Ik heb het enorm naar mijn zin en dan is het normaal dat de tijd voorbij vliegt. Het is vandaag alweer de laatste dag in deze voormalige Portugese kolonie. De laatste dag zou ik niet al te ver van mijn hotel gaan. De Fisherman’s warf en de Macau Tower stonden nog op het programma en de rest van de dag zou ik invullen met een beetje rondlummelen in en om het Barra.
Na het bekende ontbijt liep ik over de oude weg naar het oosten vanwaar ik vanaf de ferryterminal zou beginnen. Hier sloeg het noodlot toe! Ik had even gekeken voor sandalen en binnen tien minuten was ik mijn leesbril kwijt en die werd natuurlijk niet meer terug gevonden. Mijn jaren beginnen ook te tellen en zonder een leesbril ben ik zo blind als een mol. De kleine lettertjes in de LP zijn onleesbaar mits ik in het verblindende zonlicht sta.
Ik had er flink de pest in toen ik de Fisherman’s Warf opliep. Gelukkig was ik het ook weer snel vergeten want wat die vreemde Chinezen hier weer hebben gebouwd is ongelovelijk. Al wandelend ging ik van een Chineze vesting via een vulkaan naar een romeins theater. Maar hier was het nog niet mee gedaan, een Ameriakaanse straat en een Amsterdams buurtje. Het was echt ongelofelijk en leuk om te zien maar het sloeg nergens op.
Wat wel ergens op sloeg was een tentoonstelling in het Nationaal museum van Macau, Griekse beelden uit het Louvre in Parijs die hier waren in verband met de Olympische Spelen. En dat was mooi! Beelden en vazen die ik alleen maar kende uit boeken en van de documentaires op tv. Nu zag ik ze in het echt en ze waren nog mooier en intrigerender dan ik ooit had kunnen denken. In een muisstille ruimte liepen een tiental mensen rond die zich vergaapten aan de meesterwerken uit de klassieke Griekse oudheid. Ik schat dat ik ruim een uur door de zalen heb gelopen en gelukkig mocht je gewoon foto’s nemen.
Mijn laatste attractie van dit bezoek aan Macau was de Macau Tower. Het weer was helder genoeg en ik zou in ieder geval nog wat kunnen zien van de omgeving. Van noord naar zuid en van oost naar west kon je de hele stadstaat zien. Plaatsen die ik had bezocht maar ook plaatsen die er vanaf grote hoogte interessant uitzagen. Ik kom hier zeker nog een keer terug want het is een hele aangename afwisseling van Kuala Lumpur en Singapore. Wat het grappigste was daar boven op de toren waren de doorzichtige glazen vloerdelen op 223 meter. Iedereen, inclusief mijzelf, liep op de roestvast stalen balken. Het was leuk om zo naar beneden te kijken door een glazen plaat op die hoogte maar om er op te stappen was wel wat meer moed nodig.
Langzaam slenterde ik weer naar het centrum waar ik op een klein pleintje een paar biertjes dronk, gezeten op een klein bankje liet ik de afgelopen week nog een keer de revue passeren. Het was een heel aangename en fijne week geweest en ik kan iedereen deze plaats van harte aanbevelen. Voor het geval dat jullie er ooit terecht komen ga dan naar het East Asia Hotel, het is niet zover van het Ponte 16 Resort. Goed en schoon voor een erg gunstige prijs.
Een erg rustige avond en lekker vroeg naar bed, morgen krijgt alles een vervolg in Hong Kong.
