Wat een heerlijke dag! Lekker uitgeslapen en na een ontbijtje bij de gouden bogen de bus naar Coloane gepakt. Het was ook meteen duidelijk dat mijn tasje een heel goed idee was geweest, het loopt nu eenmaal een stuk gemakkelijker als je geen dik boek in je broekzak hebt. De bus nam een lange route langs het Venetian Casino en de grenspost aan de brug met China. Even twijfelde ik of het wel allemaal goed zou gaan. Uiteindelijk arriveerde ik aan de poort van de weg naar de top van de heuvel waar het grote witte beeld van A-Ma (Tin Hau) staat.
De heuvel was redelijk stijl en in de luwte van de heuvel was het zelfs warm. Het was heerlijk rustig en het duurde niet zo lang voordat ik het asfalt verruilde voor een grindpad dat zich om de heuvel slingerde. Bij het bestuderen van de kaart, alles staat héél goed aangegeven op plattegronden langs de wandelpaden, besefte ik dat mijn plan nu al zou worden aangepast. In plaats van eerst het beeld zou ik nu eerst Coloane dorp bezoeken. Het was maar een korte zijsprong van het pad af dat om de heuvel liep.
Het dorp is zo klein dat ik moeite had om de schaal van de kaart in me op te nemen. Het was wel interessant om het oude Macau te zien.
De twee tempels waren niet echt noemenswaardig behalve dat er in de Tam Kong tempel ribben van walvissen lagen en één van die ribben kunstig was uitgesneden tot een boot inclusief roeiers en een drakenkop. De plaatselijk kerk was ontdaan van zijn heilig been van St. Francis Xavier, het was verhuisd naar Macau, maar de uitgestalde pop die Jezus moest voorstellen en het schilderij van de maagd Maria met het kindje Jezus waren op zich best vreemd en de moeite waard om even te bekijken.Eten! De twee plaatselijke restaurants
tegenover elkaar zagen er allebei niet uitnodigend uit, het eten wel. Ik herkende viscake, zeg maar gekookte kroepoek, met groente en varkensvlees met boontjes, samen met rijst en zeewiersoep was het een perfecte lunch. Voor iets meer dan een Euro was het een koopje. Met een volle buik en koude cola in de heuptas ging ik weer de berg op. Eenmaal bij het pad aangekomen liep ik door groene heuvels waar eigenlijk niet zoveel over is te vertellen. Heerlijk rustig wandelen in de zon met een drankje op de rug en een verkoelende bries langs je lichaam. Samen met je gedachten en lekker uitwaaien. 
Na een flinke wandeling begon ik aan de klim naar de top waar het beeld stond. Uit het niets en geheel onverwacht stond ik voor een enorm klooster. Het was allemaal pas gebouwd maar wel erg mooi en de moeite waard. De tijd begon nu te dringen maar ik kon dit onmogelijk overslaan! Een half uur werd drie kwartier en nog geen tien minuten nadat ik tempel had verlaten stond ik alleen op de heuvel aan de voet van het enorme witte beeld. Je kan altijd wat te drinken kopen in een tentje bij van die beelden op een berg behalve hier. Ik moest nog maar even wachten met drinken.
Vijf kilometer en een uur verder stond ik op de bus te wachten toen een vriendelijk meisje mij hielp en vertelde dat deze bus ook naar Macau ging, ik wachtte eigenlijk op de bus van lijn 33. Ik was blij als een kind want de tijd begon te dringen en ik zou de Macau Tower kunnen halen in het licht en dan wachten totdat het donker werd om zo de Casino’s met hun verlichting van grote hoogte in het donker te bekijken. Alleen het idee was al goed. Helaas ging de bus twee keer rond Taipa en eindigde aan de poort met China. Tegen de tijd dat ik een aansluitende bus naar Ponte 16 had gevonden was het al pikkedonker en ik kon terug naar mijn hotel. Dat idee bewaar ik dus voor de volgende keer als ik Macau bezoek. Twee koude bier van de supermarkt op de hoek en even rusten.
Mijn avondeten was nu weer bij het kleine restaurant waar de vrouw mij met een brede glimlach begroette in het chinees als een vaste klant.
“Hetzelfde als gisteren graag met een beker thee?”, bestelde ik bij haar.
Ik was moe, echt moe. Tien uur, licht uit en slapen. Het was een hele mooie dag geweest.
