Thailand: Terug op bekend terrein

Pattaya (Boxing Roo (8))

Een uur vroeger dan normaal stonden we naast ons bed. Ik had het ontbijt wat eerder dan normaal besteld maar de tijd die we de laatste dagen hadden gezegd stond vast en de kok wilde hier niet van afwijken.
Gepakt en gezakt verlieten we om iets over acht het hotel. Een laatste blik over de schouder en daar stonden de “Three Stooges” ons na te kijken en zichzelf nog steeds afvragend waarom ze geen fooi hadden gekregen. En het antwoord was simpel! We hadden bij elkaar iets minder dan 200 Rs (€ 3,20) over en daar moesten we het mee doen.
De eerste 16 Rs verdwenen in de kassa van de metro, die overigens erg goedkoop en efficiënt is, en daarna was er nog 10 Rs voor de bus naar de luchthaven. Met de hulp van de GPS werden op minder dan tachtig meter van de weg naar de Internationale Vertrekhal afgezet.
Er zou ons weinig meer kunnen gebeuren in de laatste paar honderd meter. De beveiliging op de luchthaven was strenger dan op menige luchthavens bij elkaar. Op elke hoek en bij elk hekwerk moest je ticket en je paspoort weer tevoorschijn worden gehaald. Mannen in olijfgroene uniformen met enorme snorren! De laatste Roepies vertrokken voor een blik cola light en een samosa voor Jack. Helaas bleef er niet genoeg geld over voor een koffie.
Maar er was hulp onderweg in de vorm van een Europese medereiziger die ook op weg was naar Bangkok. De laatste muntjes die hij nog overhad samen met de munten die Jack nog in zijn zak had waren net genoeg voor een bekertje koffie.
Opnieuw controle na controle en daar was dan eindelijk het vliegtuig. Onze trip zat er op en we zouden binnen een half uur in de lucht zijn.

Het was een rustige en prettige vlucht waar ik van mijn Thais geld eindelijk wat te eten en te drinken kon kopen. Het meest opvallende was echter dat er wel drie keer werd omgeroepen dat het ten strengste verboden is om de tax-free alcohol in het vliegtuig te nuttigen. Ze zullen wel uit ervaring spreken met al die Indiërs aan boord.

Mijn gedachten dwaalden weer af naar de afgelopen twee weken en ik vormde langzaam mijn conclusie:
India is een mooi land dat je zeker bezocht moet hebben. Het is een fotogeniek land met heel erg lekker eten. Maar India is de laatste drie jaar ook heel duur geworden, althans volgens veel India-kenners die we onderweg gesproken hebben. De prijzen voor de hotels zijn namelijk verdrie en verviervoudigd.
Het enige dat je India echt tegen kan gaan staan is de altijd aanwezige en daardoor onvermijdelijk stank van urine. Ze pissen en schijten overal waar ze kunnen gaan en staan. Voor de toekomst? Ik heb het goed naar mijn zin gehad en ik ga zeker weer terug, maar ik ben niet verliefd op dit land.

Natuurlijk was ik weer blij om in Thailand en bij mijn Lyka te zijn. Nu nog een weekje met Henk die zijn vliegtuig heeft gemist en dan naar Bangkok voor een nieuw paspoort.

India: Nog één tempel

Kolkata (The best Inn)

Na ruim negen dagen hebben we het wel gezien in Calcutta en we hebben het gevoel dat we klaar zijn met deze stad. Alleen de Dakshineswar Kali tempel in het verre noorden van Calcutta moet nog worden bezocht. Zoals elke dag is de reis er naar toe al een op zichzelf staand avontuur. Eerst met de tram naar Dum Dum Metrostation en dan met bus DN 9/1 naar de tempel. Onwetendheid maakt dat we in de verkeerde bus stappen! Maar niet getreurd, deze bus gaat naar de luchthaven. Het wordt een oefening in het vertrek. Natuurlijk zie ik op mijn GPS waar we moeten zijn en het vertrek van morgen wordt alleen maar gemakkelijker. Op een bus met hetzelfde nummer gaan we in tegengestelde richting naar de Dakshineswar Kali tempel. Na deze twee intense weken gaat de glans er een beetje af. Je kan hem mooi noemen maar na de eeuwenoude tempels lijkt deze ook een beetje kitsch.

