nog even mee naar KL Sentral waar we een koffie dronken. Herman is net als ik! Als ik toch weet dat ik moet vertrekken dan ga ik het liefst maar vroeg. Of ik nu in het hotel of op de luchthaven zit te wachten maakt weinig uit! Alleen op de luchthaven heb ik alles zelf in de hand.
Vanaf KL Sentral gingen we direct terug naar het KLCC waar ik een Indiase maaltijd nuttigde. Ik was tijdens dit bezoek nog niet hier geweest en ik wilde het eigenlijk niet missen.
Een laatste ijsje, een wandeling door het park en een laatste blik over mijn schouder naar de verlichtte torens. Het is ongetwijfeld één van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien.
