Ik had vandaag alle tijd van de wereld, de gratis bus van de jeugdherberg ging pas aan het einde van de middag en wat moest ik de hele middag met mijn rugzak doen. Pas om half twaalf stapte ik aan boord van de boot naar Hong Kong. Een grote aluminium catamaran die slechts een twintigtal passagiers aan boord had. De reis was erg aangenaam en rustig, ik had het wel eens erger meegemaakt, zoals die keer in Cambodja toen we bijna met zijn allen verzopen.
Op de loopplank kwam Hong Kong me al bekend voor maar eenmaal in de stad zag ik helemaal niets wat ook maar bekend voor kwam. Nadat ik een sandwich had gegeten ging ik toch maar op pad met mijn rugzak. Twaalf kilo is nog mee te slepen, je moet alleen oppassen met het omdraaien dat je niets of niemand omverstoot.
In Hong Kong moest ik toch nog wat shoppen en één van de dingen waar ik naar op zoek was waren de nieuwste TEVA sandalen, een nieuw model sportsandalen die mijn oude Terrafi II moesten gaan vervangen. Het oude model Terrafi waren altijd erg goed geweest, het nieuwe model voldeed niet meer aan mijn eisen. Het mooie van Hong Kong is dat je nooit ver weg bent van enorme winkelcentra, zo ook nu niet. En onderweg naar een internetcafé liep ik het Wing On winkelcentrum binnen op zoek naar de sandalen. Nog voordat ik ook maar één sandaal had gezien had ik een jas en super absorberende handdoek gekocht, ik herinner me dat Kris er vroeger één had die een eigen leven was gaan leiden. Misschien zijn ze nu beter? Voor de sandalen kreeg ik een paar adressen waar ik maar eens moest gaan kijken, morgen dus.
De tijd was omgevlogen en het was tijd om de bus maar eens op te gaan zoeken. En de bus was ruim op tijd. Met twee magnetron maaltijden en vier blikken bier stapte ik om kwart over vijf in de bus. Na een korte rit bergopwaarts kwamen we bij het Mt. Davis YHA aan. En hier was in negen jaar niets veranderd, ik herkende alles! De receptie, de keuken en de slaapzaal. Alleen de laatste was wat meer Spartaans dan dat ik me kon herinneren, het zal wel de romantiek van het reizen zijn geweest dat het gevoel een beetje had afgezwakt.
Ik kreeg een bodemslaapplaats in een stapelbed aangewezen en kreeg het voor elkaar dat ik een nachtje langer kon blijven. Het is tegenwoordig ten strengste verboden om langer dan zes nachten achter elkaar te blijven, teveel mensen kwamen hier permanent wonen. Ik betrok mijn slaapplaats en liet mijn slechte geheugen teruggaan in de tijd. Ik realiseerde me dat het vandaag op de kop af tien jaar en twee weken geleden was dat ik voor de eerste keer in Hong Kong was op weg naar Australië.
Na de biertjes en een paar groepsgesprekken zocht ik mijn bedje op, morgen de stad in en op jacht naar de sandalen.