Wel mooie plaatjes en honderden gelovigen op deze maandag in de miljoenenstad Calcutta. We gaan weer met de trein terug en hebben onze lunch bij Haldiram. Vanaf vandaag moeten we opletten wat we uitgeven. We lopen allebei op onze laatste Indiase Roepies.

Rusten en alles van de afgelopen veertien dagen op ons laten inwerken. De rugzakken worden al half gepakt en na een lange internet sessie zijn er weer meer dan honderd foto’s en een verhaal op mijn weblog geplaatst. Het laatste avondmaal bij Fresh and Juicy moet worden opgeteld voordat het wordt besteld. De Roepies zijn dun maar het eten goedkoop.

Ik heb nog 220 Roepies over voor twee Kingsfischer Strong. Tijdens het laatste biertje raken we in gesprek met twee leraren Engels die in Incheon (Zuid-Korea) les geven. De verhalen uit Zuid-Korea brengen veel herinneringen in me boven en stilletjes denk ik aan een tweede reis naar dit bijzondere land. Webb koopt een derde biertje voor me en zo wordt de laatste avond nog verlengd met 45 extra minuten. Maar dan zit het er echt op!

India: De rustige zondag

Kolkata (The best Inn)

De zondag in Calcutta is een rustdag. De metro rijdt niet voor twee uur ‘s middags en de meeste winkels zijn gesloten. Het verkeer is ook duidelijk minder! Zodra je op straat komt valt het je meteen op hoe rustig het is vergeleken met een doordeweekse dag. Vandaag is opnieuw een heel rustige dag met een sandwich en koffie als een langzaam begin.

De tram is opnieuw aan de beurt maar deze keer springen we er iets eerder uit zodat we door een moslimbuurt niet ver van de Howraw Bridge kunnen lopen. Een vreemde buurt met wilde taferelen.

Tegen twee uur zoeken we het voor ons nu wel heel bekende Haldiram’s Reataurant op. Er is keuze genoeg en er zijn nog voldoende gerechten die we niet hebben geprobeerd.

De rust is wedergekeerd en ik ben erg moe. Een kop koffie in de kamer en de honderden foto’s nakijken die ik in de afgelopen twee weken heb geschoten. Natuurlijk kijk ik weer uit naar het avondeten. Het eten in India is gewoon ongelofelijk heerlijk.

Een eenzame rat.

India: McTikki met patat

Kolkata (The best Inn)

Vandaag was het een uurtje later voor het ontbijt op bed. Het personeel begon ook weer om een fooi te zeuren en na de zes flessen Kingsfisher Strong van gisteren stond mijn hoofd er dan ook niet echt naar.
Luiheid is troef op deze dag nu we weer in één stuk terug zijn aan het beging van deze korte reis, Calcutta. Wat kan ik er nog van zeggen en wat kunnen we nog gaan bezoeken?
Vandaag is en blijft een rustdag, morgen gaan we weer een eindje met de tram rijden en voor maandag staat er nog een tempel in het uiterste noorden van Calcutta op het programma.
Het is al over elf uur wanneer we langs de verbaasde receptionist lopen die meteen begint aan een eindeloze reeks zinloze vragen. We schudden met onze hoofden alsof ze op rubber nekken staan en antwoordden in koor met, ‘Uncle!’.
Het is teveel voor hem want hij blijft stil zitten met zijn mond wagenwijd open.

Op weg naar Haldiram’s Restaurant kwamen we langs een winkel waar ik het souvenir voor mijn vriendin zag hangen. Jack kreeg er ook trek in om er één voor een vriendin van hem te kopen en zonder dat we het realiseerden keken we naar mooi opgevouwen lappen stof. Die lappen moesten nog verwerkt worden tot een kledingstuk en daar hadden we geen tijd meer voor. Maar we gaven het niet op!

Jack kocht twee deuren verderop een complete set die al gemaakt was maar voor mij zat er niets bij dat in mijn smaak viel.
Om de hoek een stukje verderop was een naaiatelier en ook hier was het antwoord, ‘Three days.’
En dat was te lang! Na een kort overleg waren we het over de prijs eens en ik zou het vanavond om zes uur kunnen ophalen. Dat was dus gelukt en geloof het of niet, ik had voor de eerste keer in tien dagen trek in westers eten. Ook mijn lichte kater zal daar aan hebben bijgedragen. De kleine pizza voor Rs 70 (€ 1,10) smaakte me uitstekend en was net groot genoeg om mijn trek te stillen.

Al wandelend gingen we op weg naar Parkstreet, de hoofdstraat van Calcutta waar de meeste gerenommeerde winkels en fastfood ketens te zinden zijn. Ik wilde natuurlijk naar MacDonald’s om de Indiase kaart te kunnen bestuderen. En natuurlijk staan er in India niet de 100% pure beef burgers op het menu maar kippenburgers, vegetarische burgers en voor mij werd het een McTikki met Franse frietjes en een Coke Zero. En vooral die laatste smaakte me uitstekend.

Aan het einde van de middag gingen we weer een uurtje liggen met een kopje koffie en een gratis internet sessie. Het leven is heerlijk en ook de eerste dag van mijn eenenvijftigste levensjaar was er één om door een ringetje te halen.

Deze dag werd afgerond met een goede maaltijd bij het Blue Sky Restaurant en twee flessen bier bij het Fairlawn Hotel. Het is wel druk maar we zien elke avond veel nieuwe gezichten. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die zo lang in Calcutta blijven hangen.

India: 51 jaar jong en in de trein naar Calcutta

Kolkata (The best Inn)

Hartelijk gefeliciteerd Jielus! 04:59 staat er op de digitale wandklok als het alarm in mijn iPhone af gaat. Het op reis zijn is niet altijd even gemakkelijk! Het kent geen dagen en geen vaste tijden. Alleen taken die op een vastgestelde tijd moeten worden uitgevoerd.

Een snelle kop koffie en dan op pad naar het treinstation dat driehonderd meter van ons hotel ligt. Het Aryamahal Hotel is zo slecht nog niet! We zouden de prijs eigenlijk niet met Thailand moeten vergelijken want dat doen we met de prijs van het eten ook niet.

Drie stoelen in de tweede klasse en een heel langzaam veranderend landschap. Mooie plaatjes in de vroege koelte van een nieuwe dag. Éénenvijftig jaar geleden zag ik het levenslicht in een klein stadje op ongeveer negenduizend kilometer hier vandaan. En dat maakt een groot verschil! Van kansloos via kansarm naar kansrijk! Het leven op het platteland van India moet wel erg wreed en hard zijn. Gelukkig heb ik de liefde gekregen van mijn twee grootouders en alle kansen die ik kreeg benut.

Caltutta, Howrah Station, Howrah Bridge, MG Road Metro Station, Bahindra Sadan Metro Station en The Best Inn. We zijn weer terug waar we zijn begonnen. Het goede gevoel van terugkeren op een bekende plaats overvalt ons. The best Inn is ook zo slecht nog niet! Alleen het gezeur over dat internet vermoeid me. Ik begrijp zelfs niet dat ze nog niet door hebben dat ik vorige week zelf een netwerkkabel heb gekocht en zodoende het internet gebruik onder hun neus vandaan steel.

Lunch bij Haldiram en diner bij het Blue Sky café, bij de tweede ben ik zo blij met mijn eten dat ik vergeet een foto te maken. Maar dat deert eigenlijk niet van de maaltijd is een kopie van die van de vorige week.

Afscheid van David en Patrick op mijn verjaardag onder het genot van een paar biertjes. Niet teveel maar wel genoeg. Vermoeid en voldaan zoeken we ons bed op, morgen is een officiële rustdag.